Το 1864, δύο χρόνια μετά την άτακτη φυγή του βασιλιά Όθωνα από την Ελλάδα, γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ταυτόχρονα, την ίδια μέρα, ο Ιάκωβος Αθανασίου. Ο ήρωας του μυθιστορήματος του Γιάννη Παπαγιάννη. Αλήθεια, πως μπορεί να αισθάνεται κάποιος που γεννήθηκε την ίδια στιγμή με μια τόσο εξέχουσα προσωπικότητα της Ελλάδας; Ορφανός από μητέρα, καθώς πέθανε την ώρα της γέννας, με έναν πατέρα που πήγε και άλλαξε το επίθετο του ώστε να ηχεί καλύτερα από το Ντογιάμας και με μοναδικό όνειρο ζωής να γίνει μηχανοδηγός στους σιδηροδρόμους, ο Ιάκωβος θα ζήσει μέσα στη δίνη των ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ελλάδα.

Η ιστορία λοιπόν έχει λίγο πολύ ως εξής… Η Άννα Μαρία Αθανασίου, η δισέγγονη του Ιάκωβου, το 2013 θα επιχειρήσει να φτιάξει μια ταινία για τη ζωή του προπάππου της μέσω ενός προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης το οποίο όμως θα ξεφύγει από το αρχικό του πλάνο παρουσιάζοντας μια άλλη μορφή της ζωής εκείνου του ανθρώπου μέσα από τον εικονικό του χαρακτήρα.

Ο Ιάκωβος γεννήθηκε τρώγοντας ξύλο από τα χέρια της μαμής που τον έφερε στον κόσμο προκειμένου να πάρει την πρώτη του ανάσα και έκτοτε δεν σταμάτησε να καταχερίζεται μέχρι και το τέλος της ζωής του. Ένας μικρός απατεωνίσκος που τριγυρνούσε στα σαλόνια των Αθηνών και στις δεξιώσεις παλεύοντας να πετύχει τον διορισμό του στους σιδηροδρόμους. Έναν διορισμό που δεν ερχόταν ποτέ λόγω της πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα. Σε μια από αυτές τις δεξιώσεις, στα νεανικά του χρόνια, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί σφόδρα την Αλεξάνδρα Μπενάκη – κόρη του πάλαι γνωστού Εμμανουήλ Μπενάκη – αδελφή της Πηνελόπης Δέλτα. Το μικρό ειδύλλιο που θα ζήσουν για λίγο χρονικό διάστημα ανταλλάσσοντας κρυφά ερωτικές επιστολές θα τελειώσει άδοξα όταν ο πατήρ Μπενάκης θα επισκεφτεί τον Ιάκωβο βάζοντας τους μπράβους του να τον κάνουν μαύρο στο ξύλο! Όταν δε η αγαπημένη του θα παντρευτεί εσπευσμένα με έναν πλούσιο άνδρα όπως έχρηζε η καταγωγή της θα του ξεκόψει τελείως την επικοινωνία κάνοντας τον έξαλλο και σπρώχνοντας τον προς εξομολόγηση στην εκκλησία όπου θα καταλήξει και κλαμένος και δαρμένος…

Ο Ιάκωβος όμως πάντα κοιτάει πως θα καλύψει τα νώτα του και πως θα καρπωθεί επιτέλους τον πολυπόθητο διορισμό που διακαώς επιθυμεί οπότε αλλάζει πολιτικές πεποιθήσεις κατά το δοκούν καλύτερο προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Όλες του οι προσπάθειες δυστυχώς καταλήγουν σε μια τρύπα στο νερό. Είναι ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύεται γεγονότα και καταστάσεις προκειμένου να πετύχει το σκοπό του. Θα βρεθεί στρατιώτης στην πρώτη γραμμή αντί για το τιμόνι της αμαξοστοιχίας και θα δει τον γείτονα και μοναδικό του φίλο Γιατράκο να χάνει τη ζωή του μπροστά στα μάτια του. Γυρίζοντας από τον πόλεμο και χάνοντας άλλη μια ευκαιρία για να διοριστεί ως μηχανοδηγός, και ας είναι ήρωας πολέμου, θα παντρευτεί την αδελφή του αδικοχαμένου φίλου του, Κατερίνα και μαζί της θα αποκτήσει ένα γιο. Ταλαιπωρημένος και άκρως απογοητευμένος από τη ζωή του θα ξεσπάει πάνω στην άμοιρη γυναίκα αλλά και στην αδελφή του τα νεύρα του κάθε φορά που όλα του πάνε στραβά καθώς δεν έχει φτάσει ακόμα στο σημείο να συνειδητοποιήσει τι λαχείο κρατάει στα χέρια του. Εκείνο της αγάπης. Της αγάπης της γυναίκας του και του γιου του. Γιατί η αγάπη δεν έχει όρους, δεν είναι περήφανη και δεν ζητάει τίποτα απολύτως παρά μόνο την ίδια την αγάπη.

Συνηθίζουμε να λέμε ότι η Ιστορία κάνει κύκλους και είναι κάτι που πραγματικά το πιστεύω. Διαβάζοντας το βιβλίο του Γιάννη Παπαγιάννη «Ο άνδρας που μεγάλωσε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο» θα ανακαλύψετε ότι πολλά από τα γεγονότα που καταγράφονται στις σελίδες του θυμίζουν την περίοδο που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μετά την οικονομική κρίση. Ο συγγραφέας παραλληλίζει τον ήρωα του με εκείνον του Θερβάντες υιοθετώντας στη γραφή του στοιχεία από τον Αριστοφάνη και τον Τσιφόρο μετατρέποντας το πόνημα του σε μια μαύρη ιστορική κωμωδία αφηγούμενη την τύχη όχι μόνο του Ιάκωβου αλλά και της Ελλάδας. Της Ελλάδας που δεχόταν συνεχώς πιέσεις και επεμβάσεις από τις μεγάλες δυνάμεις και ξεσπούσε στους αδύναμους πολίτες της.

Πολλές οι προσωπικότητες που παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου έχοντας πολύ ηχηρά ονόματα στις πλάτες τους. Προσωπικότητες όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Εμμανουήλ Μπενάκης, ο Ίωνας Δραγούμης, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Ανδρέας Συγγρός, ο Παύλος Μελάς, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Σπύρος Λούης είναι λίγοι από όσους θα συναντήσουμε κατά την ανάγνωση μας. Μέσα από την ενδελεχή έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας θα ανακαλύψουμε μια άλλη πτυχή των χαρακτήρων τους μην πιστεύοντας κι εμείς όσα βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια.

Στην Αθήνα του 19ου αιώνα που θυμίζει χωριό καθώς εκείνη την εποχή ξεκινούσε η οικοδόμηση της και είχε ανακηρυχθεί πρωτεύουσα χάρη στην αρχαία αίγλη. Εκείνη την περίοδο λοιπόν σταματούν να κυκλοφορούν καμήλες, ναι καλά διαβάζετε – καμήλες – και αντικαθιστώνται από άλογα και άμαξες, ανοίγονται δρόμοι γιατί ούτε μια χαραγμένη οδός δεν υπήρχε και ανεγείρονται επιβλητικά κτήρια όπως η Ακαδημία του Σίνα, το Πανεπιστήμιο, το Οφθαλμιατρείο, το Αρσάκειο, το Αστεροσκοπείο και φυσικά το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Μην ξεχνάμε και τα ανάκτορα στην πλατεία Συντάγματος. Κάπως έτσι θα ανακαλύψουμε ότι η περιοχή της Κολοκυνθούς ονομαζόταν κάποτε Χεσμένο Λιθάρι, η Κηφισιά έφερε το όνομα Αλωνάρα και τα Πατήσια αντικατέστησαν τα Παραδείσια με τους φημισμένους κήπους που επισκεπτόταν ο πολυχρονέμενος Πατισάχ. Και παρόλο που τα ήθη εκσυγχρονίζονταν στους δρόμους της διάβαιναν ακόμη κοπάδια από πρόβατα και γίδια και οι βοσκοί πουλούσαν φρέσκο γάλα αρμέγοντας τα ζώα τους παρουσία του πελάτη.

Ο Γιάννης Παπαγιάννης δεν γράφει απλά ένα ιστορικό μυθιστόρημα αλλά μια σύγχρονη σάτυρα εφάμιλλη με εκείνες του Αριστοφάνη θίγοντας με κυνικό τρόπο τα τεκταινόμενα της εποχής από την εκθρόνιση του Όθωνα μέχρι την απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου, την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο, την έκδοση του βιβλίου «Στα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα λίγο καιρό πριν την αυτοκτονία της και την άνοδο του Ιωάννη Μεταξά το 1936. Ένα μυθιστόρημα που ίσως να θεωρηθεί αιρετικό από κάποιους, σίγουρα τολμηρό για τα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας που καυτηριάζει με ειρωνική διάθεση τις αλλεπάλληλες ανατροπές της κυβέρνησης, τα πήγαινε έλα των πρωθυπουργών της χώρας, τους ολυμπιακούς αγώνες του 1896, τα χρέη της Ελλάδας, την άποψη των Ευρωπαίων για τους Έλληνες και το διορισμό του Ιάκωβου ως μηχανοδηγός στα τρένα που έρχεται πάντα οσονούπω κάνοντας τον να αναρωτιέται ποιος είναι τελικά αυτός ο Οσονούπω.

Εν κατακλείδι, «Ο άνδρας που γεννήθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο» είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Ένα βιβλίο που σκαλίζει την Ιστορία της Νέας Ελλάδας με τρόπο αιρετικό ίσως και λίγο βλάσφημο θα μπορούσαμε να πούμε. Η αποκαθήλωση των όσων γνωρίζουμε μέχρι τώρα και οι μύθοι που καταρρίπτονται στις σελίδες του μετατρέπουν το πόνημα του Γιάννη Παπαγιάννη σε ένα απολαυστικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα χαρίζοντας μας παράλληλα και μια εναλλακτική γνώση του παρελθόντος μας και των όσων συνετέλεσαν για το μέλλον μας.