Κατά τη διάρκεια του δέκατου τρίτου φεγγαριού, στις 13 Αυγούστου του 1922, συντελείται η καταστροφή της Σμύρνης. Ένα μαύρο σύννεφο καπνού… Όσοι έφευγαν, έφευγαν άδειοι, γυμνοί, χωρίς ψυχή, χωρίς σώμα, σαν αερικά που δεν μπορούσαν να κατευθύνουν τα βήματά τους, να ορίσουν την ψυχή τους. Η Νεφέλη μαζί με την μητέρα της εγκαταλείπουν την φλεγόμενη πόλη. Στοιβαγμένοι όλοι σαν άψυχα αντικείμενα σ’ένα σαπιοκάραβο, πηγαίνουν να βρουν μια άλλη πατρίδα.

Η αδυσώπητη μοίρα όμως σαν ξεκίνησε τα ανελέητα χτυπήματά της, δεν άφησε στιγμή την Νεφέλη. Το ένα πλήγμα διαδέχεται το άλλο και εκείνη είναι μόλις 9 χρονών. Και καταλήγει μόνη. Πόση ωριμότητα, δύναμη και μεγαλείο ψυχής μπορεί να διαθέτει ένα παιδί; Η αξιοπρέπεια, η μεγαλοψυχία και η μόνιμη θλίψη στα μάτια της, σημεία που την χαρακτηρίζουν. Για όλους τους ανθρώπους, κάποια στιγμή στη ζωή τους, ένας άγγελος ή ένας από μηχανής Θεός εμφανίζεται για να αλλάξει τον ρου των γεγονότων και να χαρίσει λίγο φως στο σκοτάδι της ζωής τους. Μέσα στην ατυχία και δυστυχία της, η Νεφέλη στέκεται τυχερή και κάποιοι άνθρωποι χωρίς κάποια ιδιοτέλεια ή απώτερο σκοπό, συντελούν στη ριζική αλλαγή της ζωής της προς το καλύτερο.

Και εκεί που υπήρχε νηνεμία, κάνει την εμφάνισή του ο πόλεμος, που στο πέρασμά του τσαλαπάτησε τα πάντα. Ανθρώπινες ψυχές, βιός, περιουσίες. Πείνα, εξαθλίωση και ένας διαρκής αγώνας για επιβίωση. Ένα μέλλον αβέβαιο και η ζωή να παίζεται καθημερινά κορώνα – γράμματα. Ένας αναπάντεχος έρωτας γεννιέται μέσα από τις στάχτες του πολέμου. Θα ευδοκιμήσει; Πώς θα πορευτεί η Νεφέλη; Θα καταφέρει να βγει ζωντανή για ακόμη μια φορά; Ή μήπως αυτή τη φορά η μοίρα δεν θα φανεί τόσο φιλεύσπλαχνη και θα κόψει το νήμα της ζωής της;

Ένα όμορφο και καλογραμμένο μυθιστόρημα που σου «γεννά» ποικιλόμορφα και εναλλασσόμενα συναισθήματα, το οποίο είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Πολλές φορές μου φάνηκαν υπερβολικές όλες οι συμπτώσεις, όμως εδώ έρχεται να επιβεβαιωθεί αυτό που λένε πως : η ζωή παίζει τα πιο επικίνδυνα παιχνίδια και ξεπερνάει ακόμη και την πιο ζωηρή φαντασία.