Η τεράστια αφοσίωση προς την ελληνική γλώσσα, η αγωνιώδης προσπάθεια διατήρησης της μοναδικότητάς της ψυχής, και η αίσθηση ότι η δημοσίευση είναι η φυσιολογική πορεία αυτών των ποιημάτων οδηγούν στη δημιουργία ετούτου του βιβλίου. Είναι ένα πολύ απλό, μερικό και αληθινό ξετύλιγμα ψυχής. Από άτομο που επιβιώνει με διαφορετικούς αλλά και ίδιους τρόπους κάθε φορά ανάμεσα στην ψυχική εξαφάνιση, ομογενοποίηση και διαστρέβλωση (που συντελείται γύρω του και φυσικά μέσα του). Καταστάσεις που αποτελούν μια ατυχή εξέλιξη για την ύπαρξη ενός ανθρώπου. Αλλά και για το σύνολο του κόσμου, όπως αναφέρει μεταξύ άλλων στο εισαγωγικό της σημείωμα η Πόπη Θεοχαρίδου.