Ένας προσεκτικός παρατηρητής διαπιστώνει ότι αναφαίνονται δύο όψεις της Κοινότητας: η εξιδανικευμένη Κοινότητα και η κυνική και δυσάρεστη πλευρά της. Ωστόσο, οι ακραίες καταστάσεις δεν κυριαρχούν πάντοτε. Περισσότερο απ\' ό,τι στο παρελθόν, η Κοινότητα, για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του 21ου αιώνα, θα χρειαστεί να προσαρμοστεί στις νέες πραγματικότητες, να εκσυγχρονίσει το καταστατικό και τις πρακτικές της, και να ξεπεράσει την ως έναν βαθμό αισθητή αδιαφορία των Αυστραλογεννημένων γενεών. Όπως υπενθύμισε στη συνέντευξή του κάποιος παλαιός κοινοτικός (βλ. Κεφ. 9): "Οι Ελληνοαυστραλοί θα πρέπει ν\' αποφασίσουν στο κρίσιμο ερώτημα για το μέλλον: "...Τι υπάρχει στην ελληνικότητά μας που θέλουμε να διατηρήσουμε και ίσως να αναπτύξουμε;""

"Η τριλογία του Χρήστου Φίφη είναι αποτέλεσμα μιας ενδοσκοπικής στροφής εκ μέρους όλων μας. Η οντολογική πυξίδα του είναι η ασίγαστη αγωνία του να κατανοήσει το μεταναστευτικό μας "Εμείς", όχι όμως μουσειακά. Για τον συγγραφέα, ακόμη και το παρελθόν μας είναι ζωή που πρέπει να κατανοηθεί στην ιστορική και υπαρξιακή της πολυπλοκότητα. Γι\' αυτό, άλλωστε, ο ιστορικός είναι και ποιητής".

Δρ Γιώργος Βασιακόπουλος (La Trobe University) για τα βιβλία του Χρήστου Φίφη: "Πού είναι το μέρος για ένα χωριό"; (2011), "Από τους καθ\' ημάς αντίποδες" (2015) και "Ελληνοαυστραλιανές αναφορές", (2016).