Στο έργο "Λεφτά", με σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο και με πηγαίο σαρκαστικό χιούμορ αλλά και με αξιοσημείωτη κατανόηση της ανθρώπινης συνθήκης, φωτογραφίζει τη ριζική αλλαγή των ηθών στις πρώην σοσιαλιστικές κοινωνίες, κατά τη μετάβασή τους στους μηχανισμούς του καπιταλισμού.

Στο "Ανάμεσα στον Παράδεισο και σ’ Εκείνη" αναμοχλεύει τις σχέσεις των δύο φύλων, μέσα από σύμβολα και παραβολές που συγκεράζουν στοιχεία από τη συνολική του εμπειρία ως θεατρικού δημιουργού.

Τέλος στο "Εuroroom", ένα de profundis, στο μεγαλύτερο μέρος του επιστολιμαίο, θεατρικό κείμενο αναφέρεται στις περιπέτειες του Στεφάν, ενός Ρομά, μέσα από την περιπλάνησή του στους δαιδάλους των κοινωνικών διακρίσεων, των αποκλεισμών και της γραφειοκρατίας της σύγχρονης Ευρώπης.

Παρά την οξύτητα και την απροσχημάτιστη αλήθεια του λόγου του Ντόντο Γκομπάρ, αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι παραμένει στο βάθος μια ρομαντική ψυχή, ένας μοναχικός ποιητής σε έναν κόσμο, που σχεδιάζεται ερήμην των απλών ανθρώπων, των αφανών ηρώων του, και στους οποίους ο συγγραφέας αναλαμβάνει να δώσει οντότητα και φωνή.