ΣΙΒΥΛΛΑ ΕΡΥΘΡΑΙΑ

Με την φλόγα να καίει σε βωμούς με δαυλούς
Ο μαντικός σου λόγος μαγεύει τους αυλούς
Ιέρεια και προφήτης στην γη φωτισμένη
Βρήκες την λύρα την τριγωνική αγαπημένη
Χρόνια σε πηγή ιερή με λιτά τα μαλλιά σου
Χαϊδεύαν οι καιροί το σώμα σου
Και θρέφαν με χυμούς την λαλιά σου.
Την δίψα του λαού την κερνούσες σοφία
Μ’ αρχέγονα λόγια κλεμμένα απ’ την δημιουργία,
Απ τα χέρια σου τόσα βιβλία με ύμνους, χρησμούς, νόμους και μέλη
Κι’ αντάμα στην έκσταση το φως των Θεών και οι αγγέλοι
Στου Φοίβου τις κρύπτες ακοίμητο πνεύμα
Λύνει μυστήρια μα κι αινίγματα μ’ αόρατο νεύμα
Θεϊκός σε βωμούς, οπτασία για χρόνια
Σε νερά που λαλούν με τρίποδες και δάφνης κλώνια.
Τα μάτια σου λάμπουν πετούν στους αιώνες
Με χιτώνες λευκούς σε ναούς και σ’ αγώνες.
Ράγιζ’ η ψυχή με σπονδές και ψαλμούς στην θυσία
Πως θα ‘ρθει ο θεός με ποιον μυστηριώδη παρουσία.
Ο Μιχαήλ Άγγελος εικόνα σου έπλασε γλυκιά
Με κορδέλα στο μέτωπο κι’ αυγή στην ματιά
Ερυθραίας Παρθένα στην Ρώμη ξεχωρίζει η μορφή σου
Σ’ αντικρίζουν τα πλήθη προσκυνούν την ψυχή σου.
Στην καπέλα Σιξτίνα θωρείς τους αιώνες αχτίνα
Αργυρόχροη λαλιά της Αρτέμιδος η Αμβροσία
Η μύηση θάλει, η φλέβα σου πάλη
Σε κούπα χρυσή νέκταρ Ολύμπιο κι αθανασία