Η συγκεντρωτική έκδοση των "Καταλόγων", που έχουν ήδη τυπωθεί και κυκλοφορήσει: "Κατάλογοι 1-4" (Άγρα, 1980), "ατάλογοι 5-8: Οι σκηνές τον μαρτυρίου" (Άγρα, 1986), "Κατάλογοι 9: Οι ορισμοί" (Άγρα, 1994), "Κατάλογοι 10-12" (Άγρα, 2001), "Κατάλογοι 13-14: Πένθη" (Ίνδικτος, 2007), είναι αδήριτη συνέπεια μιας απόφασης την οποία, κυοφόρησε, αλλά και εξεβίασε, κατά κάποιον τρόπο, ο χρόνος.
Αυτός, από το 1980 έως και σήμερα, υπήρξε κατηγορηματικά άφιλος για τους "Καταλόγους".

Η κυκλοφορία της πρώτης ενότητάς τους, με κάποια διάσπαρτα αλλά ενθαρρυντικά δείγματα γραπτής και προφορικής υποδοχής, δεν προοιώνιζε την συνέχεια, η οποία, ελαφρώς στην αρχή, ταχύτατα κατόπιν, υπήρξε μονομερώς κατωφερής, με αποτέλεσμα η δημόσια πορεία τους να δίνει, εκ των υστέρων, την εικόνα μιας σταδιακής εξαφάνισής τους, την οποία θα χαρακτήριζα υπαρξιακή.
Κυρίαρχο σύμπτωμα της ύπαρξής τους, τόσο στον χώρο της αγοράς όσο και στον χώρο της κριτικής καθώς και σε ποικίλες ανθολογήσεις, η απόλυτη απουσία τους.

Ο λόγος της ανυπαρξίας τους ίσως να είναι δυσεξήγητος, επιτρέποντας, ωστόσο και συγχρόνως, πολλές και διάφορες εξηγήσεις που καλύπτουν σχεδόν ολόκληρη την επικράτεια της γραφόμενης και εκδιδόμενης ποίησης καθώς και της πρόσληψης και αξιολόγησής της, με επιστεγαστικό το ερώτημα το σχετικό με την αναγκαιότητα της ίδιας της υπόστασής της.

Η κλιμακωτή εξαφάνιση των "Καταλόγων" τόσο απ\' τον αντικειμενικό χώρο της υλικής πλευράς τους όσο και απ\' τον υποκειμενικό της μνήμης και του αναγνωστικού ενδιαφέροντος καθιστά αναπόδραστη την συγκεντρωτική επανέκδοσή τους, μετά από πολλές αμφιταλαντεύσεις ως προς το αν έπρεπε ή όχι να γίνει, δεδομένου ότι, από την δική μου πλευρά, δεν είχα εγκαταλείψει το εγχείρημα της συνέχισής τους.

Εγχείρημα όπως οι "Κατάλογοι", δεν ευελπιστεί, εκ γενετής, να βρει ανταπόκριση σύστοιχη της ίδιας της εκμαίευσής του· είναι προδιαγεγραμμένη η σχεδόν αγεφύρωτη αναντιστοιχία μεταξύ της εμφάνισής του και της αναγνωσιμότητάς του [...].

(από το Σημείωμα του συγγραφέα)