Ένα καλογραμμένο και έξυπνο αστυνομικό θρίλερ, με ρέουσα γραφή, πλούσια πλοκή, ωραίες περιγραφές, συνεχόμενες ανατροπές, έξυπνους και σε αρκετές περιπτώσεις αστείους διαλόγους, με σασπένς που σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον καθόλη την διάρκεια της ιστορίας, χωρίς να κάνει ούτε σε ένα σημείο «κοιλιά». Μικρά κεφάλαια, που καθώς κλείνουν ο Carter είναι σαν να πατάει “pause” και αφήνει τον αναγνώστη σε αναμμένα κάρβουνα. Από το πρώτο κεφάλαιο, από την πρώτη σελίδα, ξεκινάει δυναμικά, χωρίς προλόγους και περιττές περιγραφές, σου εξάπτει την αγωνία με την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο.

Η ιστορία λοιπόν ξεκινάει με την ανεύρεση του σώματος μιας νεαρής γυναίκας, η οποία έχει δολοφονηθεί με τον χειρότερο και τον πιο φριχτό τρόπο που ανθρώπινος νους θα μπορούσε να σκεφτεί. Στον αυχένα της γυναίκας έχει χαραχθεί το σημάδι ενός διπλού σταυρού. Αυτομάτως το γεγονός αυτό σημαίνει συναγερμό στο τμήμα Ανθρωποκτονιών του Λος Άντζελες. Ο serial killer που είχε χαρακτηριστεί ως «ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού», προ διετίας είχε συλληφθεί και εκτελεστεί. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Πρόκειται για κάποιον μιμητή του ή μήπως ο πραγματικός δολοφόνος δεν ήταν αυτός που είχε εκτελεστεί τότε και τώρα είναι ελεύθερος και ετοιμάζεται για καινούργιες δολοφονίες;

Την υπόθεση αναλαμβάνουν να λύσουν ο Ρόμπερτ Χάντερ, ντετέκτιβ στο τμήμα Ανθρωποκτονιών και ο νέος του συνεργάτης, το «στραβάδι», Κάρλος Γκαρσία. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να συλλέξουν στοιχεία, όμως ο δολοφόνος είναι πάντοτε ένα βήμα μπροστά. Γιατί ο δολοφόνος πριν σκοτώσει το επόμενο θύμα τηλεφωνεί στον Χάντερ; Σε τι αποσκοπεί; Τι είδους αρρωστημένο παιχνίδι είναι αυτό; Είναι τυχαίος ο τρόπος που ο δολοφόνος επιλέγει τα θύματά του ή σκοτώνει βάσει σχεδίου; Οι δυο ντετέκτιβ πρέπει να κινηθούν γρήγορα πριν να είναι αργά…

Από τα καλύτερα αστυνομικά θρίλερ που διάβασα τον τελευταίο καιρό!! Κοινότυπο μεν αυτό που θα πω, αλλά ισχύει: Δεν με άφηνε να το αφήσω από τα χέρια μου, μέχρι να φτάσω στην τελευταία σελίδα. Σας το συνιστώ με 1000.

«Στο δωμάτιο έπεσε σιωπή. Το είχαν ξαναδεί αυτό το έργο. Ένα θύμα που δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι σε έναν διαταραγμένο αντίπαλο· έναν μαύρο καμβά, με έντονα πάνω του τα χρώματα του θανάτου. Ωστόσο, αυτή η υπόθεση φαινόταν διαφορετική, το διαισθάνονταν ότι ήταν διαφορετική.»

Καλά τα λέει το σλόγκαν που κυκλοφορεί από την ημέρα που έκανε την εμφάνιση του στην Ελλάδα το πρώτο βιβλίο του Chris Carter «Ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού«. Αφήστε λοιπόν ότι διαβάζετε στην άκρη και μυηθείτε στη γραφή του που πιστέψτε με θα γίνει η νέα σας εμμονή και όταν φτάσετε στην τελευταία λέξη του βιβλίου θα αναρωτιέστε πότε επιτέλους θα βγει το επόμενο… Και αυτό γιατί μιλάμε κυριολεκτικά για ένα φοβερό page turner βιβλίο που δεν θα σας αφήσει να το αφήσετε από τα χέρια σας. Σοβαρά τώρα. Δεν είναι λίγοι όσοι ξενύχτισαν για να το τελειώσουν… Σας μιλάω εκ πείρας. Και όταν αποφασίσετε να το διαβάσετε για δεύτερη φορά, όπως έκανα εγώ, θα σας δημιουργήσει την ίδια εμμονή για να το τελειώσετε παρόλο που πλέον θα γνωρίζετε τα πάντα. Αν δεν είναι επιτυχία αυτό για ένα βιβλίο τότε πείτε μου ποιο είναι….

Μπορεί η γραφή του να είναι απλοϊκή, να μην κρύβει μέσα της εκείνη την λογοτεχνικότητα που θα συναντήσουμε σε άλλα βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας, αλλά μέσα από τις σελίδες του πηγάζει μια εξαιρετική ρεαλιστικότητα καθώς μεταφέρει τους αναγνώστες στην ατμοσφαιρική πλοκή που έπλεξε o Carter στο πρώτο του βιβλίο.

Ένας ψυχοπαθής δολοφόνος κάνει την επανεμφάνιση του συνεχίζοντας τα ανατριχιαστικά και ιδιαίτερα φρικιαστικά εγκλήματα που είχε κάνει στο παρελθόν. Το σήμα κατατεθέν του, ένας παράξενος διπλός σταυρός που χαράζει πάνω στα θύματα του, κάνει τους αστυνομικούς να απορούν καθώς υποτίθεται ότι ο πραγματικός δολοφόνος είχε συλληφθεί, ομολογήσει και εκτελεστεί πριν δύο χρόνια. Ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ και ο νέος του συνεργάτης Κάρλος Γκαρσία, το «στραβάδι» όπως τον αποκαλεί ο Χάντερ, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια τρομερή αλήθεια. Ο πραγματικός δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμα ανάμεσα τους και ετοιμάζεται να επιδοθεί σε ένα νέο λουτρό αίματος. Ο τυχαίος, φαινομενικά, τρόπος που επιλέγει τα θύματα μοιάζει σαν ο δράστης να κλείνει πονηρά το μάτι αλλά και σαν να χαμογελάει κοροϊδευτικά στον Χάντερ και στην αδυναμία του να ανακαλύψει την ταυτότητα του. Ένας άνθρωπος σαν τον Ρόμπερτ Χάντερ που διαθέτει εξαιρετική ευφυΐα και είχε χαρακτηρισθεί ως παιδί θαύμα, με σπουδές στην εγκληματολογική ψυχολογία και μια λαμπρή καριέρα ως profiler στις σκιαγραφήσεις εγκληματιών την οποία άφησε πίσω του μετά τη δολοφονία του πατέρα του αποφασισμένος όχι μόνο να μελετά το μυαλό τους αλλά να τους κυνηγάει κιόλας, αισθάνεται κυριολεκτικά τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια του. Η υπόθεση των δολοφονιών πρέπει να διαλευκανθεί πάση θυσία καθώς ο χρόνος δεν είναι καθόλου με το μέρος τους.

Το συγκεκριμένο βιβλίο το ήθελα πολύ πριν κυκλοφορήσει επίσημα στην Ελλάδα. Γιατί θα μου πείτε. Με είχε ιντριγκάρει τόσο η υπόθεση του-σε μέσες άκρες γνώριζα την περίληψη του οπισθόφυλλου-αλλά με τράβηξε και ο Carter ως άτομο. Το παρουσιαστικό του περισσότερο που θυμίζει γκοθά τραγουδιστή ή κιθαρίστα συγκροτήματος hard rock μουσικής κάτι που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα καθώς υπήρξε όντως μέλος κάποιων rock bands. Και όμως ο Chris Carter γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο που πραγματεύεται στο πρώτο του βιβλίο. Με τις σπουδές του στην ψυχολογία, την ειδίκευση του στην εγκληματική συμπεριφορά και την πολύχρονη εμπειρία του ως ψυχολόγος εγκληματιών που σκιαγραφούσε τα προφίλ των δραστών αλλά και μετά από την παρατήρηση μέσω συνεντεύξεων με αρκετούς serial killers αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή αστυνομικών θρίλερ. Και εδώ θα πω ότι έκανε πάρα πολύ καλά. Και ακόμα καλύτερα έπραξαν οι εκδόσεις BELL που αποφάσισαν να μεταφράσουν τα βιβλία του στα ελληνικά.

Ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ και ο συνεργάτης του Κάρλος Γκαρσία-που εγώ προσωπικά συμπάθησα περισσότερο-ήρθαν για να μας γνωρίσουν μια νέα σειρά αστυνομικών θρίλερ με δολοφόνους που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα και σε κανέναν και διαπράττουν τα πιο φρικιαστικά και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που έχουν γίνει ποτέ. Άλλωστε η διαστροφή ενός serial killer, ο οποίος είναι πιθανό να πάσχει και από σοβαρό ψυχολογικό νόσημα, μπορεί στην πραγματική ζωή να ξεπεράσει ακόμα και την πιο νοσηρή φαντασία οποιουδήποτε συγγραφέα. Και αυτό ο Carter το γνωρίζει πολύ καλά. Με εξαιρετικά κινηματογραφική γραφή μας μεταφέρει στην πόλη των αγγέλων-το Λος Άντζελες-και στην γκλάμουρ εικόνα του που πίσω της κρύβει το πραγματικό της πρόσωπο. Η πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών που υπόσχεται λάμψη και δόξα σε όσους επιλέξουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στη βιομηχανία του θεάματος σηκώνει το πέπλο της και φανερώνει έναν σκοτεινό και επικίνδυνο κόσμο. Η αναφορά του συγγραφέα στα snuff films δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη καθώς πρόκειται για ταινίες οι οποίες περιλαμβάνουν αληθινούς φόνους στις σκηνές τους. Ένα γεγονός που σε συνδυασμό με τις ανατριχιαστικές δολοφονίες που περιγράφονται στις σελίδες του μετατρέπει τον «Δολοφόνο με το σημάδι του σταυρού» σε ένα ακόμα πιο νοσηρό κείμενο.

Σε κάποιους ίσως φανούν υπερβολικά όλα όσα καταγράφει ο Carter πλέκοντας την ιστορία του και ίσως ξενερώσουν κάπως με την αποκάλυψη των λόγων που έφτασε ο δολοφόνος να αφαιρέσει τόσες ζωές-όπως μου είπε η κόρη μου μετά την ανάγνωση του-αλλά τελικά αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως οι αιτίες που φτάνει ένας άνθρωπος στο σημείο να διαπράξει έναν φόνο είναι πάρα πολλοί απλοί. Τόσο που μπορεί να μοιάζουν στα μάτια μας με φτηνές δικαιολογίες. Η επιλογή του συγγραφέα να παρουσιάσει αυτούς τους λόγους με περισσότερες λεπτομέρειες δίνει και την ευκαιρία στους αναγνώστες να γνωρίσουν και τι κρύβεται μέσα στο μυαλό του δολοφόνου αλλά και τι καταπίεση συναισθημάτων έχει υποστεί προκειμένου να διαπράξει τα τόσο απεχθή εγκλήματα του. Από τους διαλόγους και τις σκηνές δεν λείπει και το χιούμορ που φαίνεται να διαθέτει ο Carter αποφορτίζοντας λίγο την κατάσταση και δίνοντας μας ένα ευχάριστο διάλειμμα παρουσιάζοντας μας και καθημερινές στιγμές με τους ήρωες του. Η δουλειά ενός αστυνομικού ντετέκτιβ δεν είναι εύκολη, ειδικά όταν ανήκει στο τμήμα ανθρωποκτονιών, και φαίνεται ξεκάθαρα μέσα στην πλοκή του βιβλίου πόσο επηρεάζει ορισμένους από αυτούς τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και των ατόμων που πλαισιώνουν το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Στην ουσία ο συγγραφέας δημιούργησε στο πρόσωπο του Ρόμπερτ Χάντερ το alter ego του θα μπορούσαμε να πούμε πασπαλισμένο με λίγη υπερβολή ως προς τις ικανότητες του. Ένας άνθρωπος εξαιρετικά ευφυής που δηλώνει σε όσους τον ρωτάνε «Πως το ξέρεις αυτό;» ότι διαβάζει πολύ. Ευκαιρία λοιπόν να διαβάσουμε κι εμείς, καθώς φημιζόμαστε για την λατρεία μας στα αστυνομικά θρίλερ, την πολλά υποσχόμενη σειρά που έκανε ντεμπούτο στην Ελλάδα με τον αποτρόπαιο δολοφόνο με το σημάδι του σταυρού. Η κινηματογραφική ροή του βιβλίου θα εκτοξεύσει την αδρεναλίνη μας στα ύψη μέχρι και την τελευταία σελίδα. Μπορεί της κόρης μου-16 ετών είναι πλέον και δεινή αναγνώστρια όπως η μαμά της-να τη χάλασε λίγο το τέλος και η αποκάλυψη του δολοφόνου αλλά αναμένει εναγωνίως την κυκλοφορία της νέας περιπέτειας του ήρωα που έπλασε ο Chris Carter…

Ο Δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού, ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Χάντερ ο οποίος είναι ντετέκτιβ στο τμήμα Ανθρωποκτονιών και ληστειών στο Λος Άντζελες, όπως επίσης έχει σπουδάσει και ψυχολόγος εγκληματικής συμπεριφοράς. Η ιστορία αρχίζει με την ανακάλυψη του σώματος μιας νεαρής γυναίκας που έχει δολοφονηθεί με αποτρόπαιο τρόπο και στον αυχένα της έχει χαραχθεί το σημάδι ενός διπλού σταυρού. Αυτό θα μπορούσε να παραπέμπει στο δολοφόνο με το σημάδι του Σταυρού όμως είναι αδύνατον γιατί ο serial killer αυτών των εγκλημάτων φυλακίστηκε και εκτελέστηκε πριν δυο χρόνια, ή μήπως όχι;Κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος; Μαζί με τον νέο του συνεργάτη τον Κάρλος Γκαρσία προσπαθούν να ανακαλύψουν τον ένοχο πριν να είναι πολύ αργά.... Γιατί φαίνεται ότι ο δολοφόνος σκοτώνει βάσει σχεδίου; Γιατί τηλεφωνεί στον Χάντερ λίγο πριν ανακαλυφθεί και το επόμενο θύμα;Ένα βιβλίο με απλή γραφή, γρήγορο, με ενδιαφέρουσα πλοκή, περιγραφές που νιώθεις ότι τις βλέπεις μπροστά σου, και πολύ δράση τόσο που ανεβαίνει η αδρεναλίνη σου όσο διαβάζεις.Εγώ βέβαια, δεν κατάφερα να βρω τον δολοφόνο, όσο και αν νόμιζα ότι κάπου τον βρήκα, έκανα λάθος.Μου άρεσε το βιβλίο και θα περιμένω την συνέχεια του!!

Ο Δολοφόνος με το Σημάδι του Σταυρού επανεμφανίζεται σχεδόν δύο χρόνια μετά τη σύλληψη και εκτέλεσή του. Ο ντετέκτιβ του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας του Λος Άντζελες Ρόμπερτ Χάντερ, μαζί με τον νέο του συνεργάτη, Κάρλος Γκαρσία, επιδίδεται εκ νέου στο κυνήγι αυτού του ανελέητου και απάνθρωπου εκτελεστή. Πώς διαλέγει τα θύματά του; Τι συμβολίζει ο διπλός σταυρός στον αυχένα τους; Μήπως είναι μιμητής του Δολοφόνου που είχε εκτελεστεί πριν λίγα χρόνια κι όχι ο ίδιος; Πώς θα καταφέρει να βγάλει άκρη την ίδια στιγμή που η πίεση εκ των άνω είναι αφόρητη;

Μία νέα συναρπαστική σειρά καλογραμμένων θρίλερ ξεκινάει από τις εκδόσεις Bell, αυτήν τη φορά με ήρωα τον Ρόμπερτ Χάντερ, έναν ιδιοφυή και χαρισματικό άνθρωπο, με υψηλό δείκτη ευφυίας και πολύ καλή γνώση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας. Το πρώτο βιβλίο είναι γεμάτο ανατροπές, ένταση, αγωνία και ένα τεράστιο ερωτηματικό να πλανάται από σελίδα σε σελίδα. Η κεντρική ιδέα και η πραγματική ταυτότητα του δολοφόνου ήταν ένα εκπληκτικό εύρημα, τη λύση του οποίου δεν μπόρεσα να εντοπίσω, παρ’ όλο που υπήρξαν ένα-δυο σκόρπια στοιχεία, τοποθετημένα θα έλεγα έτσι που κατά την ανάγνωση δε θα τα προσέξει όποιος έχει παρασυρθεί από την περιπέτεια και δεν απομονώνει τις ενδείξεις. Πρόκειται για ένα διαρκές παιχνίδι γάτας και ποντικού, με τα στοιχεία να δείχνουν είτε σε αδιέξοδο είτε σε λάθος κατεύθυνση, σε σημείο που να σηκώνω τα χέρια ψηλά κι εγώ μαζί με τους ντετέκτιβ.

Ο Χάντερ, πτυχιούχος Ψυχολογίας και με διδακτορικό στην Ανάλυση Εγκληματικής Συμπεριφοράς και στη Βιοψυχολογία, είδε τη ζωή του να ανατρέπεται οριστικά όταν ο πατέρας του έπεσε θύμα ληστείας από αγνώστους. Η μανία του για εκδίκηση και η αδυναμία των ερευνών να εντοπιστούν οι ένοχοι τον οδήγησαν να καταταγεί στους κόλπους της Αστυνομίας. Η αλματώδης καριέρα του τον ενσωμάτωσε στη Διεύθυνση Ληστειών και Ανθρωποκτονιών, όπου έγινε συνεργάτης του εμπειρότερου ντετέκτιβ, Σκοτ Γουίλσον. Η ιστορία ξεκινάει με τον Γουίλσον νεκρό από ατύχημα, με μια σημαντική αποτυχία στο ενεργητικό του Χάντερ κατά το παρελθόν και μια σειρά από ερωτηματικά ως προς την ταυτότητα του Δολοφόνου με το Σημάδι του Σταυρού. Παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, ο Χάντερ δέχτηκε τον Γκαρσία για βοηθό του κι αυτό θα αποδειχτεί ωφέλιμη κίνηση και για τους δύο στο κυνήγι των καθ’ έξιν δολοφόνων! Από την άλλη, «το στραβάδι» του Χάντερ ήταν ήδη δύο χρόνια ντετέκτιβ όταν επέλεξε να μεταβεί στο Ανθρωποκτονιών. Παντρεμένος με τη γλυκιά Άννα και γιος ομοσπονδιακού πράκτορα, αγνόησε τις προτροπές της μητέρας του, που ήξερε καλά τους κινδύνους και τα προβλήματα από ένα τέτοιο επάγγελμα, και ακολούθησε τα βήματα του ήρωά του, του πατέρα του!

Το βιβλίο έχει έναν διαφορετικό από άλλα βιβλία του είδους παράλληλο άξονα πλοκής, μιας και ένα από τα θύματα του δολοφόνου είναι μια πόρνη πολυτελείας, οπότε ο προαγωγός της, ένας άνθρωπος πέρα και πάνω από τον νόμο της πόλης και της Πολιτείας, ύποπτος για όλων των ειδών τις παράνομες δραστηριότητες, ξεκινάει το κυνήγι του ενόχου για να εκδικηθεί για τον θάνατο μιας κοπέλας που συμπαθούσε λίγο παραπάνω από τις άλλες. Η ωμότητα και τα βασανιστήρια που υπέστη η Τζένι ήρθαν σε σύγκρουση με τα όρια που έχει θέσει στην ηθική του ο Ντι-Κινγκ κι έτσι, έχουμε κι έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο για το ποιος θα βρει πρώτος τον δολοφόνο! Σε αυτό το βιβλίο γίνεται, με αφορμή τα προηγούμενα, αναφορά στο κύκλωμα των snaff movies, των ταινιών δηλαδή που αφορούν δολοφονίες ή αυτοκτονίες μπροστά στην κάμερα, κάτι που κάποιους τους διασκεδάζει ή ακόμη και τους «ερεθίζει»!

Με αφορμή το κείμενο, έμαθα δύο πράγματα: τα κίνητρα και τον τρόπο σκέψης των serial killers από τη μια και την ατμόσφαιρα και τις αντιλήψεις που κυριαρχούν στο Λος Άντζελες από την άλλη. Ο συγγραφέας, με ειδίκευση σπουδών στην εγκληματική συμπεριφορά και μέλος της ομάδας Εγκληματολογικής Ψυχολογίας της Εισαγγελίας της Πολιτείας του Μίσιγκαν, μετέφερε την εμπειρία του και τις απόψεις του στο μυθιστόρημα, χαρίζοντάς μου μια ανατριχιαστική αληθοφάνεια στις πράξεις και το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων. Χωρίς εκτενή σχόλια, χωρίς κομπασμό και χωρίς επιστημονικές αναλύσεις, κυρίως στις συζητήσεις μεταξύ Χάντερ και Γκαρσία, δίνονταν πολλές πληροφορίες γι’ αυτό το θέμα και παρέχονταν άφθονα παραδείγματα για τεκμηρίωση των απόψεων. Για παράδειγμα, η παράγραφος στη σελίδα 106 μου ξεκαθάρισε αρκετά: «Αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο κόσμος, οι σχιζοφρενείς δεν έχουν διχασμένες προσωπικότητες. Οι σχιζοφρενείς έχουν προβλήματα στη διεργασία της σκέψης τους, με αποτέλεσμα ψευδαισθήσεις… διαταραγμένη σκέψη… Αυτό που εννοείς εσύ είναι η διασχιστική διαταραχή της ταυτότητας ή ΔΔΤ. Οι πάσχοντες από ΔΔΤ εμφανίζουν πολλαπλές διακριτές ταυτότητες ή προσωπικότητες».

Έχω συναντήσει πολλές φορές ως τώρα και μάλιστα σχεδόν απτά τα οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα που παρουσιάζονται από ένα άστατο ωράριο σαν αυτό του ντετέκτιβ (χώρια η εμμονή του μέχρι να βρεθεί η λύση, εις βάρος του ήρεμου ύπνου του και της φυσιολογικής καθημερινότητάς του) σε κάμποσα αστυνομικά βιβλία. Εδώ όμως η καταγραφή τέτοιων περιστατικών είτε με αφορμή τον γάμο του Γκαρσία είτε τα ραντεβού του Χάντερ με μια ενδιαφέρουσα κοπέλα μου φάνηκαν πως γράφτηκαν με περισσότερο ενδιαφέρον και αγάπη απέναντι στους χαρακτήρες. Οι σκηνές με τη σύζυγο να βάζει τα κλάματα από την ασήμαντη αφορμή ο Γκαρσία να σταματάει να τρώει στην τρίτη μπουκιά ή οι εφιάλτες και η αϋπνία που ταλανίζουν τον Χάντερ δείχνουν με αμεσότητα πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσεις μια οικογένεια όταν το ωράριό σου δεν υφίσταται. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα σε τμήματα όπως αυτά που υπηρετούν οι πρωταγωνιστές, μιας και οι υποθέσεις σου απομυζούν ενέργεια και ζωή χωρίς να το καταλάβεις. Το χειρότερο είναι πως δεν υπάρχει άλλη λύση: ή τρελαίνεσαι ή παραιτείσαι! Ακόμη κι αν ακολουθήσεις τα λόγια του Χάντερ, ξέρεις πως κάποια στιγμή οι αντοχές σου θα καμφθούν οριστικά: «-Εσύ πως το χειρίζεσαι; -Μέρα τη μέρα, εφιάλτη τον εφιάλτη. Δίνω τη μάχη μου κάθε μέρα» (σελ. 278).

«Ο Δολοφόνος με το Σημάδι του Σταυρού» είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο, γεμάτο ωμές περιγραφές, ένταση και σασπένς, μυστήριο και αγωνία ενώ ταυτόχρονα υπάρχει μια κοινωνιολογική ματιά που βοηθάει σε μια ακόμη πιο δεμένη ατμόσφαιρα ρεαλισμού. Οι δύο ντετέκτιβ, Χάντερ και Γκαρσία, αποτελούν ένα καλό δίδυμο και είναι δύο πολύ ιδιαίτερες και ξεχωριστές προσωπικότητες. Πολυεπίπεδη πλοκή, ρεαλισμός, κινηματογραφικοί διάλογοι και απανωτές εναλλαγές σκηνών, πρωτότυπες ιδέες γύρω από τις οποίες εξελίσσονται ενδιαφέροντα θέματα είναι μερικά από τα εθιστικά χαρακτηριστικά του πρώτου βιβλίου της σειράς.