Μια καταπληκτική, ευανάγνωστη, ταχύτατη ιστορία, με ένα τέλος που σε αφήνει ξέπνοο, από δύο πένες που υπόσχονται περισσότερα ψυχολογικά βιβλία αγωνίας που σχεδόν εκρήγνυνται την ώρα της ανάγνωσης. Ένα αποκαλυπτικό οικογενειακό θρίλερ μεταβλητών προοπτικών κι εναλλασσόμενης ψυχολογίας. Ένα must-read εικασιών και ναυαγισμένων guessings μέχρι την τελευταία σελίδα. Με έξυπνη, στροβιλιζόμενη πλοκή που ισορροπεί περίτεχνα σε τεντωμένη αφήγηση. Με δημιουργικούς χαρακτήρες που αντικατοπτρίζονται ανάμεσα στην αγάπη και τα ψέματα. Για ένα τρομακτικό τρίγωνο αγάπης όπου δεν γνωρίζεις ποιον να εμπιστευτείς..

Νέλι - Ρίτσαρντ - Βανέσα

Ή μήπως Έμα;

Μη βιαστείτε όμως να το κρίνετε συνηθισμένο! Ξεχάστε ό, τι πιστεύετε! Ο τρόπος που παρουσιάζεται και ξεδιπλώνεται κάθε μέρος του είναι ανεπανάληπτος! Περιέχει περισσότερες ανατροπές απ’ αυτές που φανταζόμουν πως μπορούσαν να χωρέσουν σ’ ένα βιβλίο, χωρίς να χάνουν τον αναγνώστη. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται… Πόσο δικαιώθηκα που το κυνηγούσα διακαώς μέχρι να το αποκτήσω!

Προδοσία και πολυπλοκότητες εντός γάμου

Φιλία

Χειριστικότητα

Εμμονή

Μια θυμωμένη πρώην σύζυγος σε καταδίωξη του πρώην -αρραβωνιασμένου πια- άντρα της… Καταδίωξη γάτας-ποντικού. Οι αλήθειες της συζύγου να κοντράρονται νε τις αλήθειες του συζύγου και παράλληλά τους να τρέχει η αντικειμενική αλήθεια, που είναι πάντα πιο δύσκολο να δεις. Μυστικά, ψέματα, μεταμεσονύχτια σιωπηλά τηλεφωνήματα, πολύ ποτό, πολύ χρήμα, πολλή ένταση… Πολύ μου άρεσε, ναι!

Την επόμενη φορά που θα τη δω, θα είμαι έτοιμη.

Διερευνά πώς οι πληγές του παρελθόντος, αν αφεθούν να αναβλύζουν πύον, μπορούν να εκραγούν δηλητηριάζοντας το παρόν.

Λάτρεψα το στήσιμο, την όποια προμελέτη, τις μελλοντικές κινήσεις που είχαν προβλεφθεί και σχεδιαστεί με την παραμικρή λεπτομέρεια, ό, τι πρέπει για ψυχαναγκαστικούς! Για σκοτεινούς ψυχισμούς. Ένα παιχνίδι μυαλών ασύλληπτο. Ας μου επιτραπεί κι ένα λογοπαίγνιο… Twisted book για twisted minds που χορεύουν τουίστ με την ψυχεδέλεια, με ασύλληπτα twists στην πλοκή.

Ζωή σε αναμονή. Μετέωρο αίσθημα μεταξύ παρελθόντος-μέλλοντος. Αγνά ή σατανικά κίνητρα;

Το πρωί είναι η χειρότερη ώρα της μέρας επειδή, για μια τόση δα στιγμή, το μυαλό μου είναι καθαρό. Είναι αφάνταστα σκληρό αυτό το διάλειμμα.

Τι διαφοροποιεί μια επιπόλαιη περιπέτεια από μια πρόταση γάμου; Πόση ζήλεια χωρά σε ένα τυφλό πάθος;

Αν είχα καταφέρει να μείνω έγκυος μπορεί να ήμουν ακόμη με τον Ρίτσαρντ…

Ομολογώ πως με μπέρδεψε όσον αφορά στο ξετύλιγμα του κουβαριού των υποθέσεων που έκανα σαν αναγνώστης. Είχε και κάποια στερεοτυπικά κλισέ. Σαν να βρήκα ομοιότητες με το “Πίσω από κλειστές πόρτες” της B. A. Paris και το “Το κορίτσι του τρένου” της Paula Hawkins. Μα με κέρδισε απόλυτα. Διαβάζεται, δε χορταίνεται.

Μην αμφισβητείς τον Ρίτσαρντ…

Τα κεφάλαια ήταν αρκετά μεγάλα (που κάπως κούραζαν με τις υπερβολικές τους λεπτομέρειες μια άυπνη μαμά που ηρεμεί μόνο τη νύχτα), αλλά όσο πλησίαζες στο τέλος τους κάτι μεγαλειώδες συνέβαινε, κάτι σίγουρα απρόβλεπτο, κάτι που άλλαζε όλη την οπτική σου ως τότε, που επιβαλλόταν η ανάγνωση ενός ακόμα κεφαλαίου, χωρίς να μετανιώνεις δευτερόλεπτο για τον χαμένο ύπνο!

«Μέρες χωρίς φώτα»

Συχνά το ανθρώπινο σώμα ανταποκρίνεται με τον ίδιο τρόπο σε δύο πρωταρχικές συναισθηματικές καταστάσεις -την ερωτική διέγερση και τον φόβο. Σκεφτείτε το ξέφρενο χτυποκάρδι, τις διεσταλμένες κόρες των ματιών, την αύξηση της πίεσης του αίματος. Είναι αντιδράσεις του οργανισμού που εμφανίζονται τόσο στον τρόμο όσο και στην ερωτική διέγερση.

Χαρακτήρες που εξελίσσονται, ιστορία που χτίζεται και λίγο πριν περατωθεί γκρεμίζεται, άριστα καρυκευμένη. Συγκεχυμένες αλήθειες διαστρεβλωμένων οπτικών, υπό ένα πρίσμα εντυπώσεων και μιας κάποιας παράνοιας, προς ένα μάλλον όχι ιδανικό φινάλε. Οι ρόλοι και τα συναισθήματα αλλάζουν τόσο γρήγορα που σχεδόν λαχανιάζεις να τους ακολουθήσεις, αλλά μάλλον αυτό ήταν και το ζητούμενο του συγγραφικού διδύμου, οπότε αποστολή εξετελέσθη. Οργή, ανασφάλειες, κακοποίηση, φόβος, θυμός, ασφυξία, καταπίεση, άρνηση, αγάπη. Θύτης που γίνεται θύμα, ραδιούργος που γίνεται άδολος, αυτός που βοηθά να χρήζει βοηθείας. Και επιτέλους, γυναίκες που μάχονται για εκδίκηση, ανεξαρτησία, δικαίωση και δεν καταπίνουν κάθε αντρική καραμέλα.

Όλοι μας έχουμε στον εγκέφαλό μας την αρχέγονη ικανότητα να διαισθανόμαστε τον κίνδυνο. Είμαι σίγουρη ότι μέχρι τώρα θα έχεις νιώσει αυτό το προαίσθημα να ανασαλεύει μέσα σου. Και το έχεις αγνοήσει. Κι εγώ αυτό είχα κάνει. Βρίσκεις διάφορες δικαιολογίες. Κι εγώ το ίδιο έκανα. Αλλά, όταν θα είσαι μόνη, σε παρακαλώ να το αφουγκραστείς· να το ακούσεις. Υπήρχαν σημάδια πριν από το γάμο μας, που τα αγνόησα· δισταγμοί και αμφιβολίες στις οποίες δεν έδωσα σημασία. Μην κάνεις το ίδιο λάθος μ’ εμένα.