Το βιβλίο αυτό είναι μια έρευνα των αρχαιότερων πηγών για την παρουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ιερουσαλήμ. Το ζήτημα βρίσκεται σε μια συνοριακή περιοχή επιστημονικής έρευνας και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών κλάδων, όπως είναι η Ιστορία, η Φιλολογία, η Θεολογία και κυρίως, εξαιτίας των πηγών που μας πληροφορούν για το γεγονός, οι Εβραϊκές Σπουδές. Για το ιστορικό αίνιγμα της επίσκεψης του στρατηλάτη στην αγία πόλη στον τόμο αυτό εκτίθενται και μελετώνται οι διηγήσεις του Ιουδαίου ιστορικού Φλαβίου Ιωσήπου και του ελληνιστικού Μυθιστορήματος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος. Επίσης, μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά και εξετάζονται τα ραββινικά κείμενα που διασώζουν τις παραδόσεις που αναφέρονται στην παρουσία του Αλεξάνδρου στην Ιερουσαλήμ και στην πρώτη επαφή των Ιουδαίων με τον στρατό των Ελλήνων. Η μελέτη δεν περιορίζεται στην ιστορική ερμηνεία των γεγονότων, αλλά ο βαθύτερος στόχος της είναι μια συνολική αξιολόγηση της παράδοσης και της σημασίας του προσώπου του κατακτητή της οικουμένης Αλεξάνδρου στα έργα των Ιουδαίων του ελληνορωμαϊκού κόσμου και σε εκείνα της εποχής του ραββινικού Ιουδαϊσμού. Όπως υπονοείται ήδη στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ ο ρόλος του Αλεξάνδρου στην σκηνή της ιστορίας δεν οφείλεται στο τυχαίο, αλλά είναι δοσμένος από τον Θεό της Ιερουσαλήμ και ο ίδιος αναγνωρίζεται ως ένας εκλεκτός του Θεού βασιλιάς της οικουμένης, μια ιδέα που μοιράζεται στην συνέχεια η ιουδαϊκή παράδοση με τον χριστιανικό και τον ισλαμικό κόσμο.