To βιβλίο "Τα τεκμήρια στο φορολογικό δίκαιο" αποσκοπεί αφενός μεν στο να καταγράψει την πληθώρα των εφαρμογών της τεκμαρτής μεθόδου προκειμένου να αποκαταστήσει τις διάφορες απόψεις που έχουν κατά καιρούς εκφραστεί αναφορικά με τη χρησιμότητά της, αφετέρου δε, μέσω αυτής της συστηματικής καταγραφής, να αναδείξει τις εγγενείς αδυναμίες του ελληνικού φορολογικού συστήματος. Η προσπάθεια να διαφωτιστεί η συμβολή των τεκμηρίων στη διαμόρφωση του φορολογικού συστήματος, συχνά παρεξηγημένη τόσο από τους νομικούς όσο και τους θεωρητικούς της δημοσίας οικονομικής, αποτελεί το έναυσμα για τη μελέτη των τεκμηρίων ως μεθόδου με αδιαμφισβήτητη συμβολή στην επίλυση ζητημάτων που άπτονται της εξεύρεσης της βάσης επιβολής του φόρου.

Η προσπάθεια μελέτης των τεκμηρίων έγκειται στην κατάδειξη της αναγκαιότητάς τoυς στο φορολογικό σύστημα. Τα τεκμήρια αποτελούν μία έμμεση μέθοδο προσδιορισμού της βάσης επιβολής του φόρου που απαντάται σε όλα τα φορολογικά συστήματα. Με την τεκμαρτή μέθοδο προσδιορίζεται η βάση επιβολής του φόρου, όταν υφίσταται πραγματική αδυναμία ή είναι δυσκολοαπόδεικτος ο προσδιορισμός της πραγματικής φορολογητέας ύλης από τη φορολογική διοίκηση. Σε άλλες περιπτώσεις, η εφαρμογή της τεκμαρτής μεθόδου σχετίζεται με την απλοποίηση των διαδικασιών είσπραξης και βεβαίωσης του φόρου, κυρίως για επιτηδευματίες με μικρό κύκλο ακαθαρίστων εσόδων ή για ειδικές κατηγορίες φορολογουμένων. Αρχικά στο βιβλίο γίνεται μία ιστορική επισκόπηση του θεσμού των τεκμηρίων τόσο στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο με έμφαση τη Γαλλία, όσο και ειδικότερα στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, στο πλαίσιο της εφαρμογής τόσο του προηγούμενου όσο και του ισχύοντος καθεστώτος, καταβλήθηκε προσπάθεια να επισημανθούν, καταγραφούν και σχολιασθούν όλες οι πιο πάνω απόψεις της θεωρίας και νομολογίας, εντοπίζοντας τις αντινομίες που εμπεριέχουν.

Το βιβλίο "Τα τεκμήρια στο φορολογικό δίκαιο" φιλοδοξεί να αποτελέσει το έναυσμα για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του φορολογικού συστήματος, ενόψει και της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας κατά την οποία καθίσταται απολύτως αναγκαία η συμβολή όλων των φορολογουμένων, ανάλογα βέβαια με τη φοροδοτική τους ικανότητα, με απώτερο σκοπό την κάλυψη των δημοσίων δαπανών.