Μια άσχημη καταιγίδα κι ένα ατύχημα με το αμάξι της αναγκάζουν την Καμίγ να βρει καταφύγιο στο σπίτι του μυστηριώδους Κλοντ Ντιποντέλ, ο οποίος της συστήνεται ως… ρουτινολόγος! Λίγα λεπτά μαζί της τον οδηγούν στο συμπέρασμα πως η γυναίκα πάσχει από ρουτινίτιδα: «Τα συμπτώματα είναι σχεδόν πάντα τα ίδια: έλλειψη κινήτρου, χρόνια μελαγχολία, έλλειψη σημείων αναφοράς και νοήματος, δυσκολία να νιώσει κάποιος ευτυχισμένος παρά την αφθονία των υλικών αγαθών, απογοήτευση, κόπωση…» (σελ. 19). Η αρχική σαστιμάρα για το σουρεαλιστικό της πράγματος αντικαθίσταται από αποδοχή της κατάστασής της και η Κλοντ πείθεται να ακολουθήσει τη θεραπεία του άγνωστου άντρα! Θα καταφέρει να αλλάξει τη ζωή της; Είναι έτοιμη και πρόθυμη να κάνει εκείνα τα απλά βηματάκια που χρειάζονται για μια αλλαγή; Πόσο ωφελεί η προσέγγιση «βάθος και μορφή»; Τι είναι η μέθοδος ΣΜΕΡΧ για τους αντικειμενικούς σκοπούς; Πώς μπορεί κάποιος να αλλάξει τη ζωή του και το σκεπτικό του ακολουθώντας αυτά τα αναπάντεχα στάδια;

Ένα τρυφερό, έξυπνο μυθιστόρημα που δείχνει με συγκεκαλυμμένο τρόπο, μέσα από αστεία αλλά και δύσκολα περιστατικά και με τη χρήση ρεαλιστικών σκηνών, που ο καθένας έχει βιώσει στον γάμο του ή έχει ακούσει από παντρεμένους φίλους ή συγγενείς, πώς μπορεί κάποιος να βρει τον πραγματικό του εαυτό όταν έχει τελματώσει σε μια ζωή ρουτίνας, με την αδιαφορία και τη συνήθεια σε πρώτο πλάνο, την αδυναμία επικοινωνίας και τα προβλήματα να συσσωρεύονται ατάκτως και χωρίς έγκαιρη αντιμετώπιση. Συγκινητικό, έντιμο, ειλικρινές, με χιούμορ και διεισδυτικότητα, το βιβλίο είναι μια ιστορία με ανηφορική πορεία, γεμάτη δυσκολίες και επιτυχίες και με ένα αναπάντεχο τέλος!

Ειλικρινά, σπάνια ασχολούμαι με βιβλία αυτοβοήθειας και ακόμη λιγότερο με μυθιστορήματα τέτοιου είδους, εδώ όμως με κέρδισε η ρέουσα γραφή και η ικανότητα της συγγραφέως να καταγράψει αληθοφανέστατα μια γυναίκα εγκλωβισμένη στη ζωή που έχει με έναν σύζυγο και ένα εννιάχρονο αγοράκι. Σίγουρα κατά την αφήγηση υπάρχουν και τσιτάτα ή ορολογίες ψυχολογικής αυτοβοήθειας (κάποια μάλιστα τονισμένα με μαύρα γράμματα) καθώς και οι επιστημονικές συμβουλές που είναι απαραίτητες σε όποιον πειστεί ή έχει την περιέργεια να ακολουθήσει τα βήματα που απαιτούνται σε μια τέτοια προσπάθεια, παρ’ όλ’ αυτά η πλημμυρίδα των αισθημάτων, η κραυγή απόγνωσης που έβγαινε σχεδόν σε κάθε σελίδα από την Καμίγ, η ανάγκη που μου δημιουργήθηκε να βοηθήσω την πρωταγωνίστρια με τον δικό μου τρόπο να ξεφύγει από αυτό το αδιέξοδο, είναι κάποια από τα θετικά στοιχεία που θα ανακαλύψουν και θα αγαπήσουν όσοι διαλέξουν αυτό το βιβλίο είτε για να το διαβάσουν είτε για να βοηθηθούν. Πρόκειται για μια άκρως ισορροπημένη ιστορία, γεμάτη προτάσεις και ιδέες αυτοβελτίωσης, με αντικειμενική ματιά στις δυσκολίες κυρίως μιας γυναίκας του σήμερα, με ιδιοφυείς επιβραβεύσεις και με έξυπνους συμβολισμούς των διαφόρων μνημείων του Παρισιού όποτε φτάνει στο κάθε σημείο ανταμοιβής η πρωταγωνίστρια.

Με αφορμή λοιπόν αυτήν τη μυστηριώδη γνωριμία, η Καμίγ αρχίζει να ξετυλίγει στις σελίδες του μυθιστορήματος την προσωπική και οικογενειακή της ζωή, χωρίς να την ωραιοποιεί. Δεν έχει βάλει στόχο μέσα από την αυτοκριτική της να δει τι έφταιξε και τι όχι μέχρι να φτάσει ως το σημείο όπου γνώρισε τον ρουτινολόγο, κατά βάθος όμως αυτό από μόνο του είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα αυτογνωσίας! Μαμά και σύζυγος, κόρη μα πάνω απ’ όλα γυναίκα, εκθέτει τα γεγονότα και ταυτόχρονα εκτίθεται στο βλέμμα του αναγνώστη. Πού έκανε λάθος; Ποιος έφταιξε και γιατί; Πότε άρχισαν να πηγαίνουν όλα στραβά; Πόσο σημαντικές είναι οι «κρυψώνες μιζέριας» που έχουμε όλοι στη ζωή μας, όπου νιώθουμε κατ’ επίφασιν ασφαλείς; Πόσο αντικατοπτρίζονται στη στάση μας οι φοβίες από τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας; Η σκιαγράφηση της Καμίγ και του μικρόκοσμού της είναι αδρότατη, σε σημείο μάλιστα που όταν εξισορροπήσει το παρόν και τον εσωτερικό της κόσμο θα στραφεί στο παρελθόν για να προβεί σε απονεννοημένες για κείνη πράξεις ώστε να καταφέρει να προχωρήσει μπροστά και να βρει την ιδανική εξισορρόπηση που θα της φέρει χαρά, ευτυχία και αισιοδοξία.

Ως μητέρα: «Είχα βάλει στην ντουλάπα το κουστούμι της μητέρας-φίλης για εκείνο της αυστηρής μητέρας-παιδαγωγού. Κι αυτό που είχα κερδίσει με τις τακτοποιημένες κάλτσες το είχα σαφώς χάσει στην ποιότητα της σχέσης μου με το παιδί μου» (σελ. 28).

Ως σύζυγος: «Η πάλαι ποτέ άγρια και πλούσια ζούγκλα των ερωτικών συναισθημάτων μας είχε μετατραπεί με το πέρασμα του χρόνου σε έναν κήπο αλά γαλλικά: προβλέψιμο, λείο, χωρίς ούτε μια μυτούλα από χόρτο να ξεπροβάλλει διστακτικά» (σελ. 29). «Η υπονόμευση της σχέσης μας από τη μονοτονία, από την καθημερινότητα. Επειδή δεν νιώθαμε υποχρεωμένοι να εκδηλώνουμε τα αισθήματά μας, δεν το κάναμε ποτέ πια. Η αδιαφορία κέρδιζε συνεχώς έδαφος. Φώναζε μάλιστα δίπλα από τα αφτιά μας αλλά δεν το είχαμε καταλάβει» (σελ. 43).

Ως εργαζόμενη: «Το «γρήγορα» ήταν η λέξη-κλειδί της ζωής μας. Επέβαλε τον νόμο της, μας τιμωρούσε αυστηρά σαν πανίσχυρος τύραννος και μας υπέτασσε με τη συντριπτική εξουσία του μικρού δείκτη του ρολογιού» (σελ. 30).

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο ρουτινολόγος έχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό που θα ανατρέψει για πάντα τη ζωή της Καμίγ, δίνοντας στο μυθιστόρημα μια άλλη διάσταση, που μου έφερε ένα γλυκόπικρο χαμόγελο στα χείλη και με ώθησε να ψάχνω γύρω μου ανθρώπους σαν την Καμίγ για να γίνω εγώ ο προσωπικός τους ρουτινολόγος! Έντονα συναισθήματα, ρεαλιστική καταγραφή των κόπων και των δυσκολιών που απαιτούνται όταν ξεκινήσεις ένα τόσο δύσκολο ταξίδι αυτογνωσίας, ριζική αλλαγή στη συμπεριφορά και στον εσωτερικό κόσμο της Καμίγ σελίδα τη σελίδα, μικρές ελπίδες-οδηγίες σοφίας, η αίσθηση της αέναης παρουσίας ενός καλού φίλου πλάι μου με έφεραν στο λυτρωτικό τέλος κι έκλεισα το βιβλίο με ένα πλατύ χαμόγελο! Ελπίζω κι εσείς, γιατί όπως λέει κι ο Κλοντ: «Τεμπελιά, κούραση, αποθάρρυνση, οι εχθροί παραμονεύουν! Όμως κρατάτε καλά, το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο» (σελ. 76).