Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγειςΠροτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς

Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβειςΚάτω απ’ τη μάσκα που φοράς

Διαβάζοντας το βιβλίο της Ελισσάβετ Γκακίδου σου φέρνει στο μυαλό το τραγούδι του συγκροτήματος Τρύπες με τίτλο «Η μάσκα που κρύβεις». Πόσα μπορείς να δώσεις σε έναν άνθρωπο που θεωρείς καρδιακό σου φίλο; Πόσο μπορείς να ξεδιπλώσεις τις πτυχές της ψυχής σου σε κάποιον χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου; Πόσα μπορείς να χρωστάς σε εκείνον που κατάφερε να σε κάνει να σταθείς όρθιος ξανά; Και όταν εκείνος σου γυρίσει την πλάτη; Όταν όλα όσα πίστεψες σε αυτόν ήταν λάθος; Όταν οι πράξεις του σε σπρώχνουν πάλι στην ανυπαρξία;

Όταν παλεύεις με το τέρας της κατάθλιψης ίσως ακόμα και το πιο απλό που θα βρεθεί μπροστά σου θα σε κάνει να πιαστείς γερά από αυτό για να σε τραβήξει από το βούρκο που βυθίζεσαι. Κάπως έτσι πιάστηκε και η Ροζάνθη, η ηρωίδα του βιβλίου, από τις νότες της μουσικής του Άγγελου και αναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Στο πρόσωπο του βρήκε τον χαμένο της εαυτό, θεράπευσε τη λαβωμένη της ψυχή, γλύκανε την πικραμένη της καρδιά και τα κενά της μάτια γέμισαν ξανά με ζωή και χαμόγελα. Ο άγγελος της όμως είχε δύο όψεις. Όπως δύο όψεις έχει κι ένα νόμισμα. Ένας άνθρωπος που φόραγε το προσωπείο ενός αγγέλου αλλά όταν ρούφηξε και την τελευταία ρανίδα της προσφοράς της πέταξε μακριά τη μάσκα που κάλυπτε το πραγματικό του πρόσωπο. Η προδοσία του έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων στα μάτια της, την έκανε να βουτήξει και πάλι στο βούρκο της κατάθλιψης, να σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη της και ας είχε ζωντανή την ελπίδα στο πίσω μέρος της καρδιάς της.

«Οι άνθρωποι «γράφουν» μέσα μας, ανάλογα με τη χρονική στιγμή που διασταυρώνονται οι ζωές μας» αναφέρει η συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Πόσες φορές έχουμε συναντήσει ανθρώπους, στην πορεία της ζωής μας, που έχουν αφήσει πάνω μας ανεξίτηλο το σημάδι τους. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Άλλοι άγγιξαν τα ευαίσθητα σημεία μας και ανέδειξαν από μέσα μας τον καλύτερο εαυτό μας και άλλοι μας έδωσαν μια δυνατή σπρωξιά και μας γκρέμισαν στα τάρταρα. Αλλά από όλους όσους διασταυρώθηκαν με το μονοπάτι της ζωής μας πήραμε κάτι. Όλοι κάτι μας έδωσαν. Πίστη, ελπίδα, αγάπη, γαλήνη, οργή, θυμό, θλίψη. Αντικρουόμενα συναισθήματα ανάλογα τις περιπτώσεις. Καλό είναι να κρατάμε τα όμορφα πράγματα του παρελθόντος και να σφραγίζουμε σε ένα κουτί όλα τα υπόλοιπα. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ατενίζουμε με καθαρό βλέμμα το αύριο αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας.

Η Ελισσάβετ Γκακίδου στο πρόσωπο της Ροζάνθης δημιουργεί μια πολύπλοκη και πολύπλευρη ηρωίδα. Μια ηρωίδα τσαλακωμένη όπου η κατάθλιψη την έχει στραπατσάρει και έχει γεμίσει ουλές την ψυχή της. Παρόλα αυτά είναι διαφορετική από άλλους ανθρώπους. Διαθέτει διεισδυτική ματιά, παιχνιδιάρικο παιδικό βλέμμα και ένα αληθινά ζεστό χαμόγελο που σε αγγίζει. Έχει ένα μυστηριώδες χάρισμα. Μπορεί να σκανάρει τον άλλον και να δει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Σπάνια χαρακτηριστικά για έναν άνθρωπο. Είναι ένα ευαίσθητο πλάσμα που δεν ανοίγεται εύκολα στους άλλους. Φοβάται να τους δείξει ότι έχει ανάγκη την αποδοχή. Στους άλλους θέλει να φαίνεται τέλεια. Έχει ατσαλωθεί με την πανοπλία της ζωής και να στηρίζεται μόνο στα δικά της πόδια. Μόνο που έζησε τόσα πολλά χρόνια έτσι που φοβόταν να παραδεχτεί ότι η πανοπλία της έτριζε και είχε ρωγμές. Ο μόνος που κατάφερε να καταρρίψει τους φόβους της ήταν ο «άγγελος» της και παρόλο που την «μαχαίρωσε» πισώπλατα βαθιά μέσα της θα του χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη.

Μια ιστορία όπου η πραγματικότητα μπλέκεται με τη φαντασία σε ένα σφιχτό γαϊτανάκι και μαζί δημιουργούν τη μυθοπλασία του βιβλίου της Ελισσάβετ Γκακίδου. Οι ήρωες είναι αληθινά πρόσωπα που συνάντησε στη ζωή της. Όλοι τους ήταν έμπνευση για εκείνη. Πήρε στοιχεία, στιγμές, τη φωτεινότητα ή τα σκοτάδια τους αφήνοντας τη φαντασία της να τους πλάσει και να τους ταξιδέψει. Άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή της και κατάφεραν να ξεκλειδώσουν ένα δημιουργικό κομμάτι μέσα της στρέφοντας την να καταγράψει τις σκέψεις και τις εμπειρίες της στο χαρτί. Μέσα από μια ιδιαίτερη γραφή θα γίνουμε μάρτυρες της βαθιάς της εξομολόγησης, της κατάθεσης της ψυχής της. Αλλά και μιας ανάγκης να μοιραστεί με όλους εμάς μια πτυχή της ζωή της που σίγουρα θα βρει πολλούς από εμάς να ταυτιζόμαστε μαζί της. Γιατί για τον έρωτα κάνουμε πολλά. Για μια φιλία; Τα πάντα οφείλω να ομολογήσω. Αλλά ποτέ δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να μας φέρει μια στιγμή και πόσο μπορεί να καθορίσει το μέλλον και τη ζωή μας.

Οι μάσκες που φοράνε οι άνθρωποι γύρω μας είναι πολλές και κρύβουν το πραγματικό τους πρόσωπο και τα κίνητρα που τους ωθούν να στηριχθούν πάνω μας δεν είναι πάντα ανιδιοτελή. Είναι μεγάλο προσόν ένας άνθρωπος να προσφέρει στους άλλους χωρίς να έχει προσωπικό όφελος και είναι κάτι που συναντάται σπάνια στις μέρες μας. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο για όλους εμάς που έχουμε ξεχάσει να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία αλλά και με το κεφάλι ψηλά. Κρύβει πολλά μέσα του που περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Θα τολμήσετε να κάνετε αυτό το ταξίδι;