Μόλις τελείωσα το καινούριο μυθιστόρημα του αγαπητού μου Σπύρου Πετρουλάκη με τίτλο "ΑΜΑΛΙΑ" και με έκπληξη διαπιστώνω πόσες πολλές δυνατότητες διαθέτει αυτός ο άνθρωπος!  Το πυκνό βιογραφικό του το επιβεβαιώνει εξάλλου.

Συνέγραψε ένα μοντέρνο κοινωνικό μυθιστόρημα, με αστυνομική πλοκή, που ξάφνιασε και μάλλον τράνταξε τους αναγνώστες του!

Τόλμησε να αναφερθεί στις συνήθειες των ανθρώπων στα ορεινά χωριά που πίστευαν σε δοξασίες, σε μύθους , σε μάγια.  Γνωρίζει  στους  αναγνώστες  του   την τέχνη της καφεμαντείας, μετά από προσωπική του έρευνα,  καθώς και ποιοι άνθρωποι απευθύνονται  σε τέτοιους ειδικούς, ακόμη και σήμερα.

Προβληματίζεται ο συγγραφέας   για πολλά και σίγουρα συμφωνούμε (σελ. 170 στη μέση) όταν γράφει :  «Τι γίνονται όλα αυτά που θέλουμε να πούμε σε έναν άνθρωπο, αλλά οι καταστάσεις το φέρνουν έτσι ώστε να τα κρατάμε μέσα μας; Πού πάνε; Τι χώρο πιάνουν στην ψυχή μας και πόσο κακό μας κάνουν στην πορεία; Γιατί αυτά που θάβουμε μέσα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν. Ποτέ καλό.»

Θίγει σοβαρά και σε έκταση το θέμα των σημερινών  νέων, τι παρέες κάνουν,  πού πηγαίνουν-πέρα από τα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές δραστηριότητες-τι κινδύνους διατρέχουν καθημερινά αλλά και στο διαδίκτυο,  πώς είναι οι σχέσεις τους με τους γονείς και τι ευθύνες έχουν εκείνοι…..

Διαθέτει τρυφερότητα η γραφή του Πετρουλάκη, ξέρει πώς λειτουργεί η σημερινή οικογένεια καθώς είναι γονιός κι ο ίδιος και κρούει έντονα τον κώδωνα του κινδύνου!

Πλούσιος ο γραπτός του λόγος με γεμάτες περιγραφές, μας μεταφέρει κάθε φορά στους τόπους που αναφέρει, για να παρακολουθήσουμε την υπόθεση σαν θεατές σε σκηνές  κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού έργου, αλλά και σαν θεατές αρχαίας τραγωδίας, με τις απαραίτητες διακυμάνσεις έως την τελική κάθαρση!

Πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο όπου ο συγγραφέας σέβεται τους αναγνώστες του και συστήνει όλους τους ήρωες  διαθέτοντάς μας τον απαραίτητο χρόνο , χωρίς να αδικήσει κανέναν ούτε να αφήσει απορία για κάποιον.

Είναι σίγουρα το πιο δυνατό του βιβλίο που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. Καλοτάξιδη να΄ναι η ΑΜΑΛΙΑ!!!

                                                                Ευγενία Κορτσάρη

Προς έκπληξη όλων, ο Σπύρος Πετρουλάκης φέτος, έκανε την ανατροπή, δίνοντας στο κοινό του ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά αστυνομικά στοιχεία, αφήνοντας άφωνους τους αναγνώστες του με την εφευρετικότητα και  την δημιουργικότητά του! Η Αμαλία είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Βαδίζει φυσικά πάνω στα χνάρια της χαρισματικής γραφής του Σπύρου, αλλά έχει έντονο και το αστυνομικό στοιχείο, που δεν έχουμε συναντήσει στα προηγούμενα βιβλία του. Και ο Σπύρος τα καταφέρνει εξίσου καλά και σε αυτό το είδος. Δεν λείπει και από αυτό το βιβλίο η έντονη συναισθηματική φόρτιση, η κινηματογραφική δράση και κινητικότητα, η περιπέτεια, η αγωνία για το τι θα διαβάσεις στην συνέχεια. Ο Σπύρος χρησιμοποιεί έξυπνα την τεχνική της χρονικής αναδρομής, η οποία τον βοηθά άλλοτε να πλέξει ιστορίες μεταξύ τους, άλλοτε να εξηγήσει, υφαίνοντας με μαεστρία, το πέπλο του μυστηρίου, εκτοξεύοντας την αγωνία στα ύψη.

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας φυσικά η Αμαλία. Ένα μυστήριο κρύβεται πίσω από την πρωταγωνίστριά μας. Μία ιδιότυπη κληρονομιά να προβλέπει τα μελλούμενα, κουβαλάει στις πλάτες της από την στιγμή της γέννησής της. Ευχή ή κατάρα, θα αναρωτηθεί ο κάθε ένας από μας, αφού το χάρισμα αυτό την οδηγεί σε δρόμους σκοτεινούς, σε μονοπάτια απροσπέλαστα, σε  ένα μυστήριο που σε προκαλεί να το ανακαλύψεις όσο και αν σε τρομάζει.  Εκπέμπει μία γοητεία το άγνωστο και αφού έχεις προικισθεί με την δύναμη να το γνωρίζεις, όπως η Αμαλία, γιατί να μην το κάνεις άλλωστε…. Και όμως, ο χειρισμός είναι τόσο λεπτός όσο προσεχτικά πρέπει να είναι και τα βήματά σου. Πάντα παίζουν ρόλο τα κίνητρα και ο σκοπός που έχεις.. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το χάρισμα μόνο και μόνο για να βοηθάς τους άλλους, μπορείς όμως και να τους χειραγωγήσεις, με τίμημα του να είσαι δέσμιος του σκότους και μιας πλάνης ότι μπορείς να ελέγξεις τους πάντες. Ποιο δρόμο τελικά θα διαλέξει η Αμαλία;

Το σκηνικό της υπόθεσης του βιβλίου, μας ταξιδεύει 35 χρόνια πίσω, σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Ένα δράμα συγκλονίζει την οικογένεια της Αμαλίας. Αν και τα στόματα της κλειστής κοινωνίας είναι σφαλιστά, το αρρωστημένο περιβάλλον του σπιτιού, θα την αναγκάσει να δραπετεύσει από τα δεσμά της και ν΄ αναζητήσει την τύχη της, μακριά από εκεί. Σε όλη της όμως την ζωή θα νιώθει κυνηγημένη, χρεωμένη με  ένα έγκλημα στο  οποίο μοιραία έγινε συνένοχη, για να σώσει τον αγαπημένο της αδελφό από τον εξευτελισμό ψυχής και σώματος που υφίστατο καθημερινά.

Έντονα συναισθήματα, φορτισμένη ατμόσφαιρα, αδρεναλίνη στο κόκκινο….. αισθάνεσαι θυμό και οργή απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, στεναχώρια για την τύχη της μάνας. Αναρωτιέσαι για την πορεία της Σταματίας και εάν θα μπορέσει να χαλιναγωγήσει το κακό που υπάρχει γύρω της ή θα τους συμπαρασύρει όλους σε έναν δρόμο που δεν έχει λυτρωμό. Νοιάζεσαι για τον Μιχάλη, αμφιβάλλεις όμως, εάν θα μπορέσει να ξεπεράσει την διπολική διαταραχή της ψυχικής του υγείας και εάν αυτή η συνεχής εναλλαγή της συναισθηματικής  κατάστασης θα αποτελέσει το ευπαθές στοιχείο που θα τον δέσει  ψυχικά με το κακό, οδηγώντας τον στο έρεβος του νου.

Ερχόμενη η Αμαλία στην απρόσωπη Αθήνα θα χρησιμοποιήσει το ταλέντο της να βλέπει το μέλλον, για να επιβιώσει. Θρήνος και οργή για τον άδικο χαμό της Βαγγελιώς, της γυναίκας που της στάθηκε ανιδιοτελώς στα πρώτα βήματά της, στην άγνωστη για αυτήν πόλη.

Χαρακτήρες απόλυτα ρεαλιστικοί, ανθρώπινοι με πάθη και αδυναμίες, χαρακτήρες που τους συμπονάς με τρόπο που θέλεις να μπεις μέσα στο βιβλίο για να τους σώσεις, να  τους βγάλεις το πέπλο του σκότους, να τους βγάλεις από την πλάνη της ψυχής και άλλους, που σε εξοργίζουν, που θέλεις να τους εξαφανίσεις γιατί μολύνουν ακόμη και αυτόν, τον αέρα που αναπνέεις….

Με χρονικές εναλλαγές  στο παρελθόν και στο παρόν, ο Σπύρος Πετρουλάκης, μας μεταφέρει στο εκάστοτε κοινωνικό γίγνεσθαι, με τις προκαταλήψεις και τις στερεότυπες αντιλήψεις του για όσους προβλέπουν τα μελλούμενα, για τον φόβο του απέναντι στο άγνωστο. Γράφει σε κάποιο σημείο ο συγγραφέας “Oι άνθρωποι σε αγαπάνε αν έχεις τα ίδια πιστεύω με εκείνους. Αλλιώς σε διώχνουν από κοντά τους. Θα σε κατακρίνουν αν πεις ότι γνωρίζεις και μαντεύεις το μέλλον. Θα τρομάξουν και θα σε απομακρύνουν από φόβο για το άγνωστο” Kαι έχει απόλυτο δίκαιο. Ακόμη και σήμερα, ποιος θα είχε το θάρρος να υποστηρίξει ότι κατέχει το χάρισμα να μαντεύει το μέλλον; Θα δεχόταν την κοινωνική κατακραυγή και τον αποκλεισμό του από την κοινωνία.

To βιβλίο όμως αυτό όπως προείπα, δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Έχει και αστυνομικές προεκτάσεις μ΄ έντονο το στοιχείο του μυστηρίου. Ο συγγραφέας τολμά για πρώτη φορά ν΄ ανοίξει μια νέα σελίδα, μπαίνοντας στα μονοπάτια της αστυνομικής λογοτεχνίας και πραγματικά το πετυχαίνει με αξιοθαύμαστο τρόπο. Πλούσια πλοκή, καταιγιστική δράση, μυστήριο, αγωνία είναι τα στοιχεία που τον κάνουν να πετύχει σε αυτό το νέο του άνοιγμα.

Εμφανίζει λοιπόν, έναν serial killer που εκτελεί ανήλικα κορίτσια, μ΄ ένα τελετουργικό τρόπο, αφήνοντας πάντα στον τόπο του εγκλήματος, πάνω στα πτώματα, μία κάρτα ταρώ που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη. Αναρωτιέσαι εδώ για την αστείρευτη φαντασία του Σπύρου Πετρουλάκη και πού σκοπεύει να φτάσει τον αναγνώστη. Από δω και στο εξής διαβάζεις τις εξελίξεις μ΄ ένα αδιάκοπο καρδιοχτύπι. Συμμετέχεις και συ στις έρευνες, μαζί με τον αστυνόμο Αριστείδη Καππαρό, για τον εντοπισμό του αδίστακτου δολοφόνου. Αγωνιάς μαζί με τους γονείς των θυμάτων για την τύχη των παιδιών τους.

Το  βιβλίο όμως δεν είναι μόνο αστυνομικό. Μέσα από τις σελίδες του κατά κύριο λόγο  απορρέουν σοβαροί κοινωνικοί προβληματισμοί. Η εφηβεία είναι η πιο δύσκολη ηλικία. Ο κίνδυνος παραμονεύει εκεί έξω, απειλώντας να τυλίξει στον ιστό του, την αμφίρροπη ψυχοσύνθεση του εφήβου. Ποιος έφηβος σε αυτήν την περίοδο της ζωής του θα καθίσει να συζητήσει με τους γονείς του ερωτήματα που τον απασχολούν και πόσο μάλιστα, όταν οι γονείς  λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι, γιατί η εργασία τους το επιβάλλει; Εκεί έξω υπάρχει πληθώρα λαοπλάνων που αρέσκονται με παχιά λόγια, να παρασύρουν τ΄ ανυποψίαστα θύματά τους σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια…

Μέσα στο βιβλίο λοιπόν θα βρούμε εφήβους θύματα, εφήβους θύτες, εφήβους που το οικογενειακό τους περιβάλλον αλλά και ο φιλικός τους περίγυρος θα τους στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής τους και όταν αυτοί θα γίνουν πλέον ενήλικες, η πορεία που θα  ακολουθήσουν, θα έχει χαραχτεί σε εκείνα τα ευαίσθητα χρόνια της εφηβείας

Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο πάντα αναρωτιέμαι αν θα μπορέσει ο Συγγραφέας να μου δώσει κάτι νέο στην επόμενη δουλειά του, κάτι που να με συνεπάρει και να με κατακτήσει για ακόμα μία φορά. Πράγμα πάντα δύσκολο και πολλές φορές ανέφικτο για κάποιους. Ο Σπύρος όμως μετά την επιτυχία που είχε Το τελευταίο δαχτυλίδι, όχι μόνο κατάφερε να φέρει κάτι διαφορετικό, αλλά κατάφερε να γράψει ίσως το καλύτερο βιβλίο που έχει δημιουργήσει μέχρι τώρα, χρησιμοποιώντας σαν όπλο την απίστευτη γραφή του, την αστείρευτη φαντασία του, και βελτιώνοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που είχε στα προηγούμενα βιβλία του, κάνοντας τα μοναδικά.

Δικαιωματικά λοιπόν, η Αμαλία, είναι το καλύτερο για εμένα βιβλίο του Σπύρου μέχρι τώρα!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.