Ο Αχυρώνας φλέγεται είναι ένα από τα αρτιότερα και τα πιο συχνά ανθολογημένα διηγήματα του Ουίλλιαμ Φώκνερ. Η πλοκή του αναπτύσσεται γύρω από το εναγώνιο δίλημμα ενός δεκάχρονου αγοριού, που υποχρεώνεται να επιλέξει ανάμεσα στην υποταγή στον βίαιο πατέρα του και στην επώδυνη χειραφέτηση. Στον πυρήνα του διηγήματος ανιχνεύεται αυτό που ο συγγραφέας όρισε, στην ομιλία του κατά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ, ως το μοναδικό θέμα για το οποίο αξίζει να γράφει κανείς: τα προβλήματα του ανθρώπινου ψυχικού χώρου που βρίσκεται σε μάχη με τον εαυτό του. Ο Αχυρώνας φλέγεται, εκτός από μια κλασική ιστορία ενηλικίωσης, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα αυτής της σύγκρουσης που διατρέχει ολόκληρο το έργο του Φώκνερ.

Στον καμβά του διηγήματος συνυφαίνονται με πολλή τέχνη και άλλα θέματα: οι ταξικές και φυλετικές ανισότητες στον αμερικανικό Νότο την περίοδο της Ανασυγκρότησης, ο ρατσισμός που διαποτίζει τις κοινωνικές σχέσεις, καθώς και οι συνθήκες διαβίωσης των αγροτών και το πώς αυτές τροφοδοτούν το μίσος διαιωνίζοντας τον κύκλο της βίας.


Αξίζει να επισημανθεί ένα ακόμα στοιχείο που εξηγεί την αδιάπτωτη δημοφιλία του διηγήματος. Παρότι το κείμενο αξιοποιεί μοντερνιστικές τεχνικές (όπως η εναλλαγή εξωτερικών περιγραφών και εσωτερικού μονολόγου, καθώς και η χρήση πολλαπλών χρονικών επιπέδων, ανάμεσα στα οποία υφαίνονται λεπτά αφηγηματικά νήματα) και συγκεντρώνει τα κύρια γνωρίσματα του ύφους του Φώκνερ (πιο αναγνωρίσιμο εκ των οποίων είναι ο σύνθετος μακροπερίοδος λόγος), παραμένει ασυνήθιστα εύληπτο συγκριτικά με το υπόλοιπο έργο του συγγραφέα.
Γ. Παλαβός, Στα ίχνη του Σάρτυ, σ. 73-74