...."Μετανάστες", "λαθρομετανάστες", "πρόσφυγες", "διακινητές", "δουλέμποροι", "hotspots", εικόνες, βίντεο, φωτογραφίες, συλλήψεις, συγκρούσεις, όλα αυτά, καθημερινή ρουτίνα για τα μάτια μας και τα’ αυτιά μας. Όλα συμφύρονται σε μια άχρωμη μάζα, σε ένα πλήθος, σε μια ‘γενική’ κατηγορία που ίσως να έχει κοινωνιολογικό ενδιαφέρον αλλά δεν ‘μιλάει’ στην ψυχή μας, στη συνείδησή μας. Μόνο αν τραβήξουμε το πέπλο και μπορέσουμε να δούμε το ΕΝΑ, το Μοναδικό Άτομο, με σάρκα και αίμα, όταν μπορέσουμε να νιώσουμε τον πόνο και να ψηλαφήσουμε τα δάκρυα του ΕΝΟΣ, μόνο τότε, ίσως, ανιχνεύσουμε λίγο την αλήθεια και, ίσως, αισθανθούμε συμπόνια για τη ‘μάζα’ και γίνουμε κι εμείς λίγο περισσότερο ανθρώπινοι... ... Η Τζαμάλ, η Λιν, ο Ακίν, η Αλίνα, ο Μουσταφάς , η οικογένεια Μαλίκ, οι επ’ αόριστον έγκλειστοι των hotspot, βίωσαν το τρομερό μυστικό: ότι ο άνθρωπος πεθαίνει πολλές φορές, ενώ εξακολουθεί να ζει!