Η σύγχρονη δημοκρατία αποδείχθηκε ανήμπορη να εξαλείψει τα βασικά δομικά προβλήματα που σχετίζονται με την νομή και διαχείριση της εξουσίας και ανέτοιμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις νέες προκλήσεις, που αναδύθηκαν με την ανατολή της νέας χιλιετίας.
Η εξουσία χρησιμοποιείται ως όργανο κυριαρχίας και επιβολής από ισχυρές πολιτικοοικονομικές ελίτ, χωρίς να διαχέεται στα πραγματικά υποκείμενα του πολιτεύματος, ο θεσμός της αντιπροσώπευσης έχει επαγγελματικά χαρακτηριστικά και οι κρατικοί θεσμοί είναι εργαλειοποιημένοι, ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντα μιας μικρής άρχουσας μειοψηφίας.
Ένα διάχυτο αίσθημα διαίρεσης της κοινωνίας σε προνομιούχους και μη προνομιούχους πυροδοτεί την αμφισβήτηση του θεσμικού και αξιακού υπόβαθρου του δημοκρατικού πολιτεύματος, με αποτέλεσμα εθνολαϊκισμός, εθνική περιχαράκωση, ρατσισμός, κ.ά. να βρίσκουν συνεχώς καρποφόρο έδαφος και να ωθούν τους πολίτες να ψηφίζουν αντισυστημικά, στοχεύοντας στην τιμωρία του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου.
Η ανάγκη αλλαγής πορείας είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη. Στην κατεύθυνση αυτή στοχεύει το παρόν βιβλίο, το οποίο, αντλώντας διδάγματα από την αρχετυπική μήτρα της άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας, προτείνει ρηξικέλευθες αλλά ρεαλιστικές λύσεις, οι οποίες μπορούν να φωταγωγήσουν την πορεία της σύγχρονης δημοκρατίας προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης, της ενδυνάμωσης και της διάσωσής της.
Ως τέτοιες λύσεις προτείνονται η αποσύνδεση της πολιτικής από τον επαγγελματισμό, η πραγματική διάκριση των εξουσιών, η διεύρυνση της συμμετοχικής βάσης των πολιτών στην διαμόρφωση της πολιτικής βούλησης, η ενίσχυση του ρόλου των πολιτών στην νομοθετική διαδικασία, ο εκδημοκρατισμός των κομμάτων, κ.ά.