Με δύο ευκρινή μέρη, ένα πρώτο μέρος για τον γλωσσολόγο Τσόμσκυ και ένα δεύτερο για τον κοινωνικό φιλόσοφο και κριτικό της αμερικανικής πολιτικής, το βιβλίο για τον Τσόμσκυ επεκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα γνωστικών πεδίων (όπως και ο στοχαστής άλλωστε), συμπεριλαμβανομένης της φιλοσοφίας, της ψυχολογίας και της ιστορίας του πνεύματος. Κυρίως καταφαίνεται η αλληλεπίδραση της σκέψης του Τσόμσκυ με τη σκέψη άλλων διανοητών από την εποχή του Πλάτωνα, του Ρότζερ Μπέικον, του Ισαάκ Νεύτωνα και του Γαλιλαίου, ως τον 20ό αιώνα, την κοινωνιολογία του Μαξ Βέμπερ, τη συμπεριφοριστική θεωρία του Σκίνερ, την αναλυτική ψυχολογία του Καρλ Γιουνγκ και άλλες θεωρίες, τις οποίες είτε γονιμοποίησε ο Τσόμσκυ στα δικά του έργα είτε αντέκρουσε με την κριτική που άσκησε στα αντίστοιχα έργα. Πώς παρουσιάζονται όλα αυτά απλουστευμένα; Ο Τσόμσκυ εμφανίζεται συχνά σε φωτογραφία να διαλέγεται με κάποιον φανταστικό συνομιλητή, προβαίνει σε κρίσεις για άλλους γλωσσολόγους ή στοχαστές με τους οποίους συμφωνεί ή διαφωνεί, ή αποσαφηνίζει ο ίδιος τη θεωρία του: "Η παγκόσμια γραμματική δεν είναι μια \'\'γραμματική\'\'. Είναι θεωρία που επιχειρεί να ασχοληθεί με ερωτήματα γύρω από τη γενική φύση της γλώσσας. Ερωτήματα με τα οποία, εν μέρει, ασχολήθηκαν προγενέστερες παραδόσεις, αλλά τα οποία σε μεγάλο βαθμό αγνοήθηκαν (ή μερικές φορές απορρίφθηκαν ως ανούσια και παράλογα) από σύγχρονες μεθοδολογίες". Οπωσδήποτε το δεύτερο μέρος του βιβλίου, που ασχολείται με την κοινωνική κριτική που άσκησε ο Τσόμσκυ, είναι ευρύτερης πρόσληψης.