Μέσα στην εκρηκτική ατμόσφαιρα του Μάη του 1968 οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού μετέτρεψαν την κατάληψή τους σε ένα "Λαϊκό Εργαστήρι" -το Atelier Populaire. Στους χώρους του κατειλημμένου κτηρίου της σχολής σχεδιάστηκαν πάνω από 350 αφίσες για τις ανάγκες του κινήματος. Η αναπαραγωγή τους έγινε με τη μέθοδο της μεταξοτυπίας σε ένα τιράζ που ξεπερνούσε τα 200.000 αντίτυπα. Οργανώθηκαν επιτροπές που συλλογικά αποφάσιζαν πάνω στα προτεινόμενα σχέδια. Μέσα στη φωτιά του αγώνα τα βασικά κριτήρια ήταν η απλότητα, η αμεσότητα και η προπαγανδιστική αποτελεσματικότητα. Αρκετές από τις αφίσες σχεδιάστηκαν μετά από αίτημα σωματείων ή εργοστασιακών επιτροπών στη διάρκεια της γενικής απεργίας.

Η κοινή γενική συνέλευση των φοιτητών και των εργαζόμενων της Σχολής Καλών Τεχνών διακήρυξε:
"Γιατί κλιμακώνουμε τον αγώνα μας; Ενάντια σε τι παλεύουμε; Παλεύουμε ενάντια στο ταξικό πανεπιστήμιο. Ενάντια στο σύστημα της ταξικής επιλογής που λειτουργεί σε βάρος των παιδιών της εργατικής τάξης και των φτωχών αγροτών... Αναγνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε σε αυτόν τον αγώνα μόνοι μας. Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες πως σαν φοιτητές και εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτόνομες σχολές ανεξάρτητες από το εκπαιδευτικό σύστημα της αστικής κοινωνίας. Μόνο μαζί με τους εργάτες, που είναι τα κύρια θύματα της διαδικασίας κοινωνικής επιλογής που διατρέχει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, μπορούμε και πρέπει να παλέψουμε. Να συνδέσουμε οργανικά την πάλη ενάντια στο ταξικό πανεπιστήμιο με την πάλη όλων των εργατών ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Γι\' αυτό, αφιερώνουμε όλες μας τις δυνάμεις στον κοινό αγώνα ενάντια στο σύστημα... Καθήκον του Atelier Populaire είναι να δώσει αποφασιστική στήριξη στο μεγάλο κίνημα των εργατών και των εργατριών... Γι\' αυτό επιλέγουμε το πεδίο μάχης των εργατών -τις απεργίες και τις καταλήψεις- σαν το πεδίο του δικού μας συλλογικού αγώνα ενάντια στην εξατομικευμένη αστική καλλιτεχνική δημιουργία... Οι αφίσες του Atelier Populaire είναι όπλα στην υπηρεσία του αγώνα και αδιαχώριστο κομμάτι του. Η σωστή θέση τους είναι στα κέντρα της σύγκρουσης, δηλαδή στους δρόμους και τους τοίχους των εργοστασίων".