Ο Κωνσταντίνος είναι γιατρός, έχει ηθικές αρχές και αξίες και ξέρει πως ασκεί λειτούργημα κι όχι επάγγελμα. Η επιθυμία της γιαγιάς του, Μυρσίνης, να πάνε για ολιγοήμερες διακοπές στη Σάμο θα είναι η ευκαιρία να ξεδιπλωθούν οι αναμνήσεις της και ο Κωνσταντίνος να μάθει πολλά σημαντικά στοιχεία από το παρελθόν της οικογένειάς του, που είναι άρρηκτα δεμένη με τη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου αλλά και την ιστορία του νησιού καταγωγής του, της Σάμου. Αυτό το μαγευτικό νησί θα τον βοηθήσει να βρει και τη νεράιδα της καρδιάς του όσο προσπαθεί να σώσει τις δυστυχισμένες ζωές των προσφύγων που φτάνουν σωρηδόν στις ακτές από την εμπόλεμη χώρα τους.Η κυρία Αδαμαντίνη Κουμιώτου φορτώθηκε την πένα της, το αγαπημένο μου στυλ αφήγησης, τα καλολογικά της στοιχεία, τις αναμνήσεις της και πάνω απ’ όλα την αγάπη της για τον άνθρωπο κι επέστρεψε στα ελληνικά γράμματα με μια προτροπή-πρόκληση: «Ζωή κατάματα». Κάθε της βιβλίο είναι ένα αρμονικό σύνολο λογοτεχνίας και ανθρωπιάς, γεμάτο καλοδουλεμένες ελληνικές λέξεις, σωστή σύνταξη, ρεαλιστικές σκηνές και ανθρωπιά. Είναι σα να άνοιξα κουβέντα με φιλικό μου πρόσωπο και μου χάρισε αφειδώς την προσωπική του ζωή, μου ξετύλιξε μια καλοβαλμένη και άνετη οικονομικά ζωή, όχι για να υπερηφανευτεί για τα ασημένια σερβίτσια αλλά για τη χρυσή καρδιά των συγγενών και φίλων που γνώρισε.Η ιστορία της γιαγιάς Μυρσίνης ξεκινάει από τη μικρασιατική καταστροφή και φτάνει ως το σήμερα, είναι γεμάτη ευτυχισμένες και δύσκολες στιγμές ενώ σημαντικές προσωπικότητες του τόπου πέρασαν από τη ζωή της. Οι αρχές και οι αξίες όμως που είχαν και οι δύο, η Μυρσίνη με τον σύζυγό της, Νικηφόρο, παρέμεναν στέρεες στο μυαλό τους παρά τις δυσκολίες, τις αναποδιές και τους σκληρούς ή αχάριστους ανθρώπους που συνάντησαν. Η ελευθερία στον γάμο τους ως προς τις αποφάσεις ή τα σχέδια δεν ήταν δείγμα ασυδοσίας αλλά εμπιστοσύνης. Μεγαλογιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί, άλλοι προδότες και άλλοι φίλοι καρδιάς πέρασαν και ατσάλωσαν τις ζωές των παππούδων του Κωνσταντίνου και στήνουν μια καταπληκτική τοιχογραφία αρετών, ηθικής αλλά και έντασης. Δεν έχει σημασία πλέον η πλοκή ή η ιστορία, παρά μόνο τα διάφορα και διαφορετικά περιστατικά που ξεπετιούνται από δω κι από κει, λες και βγαίνουν από έναν πελώριο σάκο χωρίς τέρμα. Χαρακτήρες, στιγμές, ανατροπές, εμπόδια, πείσμα, θέληση, καταπληκτικές ιστορίες που έχουν ποτιστεί από το γλυκόπιοτο κρασί της Σάμου κι έχουν αγγίξει το γευστικό του μέλι.Η κυρία Κουμιώτου στο νέο της βιβλίο αφηγείται πολλά περιστατικά, χαρίζει με όλη της την αγάπη την αισιοδοξία και την ελπίδα που οφείλει να έχει μέσα του ο καθένας μας για να πορευθεί στη ζωή και να την κοιτάξει κατάματα, όπως ακριβώς το κορίτσι του εξωφύλλου με τα πράσινα, το χρώμα της ελπίδας, μάτια. Τρυφερές αναμνήσεις, λιθαράκια που βοήθησαν στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου, και μια μεγάλη αγκαλιά από ενδιαφέρον και στοργή για τους πρόσφυγες, τους ανθρώπους που αναζητούν μια νέα αρχή, μια καινούργια πατρίδα και πέφτουν θύματα λαθρεμπόρων. Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που αγάπησα στη νέα συγγραφική απόπειρα της κυρίας Κουμιώτου και συστήνω ανεπιφύλακτα να ξεφυλλίσουμε τη «Ζωή κατάματα» για κάθε δύσκολη στιγμή που θα ζήσουμε στην καθημερινότητά μας, σε κάθε αναποδιά ή εμπόδιο ώστε να γεμίσουμε δύναμη, θετική ενέργεια και χαμόγελο για να προχωρήσουμε παρακάτω.