Το βιβλίο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς (υποψήφιους και εν ενεργεία) όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης που επιθυμούν να μάθουν περισσότερα πράγματα για τον ρόλο των εικαστικών τεχνών στην εκπαίδευση και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο αυτοί διαμορφώνουν τα πλαίσια μάθησης των παιδιών έτσι ώστε να μπορούν να επωφεληθούν από την ενασχόλησή τους με τις εικαστικές τέχνες. Σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από εικόνες οι οποίες αποτελούν κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας στην καθημερινή μας ζωή, οι ικανότητες των παιδιών να κατανοούν τα οπτικά μηνύματα, που υπάρχουν γύρω τους και να μεταδίδουν δικά τους, χρειάζονται ανάπτυξη.

Το βιβλίο διερευνά τον διπλό ρόλο των παιδιών κατά την εμπλοκή τους με τις εικαστικές τέχνες, ως θεατών αλλά και ως παραγωγών εικαστικών τεχνών, προσφέροντας ένα παιδαγωγικό πλαίσιο που ενισχύει την προαγωγή της κριτικής και δημιουργικής σκέψης. Έτσι, στοχεύει στο να ανταποκριθεί στην ανάγκη των εκπαιδευτικών να αποκτήσουν μια συγκροτημένη θεωρητική (μέσα από αναφορά σε σύγχρονες εξελίξεις στον χώρο) και πρακτική κατάρτιση (μέσα από αναφορά σε συγκεκριμένα παιδαγωγικά παραδείγματα και έρευνες), που θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν τη δική τους φιλοσοφία για τη διδασκαλία. Στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχει ένα και μοναδικό μοντέλο αποτελεσματικής διδασκαλίας, αλλά πολλαπλές εναλλακτικές θεωρήσεις και επιλογές μέσα από τις οποίες συνδιαμορφώνεται η εκπαιδευτική πράξη. Αυτές αποτελούν τον κύριο άξονα του βιβλίου. Επιπλέον, τα ζητήματα που αναπτύσσονται θέτουν τις βάσεις για ένα γόνιμο διάλογο με ακαδημαϊκούς και ερευνητές του χώρου.

[...] Η θέαση ενός έργου τέχνης με την υιοθέτηση της αισθητικής διερεύνησης μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη της σκέψης των δυνατοτήτων και της δημιουργικότητας. Θα πρέπει να τονισθεί ότι είναι δύσκολο να διακρίνουμε κατά πόσο μια συγκεκριμένη ενέργεια, σε κάθε δεδομένη στιγμή, προωθεί μόνο την αισθητική διερεύνηση ή μόνο τη σκέψη των δυνατοτήτων ή μόνο τη δημιουργικότητα. Αυτό συμβαίνει, γιατί ενώ αυτές οι έννοιες είναι διακριτές, ταυτόχρονα είναι και αλληλένδετες. Δηλαδή, μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά καθώς εμπλέκονται κοινές γνωστικές και συναισθηματικές διεργασίες. Έτσι, όταν τα παιδιά βυθίστηκαν στο έργο τέχνης (μια δραστηριότητα που ενέπλεκε και το σώμα κατά τη διαδικασία της παραγωγής νοήματος, Springgay 2005), μπόρεσαν να βιώσουν και να φανταστούν διαφορετικούς, πρωτότυπους τρόπους ερμηνείας του έργου. Αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι ήταν εμφανείς όχι μόνο στον τρόπο που εκφράστηκαν λεκτικά αλλά και στην αποφασιστικότητά τους να αναπαραστήσουν εικαστικά τα δέντρα με πρωτότυπο και καινοτόμο τρόπο. Τα παιδιά δεν προσπάθησαν να αντιγράψουν το έργο τέχνης που είχαν δει αλλά το έργο τέχνης τα βοήθησε να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο και να διερευνήσουν πώς κάποιες ιδέες που υπήρχαν στο έργο τέχνης του Klimt θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και στα δικά τους έργα.