Σε τούτη τη συλλογή υπάρχει το κυριώτερο μέρος του διηγηματογραφικού έργου της Αλέξανδρας Παπαδοπούλου (1867-1906). Πρόκειται για την πρώτη ελληνίδα πεζογράφο. Πρώτη, αφού η Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου (1801-1832) το μόνο πεζό που έγραψε ήταν η αυτοβιογραφία της.

Άνθρωπος με προοδευτικές απόψεις, έγραφε πάντα στην απλή Δημοτική. Γνώρισε διώξεις και την χλεύη των συντηρηιτικών κύκλων της Πόλης. Χρησιμοποίησε εφτά (!) ψευδώνυμα για να αποφεύγει τις διώξεις λόγω του φύλου της αλλά και των απόψεων της (: Σατανίσκη, Σάνκο Πάνσας, Βυζαντίς, Βοσπορίς, Ανατολίτισσα, Θρακοπούλα).

Νεαρή γυναίκα στα πρώτα βήματα της (πέθανε σε ηλικία 36 ετών) αλλά στάθηκε Μοίρα στη Μοίρα της. Αντιμετώπισε την ανανδρία των ανδρών και τη σεμνοτυφία των γυναικών αφήνοντας μας τέλεια ψυχογραφικά διηγήματα, ικανά να την κατατάξουν στο Πάνθεον της Ελληνικής Λογοτεχνίας

Μία γυναίκα που έπρεπε να πολεμήσει για όλα τα σημερινά αυτονόητα.

Μια οραματίστρια χρήσιμη για τη σημερινή εποχή των Λωτοφάγων