Τι πραγματικά θέλουν οι γυναίκες; Ποιος κερδίζει τον πόλεμο των φύλων; Είναι νίκη των γυναικών (ή μήπως των εταιρειών) η άνοδος των εισοδημάτων τους; Ποια είναι τα μεγαλύτερα θύματα της βίας, οι γυναίκες ή οι άντρες; Και είναι τελικά η ανατομία πεπρωμένο;

Για κάθε βήμα που κάνουν οι γυναίκες προς την ισότητα των φύλων, ένα νέο εμπόδιο φαίνεται να προκύπτει. Η ειρωνεία είναι ότι ο φεμινισμός προσκρούει σ’ έναν απρόβλεπτο αντίπαλο: την ενδότερη γυναίκα. Παρά τις θριαμβολογίες, οι γυναίκες βρίσκονται παγιδευμένες ανάμεσα στο φεμινισμό και τη θηλυκότητα, στην αυτεπιβεβαίωση και το καθήκον μιας ατέρμονης αυτοβελτίωσης, στη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας και την παρότρυνση να παίζουν το θύμα. Αντί να ρίχνει το φταίξιμο στους συνήθεις υπόπτους -τους άντρες, τα ΜΜΕ- η Λώρα Κίπνις στρέφεται σε πιο κοντινούς υπαίτιους: τις ίδιες τις γυναίκες και τη συνενοχή τους στην εδραίωση των αντρικών προνομίων. Εξ ου και η τολμηρή ανατομία του γυναικείου πράγματος που επιχειρεί εδώ: μια πρωτοποριακή χαρτογράφηση της γυναικείας ψυχής, με αφετηρία τέσσερις πρωταρχικές περιοχές που εντοπίζει σ’ αυτήν -το Φθόνο, το Σεξ, τη Βρομιά και την Τρωτότητα-, στηριγμένη σε τεκμηριωμένες ιστορικές και κοινωνικές αναφορές αλλά και ανατριχιαστικές ψυχολογικές αποχρώσεις ή οδυνηρά ξεκαρδιστικές λεπτομέρειες.