Ο Κοντορεβιθούλης είναι ένα τρυφερό και όμορφο παραμύθι που μας συντρόφεψε στα νηπιακά μας χρόνια και κατεγράφη πρώτη φορά από τον Σαρλ Περώ το 1697. Ο πρωτότυπος τίτλος του («Le petit Poucet» στα γαλλικά ή «Der kleine Daumling» στα γερμανικά) παραπέμπει στο μέγεθος ενός παιδιού ίσο με έναν αντίχειρα, οπότε στα ελληνικά μεταφράστηκε με αυτό το ευφάνταστο όνομα και από τότε συντροφεύει όλων μας τα παιδικά όνειρα. Ο Κοντορεβιθούλης είναι η ιστορία ενός παιδιού που οι γονείς του, πάμφτωχοι και πεινασμένοι, αναγκάζονται να παρατήσουν στο δάσος τα παιδιά τους κι αυτή είναι η αρχή μιας σειράς ξεχωριστών περιπετειών, γεμάτων αγωνία, ανατροπές και ένα πιο ήπιο τέλος απ’ ό,τι η αυθεντική ιστορία.

Ο Κοντορεβιθούλης προσπαθεί να προστατέψει τ’ αδέρφια του από τα χέρια του Κακού Γίγαντα, να κερδίσει χρήματα για την οικογένειά του και γενικώς κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να ξαναζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Πολλά όμως στοιχεία του παραμυθιού γεμίζουν απορίες τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Φάνη Μπούφο: γιατί ένας γονιός να παρατήσει τα παιδιά του στο δάσος; Γιατί ο έξυπνος Κοντορεβιθούλης δε σκέφτηκε πως τα ψιχουλάκια που άφησε πίσω του για να ξαναβρούν τον δρόμο για το σπίτι τους τα παιδιά θα τα τρώγανε τα πουλάκια; Έτσι, μετά το τέλος του παραμυθιού, η συγγραφέας κυρία Μαρίνα Γιώτη αρχίζει να αναλύει την ιστορία με έξυπνο και διαδραστικό τρόπο.

Κύρια χαρακτηριστικά στα οποία δίνεται έμφαση είναι ο φόβος («Ο φόβος είναι ένα πουλί. Όσο το ταΐζεις, το πουλί μεγαλώνει. Όσο το αγνοείς, αυτό μικραίνει κι εξαφανίζεται», σελ. 48) και η αγάπη («Το αντίδοτο στον φόβο είναι η αγάπη. Και όταν η αγάπη μοιράζεται, μεγαλώνει», σελ. 49). Μου φάνηκε εξαιρετική η πραγματική ιστορία γύρω από τον Γίγαντα, που βασίστηκε σε αυτά ακριβώς τα αξιώματα αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο γιατί η μαγεία είναι να το ανακαλύψει ο αναγνώστης μόνος του. Τα συναισθήματα του φόβου και της αγάπης αντιδιαστέλλονται μεταξύ τους και σχηματίζουν δύο πολύ σημαντικούς θεματικούς άξονες, γύρω από τους οποίους μπορεί να αναπτυχθεί η ιστορία με τη βοήθεια ενός μεγαλύτερου, η φαντασία του παιδιού και η ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη. Η συγγραφέας σε κάθε παραμύθι που διαλέγει να ερευνήσει με τον δικό της τρόπο καταφέρνει να δώσει και μια διαφορετική διάσταση στην αφήγηση ή να ρίξει βάρος σε κάτι εντελώς καινούργιο από τα προηγούμενα βιβλία της. Μου άρεσε πολύ η αλήθεια που ίσως να κρύβεται πίσω από την πλοκή του Κοντορεβιθούλη και σα βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο μάθησης, διασκέδασης και ψυχικής πληρότητας.

Έξυπνο, ευρηματικό, με τη γνωστή και τόσο αγαπημένη ζωηρή, πολύχρωμη εικονογράφηση που μας συντρόφεψε και στα προηγούμενα βιβλία, ο «Ρεβιθοκοντούλης» καταφέρνει να συνδυάσει τη διασκέδαση που προσφέρει ένα γνωστό παραμύθι με τις σωστές και σημαντικές κοινωνιολογικές παρατηρήσεις που πρέπει να υιοθετήσει ένα παιδί. Το βιβλίο συνοδεύεται από προτάσεις για δημιουργική αξιοποίηση της ιστορίας από την εκπαιδευτικό Πόλκα Χατζηιωάννου-Σταθοπούλου και οδηγίες για τους γονείς από την ψυχολόγο Σοφία Αντύπα.

Ειναι το δευτερο παραμυθακι που διαβαζω της κ.Γιωτη...Πολυ ωραιο παραμυθακι... Και ειδικα οι εικονες του παραμυθιου τραβανε τα παιδακια... Μπραβοοοο!!!!!!