Η Έλεν Γκρέις στο προηγούμενο μυθιστόρημα («Στο στόμα του λύκου») παγιδεύτηκε για μια σειρά δολοφονιών που δε διέπραξε, μιας και όλο αυτό ήταν το αρρωστημένο παιχνίδι ενός ανθρώπου που τη μισούσε από πολύ παλιά! Τώρα λοιπόν είναι στη φυλακή του Χολογουέι, πολύ κοντά στο Λονδίνο, και η ζωή της έχει αλλάξει για πάντα. Είναι συγκρατούμενη με ανθρώπους που έκλεισε η ίδια στη φυλακή, είναι καινούργια τρόφιμος ΚΑΙ πρώην αστυνομικός, το όνομά της και η καριέρα της δε μετράνε για κανέναν δεσμοφύλακα ή άλλο πολιτικό προσωπικό και επιπλέον ξεσπάει μια σειρά φόνων φυλακισμένων γυναικών! Η Έλεν δεν μπορεί να μείνει αμέτοχη κι αρχίζει να ψάχνει, κάτι που δυσαρεστεί πολλούς ενώ ταυτόχρονα η καλύτερή της φίλη, Τσάρλι, αγωνίζεται να εντοπίσει τον άνθρωπο που παγίδεψε την επιθεωρήτρια.

Το «Φτου και βγαίνω» είναι ένα σχετικά «περιορισμένο» μυθιστόρημα, αν αναλογιστεί κανείς την ένταση και τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες που μας χάρισε ο συγγραφέας στα προηγούμενα βιβλία της σειράς. Όχι ότι αυτό το βιβλίο υπολείπεται σε αγωνία και ανατροπές, απλά το περιβάλλον της φυλακής δεν προσφέρεται τόσο πολύ για εξέλιξη ενός χαρακτήρα ενώ αντίθετα ο εγκλεισμός και η αίσθηση ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις μεγαλώνουν την αγωνία για το επόμενο χτύπημα του δολοφόνου! Μέχρι στιγμής η Έλεν Γκρέις ήταν μια γυναίκα με σαδομαζοχιστικές τάσεις, στις οποίες έκρυβε τις πληγές της παιδικής της ηλικίας, συνεργάστηκε με ανθρώπους που την πρόδωσαν αλλά και τη στήριξαν, έζησε τον προσωπικό της γολγοθά με την εναλλαγή «ερωτικών συντρόφων» και τη διερεύνηση όχι μόνο της σεξουαλικότητάς της αλλά και γενικότερα του χαρακτήρα της κι εδώ, κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους, προσπαθεί «απλώς» να επιβιώσει, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα πως κάποιος θα αναψηλαφήσει την υπόθεσή της και θα φέρει την αλήθεια στο φως.

Η σειρά των δολοφονιών είναι πολύ καλά σχεδιασμένη και δίνεται με τη δέουσα κλιμάκωση που απαιτεί ένα καλογραμμένο βιβλίο θρίλερ. Κάθε στοιχείο που δίνει ο συγγραφέας κατευθύνει τις έρευνες (και τον νου του αναγνώστη) αλλού κι εκεί που λες «αυτός είναι» η έκπληξη που ακολουθεί σε κάνει να σφίξεις τις γροθιές σου από οργή και να αναφωνήσεις: «Μα, γιατί δεν είναι αυτός; Αφού…». Από τον ένα ύποπτο στον άλλον, συμπεράσματα βγαίνουν από ιατροδικαστικές εξετάσεις που είναι πεντακάθαρες από αίτια θανάτου κι όμως κάτι υπάρχει που δε φαίνεται, μυστηριώδεις νυχτερινές επισκέψεις που δημιουργούν παρεξηγήσεις, κλίκες και νταήδες που δυσκολεύουν τις κρατούμενες, ποικιλία προσωπικοτήτων (από την τρόφιμο που πέφτει συνεχώς θύμα εκφοβισμού και την κρατούμενη που είναι ο αρχηγός της φυλακής και διακινεί ναρκωτικά ως τα τσιράκια των «μεγάλων», την αλκοολική διευθύντρια που τελικά χάνει τον έλεγχο της κατάστασης και την τρανσέξουαλ φυλακισμένη που θέλει να κλειστεί σε φυλακή αρρένων κι ως τον σκληροτράχηλο, σχεδόν ρατσιστή, δεσμοφύλακα) όλα αυτά δίνουν μια πολυδιάστατη αφήγηση και μια πλούσια πλοκή που δε με άφησαν να πάρω ανάσα.

Η νέα περιπέτεια της Έλεν Γκρέις διαδραματίζεται σε μια φυλακή και ο δολοφόνος που αναζητεί είναι μια προσωπικότητα αδίστακτη, αμείλικτη και σχιζοειδής. Σε δεύτερο πλάνο, οι έρευνες της Τσάρλι για την αθώωση της φίλης της πέφτουν συνεχώς στο κενό ενώ την ίδια στιγμή διακυβεύεται η καριέρα της, μιας και η επιθεωρήτρια πλέον Σάντερσον και ο διευθυντής τους κωφεύουν. Θα καταφέρει τελικά να ξεμπλέξει το κουβάρι και να αθωώσει τη φίλη της; Τι αντίκτυπο θα έχουν οι εξελίξεις στη ζωή κυρίως του διευθυντή; Και η Εμίλια Γκαρανίτα τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά, ειδικά από τη στιγμή που παραιτήθηκε από τη δουλειά της κι εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο ως ελεύθερη ανταποκρίτρια; Πόσο βαθιά μέσα στη φυλακή μπορεί να βρει άκρες και πώς θα επηρεάσουν αυτές την εγκυρότητα και την αμεσότητα των άρθρων της; Κι αν τελικά η Έλεν είναι αθώα, τι θα απογίνει η καριέρα της, την οποία υποστήριξε πάνω στην πτώση της αστυνομικού; Άλλο ένα συναρπαστικό και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό δείγμα γραφής του M. J. Arlidge.