"Χαρτάκια-αποκόμματα, χάρτινοι θησαυροί καλά κρυμμένοι στην τσέπη -όπως τούς πρέπει για θησαυρούς-
που με δυσκολία ανίχνευε εξαιτίας αυτού του τρόμου που τον ταλαιπωρούσε
το τελευταίο διάστημα.
Με λίγη παραπάνω προσπάθεια αναδύθηκε ένα από αυτά σαν από θαύμα.
Μερικές λέξεις του Άγ. Αυγουστίνου έδειχναν πιο επίκαιρες από ποτέ: "Ο χρόνος τρέχει απ’ ό,τι δεν υπάρχει ακόμα, μέσ’ από κάτι που είναι δίχως έκταση, προς ό,τι δεν υπάρχει πια".

"Ποιος να ’ταν στ’ αλήθεια ο κ. Τρόμος;

Ποιοι ήταν όλοι τους στ’ αλήθεια;

Ποιος χρόνος συνωμότησε υπέρ τους

και προς όφελος τίνος χώρου;
Το αντίο δεν έθλιβε πια. Εξαιτίας του ξεκίνησαν όλα".