Είστε μια πενηντάχρονη γυναίκα; Συγχαρητήρια! Νομίζετε πως η ζωή εδώ τελειώνει και σβήνει το καντήλι σας; Λάθος, αλλάξτε λάδι και ανάψτε το ξανά! Είστε μανάδες, άγαμες, χήρες; Και λοιπόν; Μια θάλασσα από ευκαιρίες ξεδιπλώνετε μπροστά σας και σας περιμένει να την κατακτήσετε! Είμαι ένας άντρας 37 χρονών (αν με αναγκάσετε να βάλω το χέρι στο Ευαγγέλιο) και είμαι καλά, το αυτό επιθυμώ και διά τους γύρω μου, πόσο μάλλον όταν αυτοί είναι άνθρωποι που δράττονται της ευκαιρίας για κάτι διαφορετικό, ρηξικέλευθο, αναζωογονητικό, ανανεωτικό, κάτι για τους εαυτούς τους. Συναναστρέφομαι πολλές γυναίκες, τις λατρεύω, τις αγαπώ, τις παρηγορώ και τις υποστηρίζω. Μικρές, μεγάλες, ύπανδρες ή ου, με τα ελαττώματά τους, τα προτερήματά τους, το χαμόγελό τους, τις ρυτίδες τους, τα υπαρξιακά τους, τις απορίες τους. Γυναίκες που ομορφαίνουν τη ζωή, την εμπλουτίζουν και της δίνουν σημασία και νόημα. Επομένως, ποιος ο λόγος στην ηλικία των πενήντα κάποιες να παραπονιούνται ή να αγχώνονται;

Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν (γιατί θα απαλλαγώ από τις γκρίνιες αν τους κοτσάρω το βιβλίο) ανακάλυψα έναν οδηγό επιβίωσης γι’ αυτήν την κρίσιμη ηλικία. Μια ηλικία που δεν είναι κρίσιμη αντικειμενικά αλλά θεωρείται τοιαύτη. Και δεν είναι οδηγός επιβίωσης για αυτές καθαυτές τις 50άρες αλλά για τους γύρω τους που δέχονται αδιμαρτύρητα όλα τα πυρά από γκρίνια, κούραση, απογόητευση, αγωνία και φοβίες όταν οι φίλες, σύζυγοι κλπ. ακραγγίζουν αυτό το όριο. Για να μην ακραγγίξετε κι εσείς ένα άλλο όριο, αυτό του φόνου, η κυρία Κατερίνα Παπαδημητρίου είναι εδώ, με όπλο το χιούμορ, να σας συμφιλιώσει με αυτό που αντιμετωπίζετε ή ζείτε και να σας εξηγήσει τα υπέρ και τα κατά της πεντηκονταετίας που διανύθηκε.

Δεν μπορώ να πω πως το διάβασα ολόκληρο από την αρχή ως το τέλος, μιας και απευθύνεται σε άλλο αναγνωστικό γκρουπ από μένα, δεν μπόρεσα όμως να μην παρατηρήσω πολλά θετικά χαρακτηριστικά του βιβλίου. Πρώτα απ’ όλα δεν είναι μυθιστόρημα αλλά ένας καλός φίλος που θα σας πάρει από το ρυτιδιασμένο σας χεράκι με τα ταλαιπωρημένα νύχια αν είστε μανάδες-ηρωίδες ή με τα περιποιημένα ακροδάχτυλα αν είστε τυχερές, θα καθίσετε στο σαλονάκι του σπιτιού σας και θα εξομολογηθείτε τα πάντα η μία στην άλλη. Και, αντίθετα με την περίπτωση της εξομολόγησης σε γείτονα, μάνα, γιατρό ή παπά, ό,τι πείτε θα μείνει μεταξύ σας. Εκείνες τις μοναχικές νύχτες που θα σας συντροφεύει το ροχαλητό του έτερου ημίσεος, τα βράδια που δέχεστε απροκάλυπτο φλερτ από ό,τι παγώνει στο μεσαίο ράφι του ψυγείου σας, εκείνα τα πρωινά που η φωλιά έχει αδειάσει από παιδιά και ψίχουλα κι αναρωτιέστε γιατί εξακολουθείτε να ζείτε, αυτό το βιβλίο θα καθησυχάσει τις τύψεις, τις ανασφάλειες και τα ελαττώματά σας. Είναι όλα εδώ, σωστά τοποθετημένα και ακριβοδίκαια επεξηγημένα. Όχι από μια γυναίκα που είναι ψυχαναλύτρια και ίσως να τη θεωρείτε αποστασιοποιημένη αλλά από μια γυναίκα που έζησε τα ίδια, πέρασε κοινές περιπέτειες και τώρα νιώθει εξίσου έντονα όπως εσείς.

Στο βιβλίο αναλύονται τα πάντα: το πέρασμα «από τις φωτογραφίες στις ακτινογραφίες», κατανόηση της ηλικίας και του σταδίου ζωής στο οποίο βρίσκεστε, καταγραφή των ασθενειών και των ρυτίδων και αντιμετώπισή τους, φοβίες, συναισθήματα και πολλά άλλα, που συνοδεύονται από πρωτότυπες, ουσιώδεις και πρακτικές λύσεις. Η παραμικρή σκέψη, πρόβλημα, δισταγμός είναι εδώ, σε αυτό το κείμενο και βοηθούν τις γυναίκες στην ώριμη ηλικία να καταλάβουν ποιες είναι, τι τους συμβαίνει και τι καλύτερο μπορούν να κάνουν, ώστε να ζήσουν και τα υπόλοιπα πενήντα χρόνια εξίσου άνετα και διασκεδαστικά, μην πω και περισσότερο. Εμπιστευτείτε το!