Την Παρασκευή 7 Ιουλίου 1967 ο Τζακ τηλεφώνησε από το θέατρο. Η Βίβιαν ακουγόταν κοιμισμένη και είχε δυσκολία να μιλήσει. Βαθιά ανήσυχος επέστρεψε στο Τίκερατζ αμέσως μετά την παράσταση για να τη βρει κοιμισμένη με τη γάτα κουλουριασμένη στα πόδια της. Πήγε στην κουζίνα να φτιάξει κάτι να φάει και ένα τέταρτο αργότερα γύρισε να δει αν κοιμόταν ακόμα. Ανοίγοντας την πόρτα την βρήκε πεσμένη στο πάτωμα. Την σήκωσε και προσπάθησε να της δώσει "το φιλί της ζωής". Το κορμί της ήταν ζεστό, αλλά δεν ανέπνεε. Πρέπει να είχε αισθανθεί ότι πνίγεται, προσπάθησε να πιάσει ένα θερμός με νερό το οποίο και έριξε στο πάτωμα και κυριευμένη από αίσθημα κλειστοφοβίας κινήθηκε προς την πόρτα. Δεν ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή οι πνεύμονες της είχαν γεμίσει υγρό και ότι πνιγόταν σ\' αυτό το υγρό.

Ο Τζακ κάλεσε αμέσως ένα γιατρό -που διαπίστωσε το θάνατό της- και μερικούς στενούς φίλους. Το επόμενο πρωί ειδοποιήθηκαν ο Λάρρυ και ο Λη, η μητέρα της και η κόρη της. Ο Λάρρυ που βρισκόταν ακόμα στο νοσοκομείο αναρρώνοντας από μια εγχείριση σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε κατευθείαν στο Τίκερατζ, όπου και έμεινε όλη την μέρα. Προς τρόμο της καθολικής μητέρας της η διαθήκη της Βίβιαν όριζε να αποτεφρωθεί και να σκορπιστεί η στάχτη της στη μικρή λίμνη που υπήρχε μέσα στο Τίκερατζ.