Τέσσερα διηγήματα σκηνικά τοποθετημένα στο παρελθόν αλλ’ όμως διαχρονικά σε ότι αφορά τα μηνύματα που εκπέμπουν: για την αδυναμία του ανθρώπου να ζήσει σε αρμονία με τα όνειρά και τις επιθυμίες του εξαιτίας της εξάρτησής του απ’ τις κοινωνικές συμβάσεις και τα γενικότερα ιστορικά δρώμενα αλλά και τις δικές του ελλείψεις και λανθασμένες επιλογές.

Ο Γιώργης υφίσταται τις συνέπειες της εθελούσιας απομάκρυνσής του απ’ την συζυγική εστία. Η αλυσίδα της ζωής δεν επιτρέπει την επανασύνδεση του κρίκου που έφυγε απ’ τη θέση του.

Ο Νικολής μπορεί να ζήσει τ’ όνειρό του μονάχα σε εικονική πραγματικότητα.

Η μικρή Γαρυφαλλιά καταφέρνει μεν να τραβήξει την προσοχή των άλλων με τους παιδιάστικους θεατρινισμούς της αλλ’ όχι το παραπάνω που χρειάζεται, και τέλος,

Η Ασημίνα, θύμα των διενέξεων που πλήγωσαν τον περασμένο αιώνα, φτάνει στο σημείο να λησμονήσει το στήριγμα της ζωή της όλης.