Στη μελέτη αυτή ερευνώνται η διασύνδεση βασικών εκφάνσεων του ελληνικού πολιτισμού, όπως είναι ο μύθος, η τέχνη, η θρησκεία και η φιλοσοφία. Ειδικότερα το βιβλίο φιλοδοξεί να συμβάλλει ουσιαστικά και πολύπλευρα στην προσέγγιση διαμέσου της θεωρίας της πρόσληψης πολιτισμικών φαινομένων, δημιουργημάτων του αρχαίου κλασσικού πολιτισμού και η διαπίδυσή τους στον βυζαντινό πολιτισμό. Εντός αυτού του πλαισίου μελετάται η διαπολιτισμική σχέση δύο παραστατικών μορφών διαλεκτικής λειτουργικής τέχνης, του ευριπίδειου δράματος και της βυζαντινής εικονολογίας.
Μολονότι το εγχείρημα είναι ρηξικέλευθο, μέσα από αυτήν τη διαπολιτισμική σχέση αποκαλύπτεται βαθιά εκλεκτική συγγένεια ανάμεσα στο κλασσικό και στο ορθόδοξο χριστιανικό πνεύμα. Μάλιστα η συγγένεια αυτή έχει σημείο αναφοράς τον πνευματικό Έρωτα, ο οποίος και στους δύο πολιτισμούς αποτέλεσε την ύψιστη ανθρώπινη αρετή και ως εκ τούτου η προσέγγισή του προσέδωσε ηθική αξία στις ανθρώπινες ενέργειες.