Η Αντιγόνη, το παλαιότερο από τα σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή, είναι, κατά την κρίση του Hegel, το εξοχότερο και αρτιότερο έργο στον αρχαίο και σύγχρονο κόσμο. Στην εποχή μας ζυμώθηκε μέσα στους μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, στους άταφους νεκρούς, την ενοχή εκείνων που επέζησαν· πέρασε στα χέρια σπουδαίων δημιουργών - R. Rolland, J. Anouilh, B. Brecht, A. Gide, H. Boll, M. Yourcenar, S. Heavey, Γ. Ρίτσου, Άρη Αλεξάνδρου - φωτίζοντας το "δεινόν" του ανθρώπου, τη "δαιμόνια μηχανή¨ όλων των εκδοχών της εξουσίας. Ο G. Steiner κατέγραψε τις εκατοντάδες Αντιγόνες που παίχτηκαν στις σκηνές και τα πεδία των μαχών στον πλανήτη.

Ο παρών τόμος είναι ένα "διπλό βιβλίο". Στο πρώτο, το κλασικό κείμενο μεταγράφεται στη νεοελληνική και σχολιάζεται εκτενώς. Το δεύτερο βιβλίο δεξιώνεται, για πρώτη φορά στα ελληνικά γράμματα, τρία σημαντικά δοκίμια εμπνευσμένα από το δράμα του Σοφοκλή, των Fr. Holderlin (1802), S. Kierkegaard (1843) και M. Heidegger (1943). Κάθε δοκίμιο ερμηνεύεται και σχολιάζεται ξεχωριστά. Τελευταία δεξίωση η λυρική απόδοση των Χορικών του δράματος από τον παρεπιδημούντα στο Klangenfurt της Αυστρίας Στέφανο Γιονά.

Μία Αντιγόνη στο διάμεσο του ελληνικού και γερμανικού πνεύματος, ως "εναντιοδρομία λόγου που αντιμάχεται τον λόγο", όπως συνόψισε το δράμα ο Holderlin.