ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣΌταν η βία και ο αγνός έρωτας συνυπάρχουν σε έναν χαρακτήρα τότε τα αποτελέσματα αυτής της ένωσης μόνο σε ένα υπέροχο μυθιστόρημα θα μπορούσαμε να τα απολαύσουμε, από τη χαρισματική και ξεχωριστή πένα του κυρίου Γιωτάκη... Στη συνέχεια, θα παραθέσω τις σκέψεις μου έχοντας διαβάσει αυτό το υπέροχο βιβλίο με το πρωτότυπο εξώφυλλο…Το μυθιστόρημα αυτό είναι μια μεστή, εύστοχη και πολυεπίπεδη αλληγορία για το τρίγωνο των αρχών ηγεσίας της ζωής: εξουσία - βία – έρωτας.Ο συγγραφέας ξέρει να αναδεικνύει τη χαρακτηριστική εκείνη λεπτομέρεια την οποία θέλει να απολαύσει ο αναγνώστης του, και έχει επίσης άριστη αίσθηση του μοτίβο της κλιμάκωσης και της ανατροπής σε κάθε διαφορετική σκηνή, στις οποίες κυριαρχούν οι πολύ ζωηρές περιγραφές......Πρόκειται για ένα βιβλίο που ισορροπεί επικίνδυνα και ασταμάτητα πάνω σε διαφορετικές σκηνές κάθε είδους βίας. Η μετάβαση από τη μια σκηνή στην άλλη σε αφήνει ξέπνοο.Ο συγγραφέας τοποθετεί, με εξαιρετική δεξιοτεχνία, τον πρωταγωνιστή χαρακτήρα να ελίσσεται μεταξύ αυτοσαρκασμού και αιχμηρού χιούμορ, αποφεύγοντας να ωραιοποιήσει την εγκληματική δράση του, την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του απέναντι στα πρόσωπα που αγαπά, όπως και τα ξεσπάσματα απόγνωσης απόρροια της βαριάς ψυχικής νόσου η οποία τον ταλαιπωρεί, “υπενθυμίζοντάς” του διαρκώς τη συναισθηματική μοναξιά που αισθάνεται και την έλευση του αναπάντεχου τέλους που του αναλογεί...Η έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας - και για αυτό του το έργο - για κάθε λογής πληροφορία που παραθέτει, είναι λεπτομερής και εμπεριστατωμένη και φαίνεται στις υποσελίδιες σημειώσεις οι οποίες υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια του κειμένου.Οι αναγνώστες που αγαπούν αυτού του είδους τα μυθιστορήματα, θα βρουν σ’ αυτό το βιβλίο αμέτρητες απολαυστικές σκηνές...Επίσης, όσοι αγαπούν να διαβάζουν διαφορετικού είδους λογοτεχνήματα, θα ανακαλύψουν τη διαδρομή ενός γοητευτικού χαρακτήρα. Την ασυνήθιστη «κανονικότητα» που αφήνει να διαφανεί μια γοητευτική προσωπικότητα. Ο συγγραφέας, κατά τη συνήθειά του, έδωσε τη λογοτεχνική του “μάχη” αψηφώντας τους κλασικούς (και ίσως παρωχημένους πλέον) αφηγηματικούς κανόνες του είδους, εξ' ου και οι συνεχείς - σεναριακού τύπου - ανατροπές. Το βιβλίο διατηρεί μέχρι τέλους αμείωτη την αγωνία για την τύχη του ήρωα. Ενός “ήρωα” που χάνει αρκετές φορές τον πρωταγωνιστικό ρόλο παραδίδοντάς τον χάριν των συμπρωταγωνιστών του! Ένα βιβλίο, ή μια ιστορία αν θέλετε, που συγκεράζει βία, έρωτα, μοναξιά, μελαγχολία, συναίσθημα... Απλά, διαβάστε το επειδή στη ζωή κάποιοι άνθρωποι μπορούν και γίνονται καλύτεροι. Μαζί τους και η ελληνική λογοτεχνία, ελπίζω.... Το μυθιστόρημα: “ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ”, είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις σε ένα βιβλίο του είδους, κι είναι ακριβώς το είδος του βιβλίου που αξίζει να ψάξεις....Όπως και με το: “ΤΙΜΩΡΙΑ Η ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”, έτσι και αυτό, με συνεπήραν οι τόσο αριστοτεχνικά δοσμένοι διάλογοι που σκέφτηκα ότι, ναι, υπάρχουν ΚΑΙ αυτές οι στιγμές στην ανάγνωση ενός βιβλίου, που το μόνο που θέλεις είναι να το δεις να απλώνεται μπροστά σου στη μεγάλη οθόνη! Είναι ένα έργο που σε κάποιες στιγμές επιτίθεται βίαια στην ψυχή σου, όμως έχει την ικανότητα να σε αγκαλιάζει με οικειότητα, εκμεταλλευόμενο όλα αυτά που διάβασες, όλα εκείνα που ξέρεις, εξακολουθώντας να σε έχει δεμένο με γλυκά λογοτεχνικά μάγια...