Ένα πράμα έπρεπε να κάνει ο αδερφός σου: Να τσιμεντάρει το Αιγαίο. Τότε θα ήταν Μέγας. Όλο τσιμέντο! Αιγαιοπελαγίτικο μπετόν! Μπορούσε, δεν μπορούσε; Όλο τον κόσμο κατέκτησε, Γοργόνα. Ας ήταν απλώς ένας μέγας μπετατζής. Τότε θα τον παραδεχόμουνα. Να τρέχουν προσφυγόπουλα απ’ το ένα νησί στ’ άλλο. Να παίζουνε ποδόσφαιρο ανάμεσα απ’ τα Ίμια. Να κάνουν σούζες με ποδήλατα πηγαίνοντας προς Νάξο, Πάρο. Να βάζαμε και τίποτα διόδια. Σίγουρα κάτι θα βγάζαμε. Αυτή, ρε, θα ήταν η πραγματική Εγνατία! Ναι, ρε! Κι εγώ να ήμουν σταθμάρχης, ρε Γοργόνα. Σε κάποιον αιγαιοπελαγίτικο σιδηροδρομικό σταθμό.