Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε κάθε φυσιολογική κρίση της οικονομίας λόγω τεχνολογικών, πολεμικών ή άλλων αναταράξεων, κατά κανόνα η κύρια ευθύνη επιρριπτόταν στην αγορά, της οποίας ο ρόλος έπρεπε να περιοριστεί. Το αποτέλεσμα ήταν η γιγάντωση του κράτους και ο αντίστοιχος περιορισμός των ατομικών ελευθεριών και επιλογών.

Όμως, οι καταστροφικοί πειραματισμοί των οπαδών του μεγάλου κράτους και της κεντρικά κατευθυνόμενης κοινωνίας και οικονομίας τελικά διαψεύστηκαν και σε όλες τις χώρες παρατηρείται ραγδαία μεταστροφή υπέρ της ανοικτής κοινωνίας και της ελεύθερης οικονομίας.

Ανακύπτουν λοιπόν τρία κομβικά ερωτήματα:
1. Γιατί ήταν αναμενόμενο ότι το σύγχρονο κράτος θα αποτύχει;
2. Στην αυτορυθμιζόμενη τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο, ποιος θα είναι ο ρόλος του έθνους-κράτους;
3. Έχουμε ως χώρα τη δυνατότητα σύντομης επανάκαμψης και σύγκλισης στο αναδυόμενο πρότυπο, και αν ναι, πώς;

Στο βιβλίο αυτό συνοψίζονται οι απαντήσεις που προκύπτουν από τη σχετική διεθνή και εγχώρια βιβλιογραφία, τεκμηριώνεται γιατί οι δημόσιες επιλογές και πρακτικές που υιοθετήσαμε μεταπολεμικά μάς οδήγησαν σε πτώχευση, και προβάλλονται οι κατευθύνσεις μέτρων πολιτικής οικονομίας τα οποία θα είχαν υψηλή πιθανότητα να μας βγάλουν σε εύλογο χρονικό διάστημα από το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει.