Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, από τα καλύτερα του 2017. Έχει όλα φόντα για να το λατρέψει κανείς, έξυπνη πλοκή, καλογραμμένους χαρκτήρες, κάποιες ανατροπές, έχει δράση, μελόδραμα και ρομάντζο, μικρούς πολιτικούς και κοινωνικούς σχολιασμούς και απίστευτο χιούμορ.

Το μόνο αρνητικό είναι η απίστευτη προβλεψιμότητά του. Από ένα σημείο και μετά, μόλις καταλάβετε τι παίζει, το έργο θα ξεδιπλωθεί μόνο του και όλες οι ανατροπές μπορούν να γίνουν αντιληπτές από την μέση σχεδόν του βιβλίου.

Ακόμη κι έτσι το προτείνω ανεπιφύλακτα.

2 μερες.Τοσο μου πηρε για να το τελειωσω.Αν και πριν τη μεση ειχα μυριστει τι παιζει,δεν μου εκανε καρδια να το αφησω.

Σύγχρονο στόρυ, εξαιρετικά γοητευτική βαθύτητα χαρακτήρων. Μοιάζει με κεντημένο σκανδιναβικό αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά να μου επιτραπεί, τα ξεπερνά γιατί η ατμόσφαιρα δεν είναι συνεχώς βαριά, γιατί έχει και χιούμορ και στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και κινηματογραφικού τύπου ανατροπές με σασπένς. Η μία ανατροπή δε, διαδέχεται την άλλη μέχρι την τελευταία σελίδα(!) Ένα από τα καλύτερα, απολαυστικότερα αστυνομικά που έχω διαβάσει εδώ και χρόνια.

Ένα είναι σίγουρο,όταν ξεκινάς να διαβάσεις βιβλία της κυρίας Ακρίτα δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια παρά μόνο για να το τελειώσεις άμμεσα.Με την γνωστή γραφή της και το χιούμορ της εκεί όπου χρειάζεται και μέσω της αστυνομικής πλοκής και όχι μόνο αφήνει αιχμές για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης,την εξουσία,τους πολιτικούς και την διαφθορά γύρω από αυτούς αλλά κάνει λόγο και για την σημερινή κατάσταση της χώρας μας.Πρόκειται για ένα ακόμη σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα όπου η ηρωίδα είναι πάλι η δημοσιογράφος Ελσινόρη όπου και καλείται να εξιχνιάσει μία δολοφονία και να αποδοθεί δικαιοσύνη σύμφωνα με τις αρχές της αλλά και για μία ηθική ευχαρίστηση.Μία κινηματογραφική περιπέτεια με αγωνία,ανατροπές,εκπλήξεις χωρίς να λείπουν και οι ερωτικές σχέσεις,η τρυφερότητα και η γλυκύτητα που τον συνοδεύουν.Ανασκόπηση γεγονότων του παρελθόντος από το 1974 και φθάνουν μέχρι σήμερα με μία καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων,χωρίς κενά και όμορφοι διάλογοι και γεγονότα που διαδραματίζονται με πειστικότητα η ιστορία εξελίσσεται στο κέντρο της Αθήνας και σε προάστιά της όπου καταγράφεται η ζωή απλών,αλλά και σύνθετων ανθρώπων που καθορίζουν την συγκεκριμένη εποχή και συγχρόνως εστιάζεται στις γενεαλογικές σχέσεις με τα όποια επακόλουθα,αλλά και στους ανθρώπινους δεσμούς.Αξίζει να διαβασθεί και παρ'όλο που ο δολοφόνος είναι εμφανής από την αρχή,εν τούτοις όμως οι εξελίξεις τρέχουν και στο τέλος αφήνει το υπονοούμενο μίας συνέχειας,ίσως.

Δύο χρόνια μετά την περιπέτεια που έζησε στο πρώτο βιβλίο της σειράς, «Φόνος πέντε αστέρων», η μαχόμενη δημοσιογράφος Ελσινόρη Χατζή δέχεται στο γραφείο της την επίσκεψη μιας κοπέλας λίγο gothic, λίγο yolo, που θέλει η εφημερίδα να ασχοληθεί με τον σφετερισμό της κτηματικής περιουσίας του πατέρα της. Με αυτήν την επίσκεψη ξεκινάει μια σειρά αλυσιδωτών γεγονότων που εμπλέκουν την αγαπημένη πρωταγωνίστρια σε μια νέα περιπέτεια, γεμάτη ανατροπές, φόνους, σκοτεινά μυστικά και μια ματωμένη νύχτα, σαν εκείνη του Πολυτεχνείου το 1973. Δύο χρόνια μετά την πρώτη ιστορία, ο σύντροφος της Ελσινόρης, Αντρέας, μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στην Μπλε Πολυκατοικία των Εξαρχείων, γιατί ο ιδιοκτήτης της το νοίκιαζε πάμφθηνα. Μαζί το ζευγάρι αγωνίζεται να ξεπεράσει τις δυσκολίες που κουβαλούν τα ψυχικά τραύματα από το συμβάν στη λίμνη Στυμφαλία, σύντομα όμως θα μπλεχτούν σε μια νέα δίνη γεγονότων, ικανών να τους χωρίσουν οριστικά ή να τους ενώσουν διά παντός.

Η κυρία Έλενα Ακρίτα, με το νέο της αστυνομικό μυθιστόρημα, έχει προοδεύσει σε μεγάλο βαθμό ως προς το στυλ, την αφήγηση και τις κεντρικές ιδέες της. Παρατήρησα ότι έχει αφήσει λίγο στην άκρη το δηκτικό της χιούμορ και τις πολλές, έξυπνες και χιουμοριστικές ατάκες της, ρίχνοντας το βάρος της στα γεγονότα αυτά καθαυτά. Όχι ότι έχουμε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, απλώς εδώ εναρμονίζονται ακόμη καλύτερα η αστυνομική πλοκή με την ελαφρότητα της ατάκας και του σαρκασμού. Η αστική τάξη αποδομείται ανελέητα ως προς τις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις και δίνει άλλο ένα καλό έρεισμα για μια ικανοποιητική ιστορία μυστηρίου. Ο Αντώνης Σκιαδάς, που είχε εξαφανιστεί από την πολιτική για ένα χρονικό διάστημα, παρ’ όλο που είχε χρηματίσει από βουλευτής μέχρι υπουργός, επιστρέφει τώρα στην αρένα, με δήλιο στόχο την Προεδρία της Δημοκρατίας. Θα τα καταφέρει; Υπάρχει μήπως στο παρελθόν του κάτι αρκετά σοβαρό και επιλήψιμο για την καριέρα του ή κατάφερε να σκεπάσει τα πάντα; Η σύζυγός του, Ρεγγίνα, μια γυναίκα που αναγκάστηκε να τον παντρευτεί λίγο μετά το Πολυτεχνείο επί Δικτατορίας, γιατί εξακολουθεί να τον αποφεύγει στις ιδιωτικές τους συναντήσεις; Η κόρη τους, Πέρσα, πώς κατάφερε να μεγαλώσει και τι ερεθίσματα απέκτησε σε αυτό το περιβάλλον πλούτου και ευμάρειας;

Στο άλλο άκρο, πιο κοντά στη ζωή της Ελσινόρης, έχουμε τον Αντρέα, τον έρωτα της ηρωίδας και τον τρόπο που προσπαθούν να επικοινωνήσουν στην καθημερινότητά τους, με τα διαφορετικά ενδιαφέροντα και των δύο και τα ακατάστατα ωράρια εκείνης. Ποιος είναι ο Ντίλαν, ο νοικάρης του διαμερίσματος της Μπλε Πολυκατοικίας, και από πού γνωρίζεται με τον Αντρέα; Γιατί μιλάνε συνέχεια για ένα κοινό παρελθόν, το οποίο εσκεμμένα δεν αναλύουν περισσότερο; Ποια είναι η Γιολάντα, το κορίτσι που ζήτησε τη βοήθεια της Ελσινόρης, και πώς συνδέεται η δική της ιστορία με την πλοκή του μυθιστορήματος;

Το «Μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας» το διάβασα απνευστί, αδιαφορώντας και αγνοώντας για άλλη μια φορά τα πάντα γύρω μου. Φαΐ καμμένο, γατί γραμμένο, κρεβάτι ξεστρωμένο, αβέβαιο το πεπρωμένο (άσχετο!). Πρόκειται για μια ιστορία σύγχρονη, μοντέρνα, με λέξεις και φράσεις που εξακολουθώ ν’ ακούω στην καθημερινότητά μου είτε αφορούν την κυβερνητική πολιτική του πρωθυπουργού είτε τις κομμένες συντάξεις είτε την ασφάλεια της νιρβάνας που χαρίζουν τα τούρκικα (και όχι μόνο) σίριαλ είτε τον τρόπο που ξεσπούν τα επεισόδια κάθε τρεις και λίγο στα Εξάρχεια. Άνθρωποι αληθινοί, σωστά τοποθετημένοι σε καίριες θέσεις της ιστορίας, μυστικά καλά κρυμμένα και έξυπνος τρόπος αποκάλυψής τους και των συνεπειών τους, δέθηκαν σε ένα ομοειδές σύνολο που δε με άφησε να πάρω ανάσα. Στην πορεία της ανάγνωσης, τα μυστικά πληθαίνουν, τα πτώματα αυξάνονται, οι μάσκες πέφτουν και τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους. Η κυρία Ακρίτα δείχνει καταφανώς και αληθοφανώς τη σαπίλα που μπορεί να υπάρχει στην πολιτική ζωή του τόπου, με διακριτικές αιχμές και ολοζώντανα παραδείγματα.

Μέσα από το κείμενο βγαίνουν διαχρονικές αλήθειες για τις οικογενειακές σχέσεις, για τη φαυλότητα όσων αποκτούν ξαφνικά, ανεξέλεγκτα και χωρίς εφόδια την εξουσία, και πάνω από όλα για τους ανθρώπινους δεσμούς και για το πόσο εύκολα αυτοί σπάνε. Η επιμέρους ιστορία του Ντίλαν με τη νοικάρισσα του άλλου διαμερίσματος που έχει, μια γυναίκα που πέφτει θύμα βιαιοπραγίας από τον άντρα της, ήταν άκρως συγκινητική και δοσμένη με υπέρμετρη ευαισθησία. Το σύνολο του βιβλίου δε θα το ξεχάσω, όμως η ιστορία της Άννας και του Ντίλαν με συγκίνησε λίγο παραπάνω. Επίσης, η Ελσινόρη παραμένει πιστή στις ηθικές της αρχές και, παρ’ όλες τις δυσκολίες που συναντά, θέλει να φτάσει την ιστορία ως το τέλος όχι για την ίδια την τιμωρία αλλά για την ηθική ικανοποίησή της.

«Το μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας», αυτού του διάσημου κτίσματος των Εξαρχείων, είναι μια συναρπαστική περιπέτεια, με αγωνία, ανατροπές, εκπλήξεις και εύστοχες πανανθρώπινες αλήθειες. Η ιστορία με ταξίδεψε από το μακρινό 1974, με παραστατικότατες σκηνές της εισβολής στο Πολυτεχνείο, ως το σήμερα, όπου η ιδεολογία εκείνης της εποχής έχει φύγει ανεπιστρεπτί από την καθημερινότητά μας. Πρόκεται για μια εξίσου δυνατή συνέχεια του «Φόνου πέντε αστέρων», την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Στο καινούργιο μυθιστόρημα της Έλενας Ακρίτα, η δημοσιογράφος Ελσινόρη - η αγαπημένη ηρωίδα του φόνου των 5 αστεριών - ο Ανδρέας, η Γιόλο με το Ραδίκι - ένα γατί απροσδιόριστου φύλου - ένας πολιτικός, και μια κοντέσα, με φόντο τη μπλε πολυκατοικία – την επώνυμη παλιά πολυκατοικία των Eξαρχείων – και ένα μεγαλόπρεπο παλιό αρχοντικό στην Κηφισιά εμπλέκονται, σε μια ιστορία που φέρνει στο φως μυστικά, ψέματα, πάθη, και … φόνους.Ανάμεσά τους ο αμετανόητος 60άρης ροκάς Ντίλαν, η κ. Άννα - η γλυκιά και φοβισμένη κομμώτρια, συνδυασμός ασορτί φόρεμα-παπούτσι-χαμόγελο - ο κύριος Τέτοιος με τη γκρι ροζέ πιτζαμούλα σε μίνιμαλ συνδυασμό με λευκό αμάνικο φανελάκι, η κ. Αναστασία με τα γεμιστά της και την 3η σεζόν των τούρκικων σήριαλ καταπόδας, εμπλέκονται άλλος πιο ενεργά και άλλος λιγότερο, φτιάχνοντας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό με άλλοτε έντονα σκοτεινά χρώματα και άλλοτε γλυκάκαι τρυφερά, ακριβώς, όπως είναι η κοινωνία μας. Ένα mail, με άγνωστο αποστολέα και παραλήπτη την Ελσινόρη, είναι το εφαλτήριο λάκτισμα για να ξετυλιχτεί μία ιστορία με πάρα πολλές ανατροπές, με πρόσωπα να αλλάζουν ρόλους και με το μυστήριο να πυκνώνει ειδικά από τη μέση του βιβλίου και μετά.Η Έλενα Ακρίτα με το γνωστό καυστικό χιούμορ της, δοσμένο πινελιές-πινελιές, όπου απαιτείται – ανάσα μέσα στο καλοδουλεμένο κείμενο – με την αμεσότητα της γραφής της, και με τη σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας, μας δίνει μια ιστορία που δεν θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε αμιγώς αστυνομική. Η συγγραφέας δεν εστιάζει την προσοχή της στο να ανιχνεύσει τον τρόπο που ο φόνος έγινε ή στη διελεύκανσή του βάσει των πειστηρίων που βρίσκονται στον τόπο του εγκλήματος. Δεν προχωρά στα βήματα ενός κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος, φόνος, θύμα, έρευνα, καταδίωξη, σύλληψη. Την απασχολεί το κίνητρο και όχι η κλασική διαδικασία, εστιάζοντας παράλληλα στην εικόνα της σημερινής κοινωνίας, θίγοντας καυστικά το πολιτικό γίγνεσθαι και τονίζοντας την αποσύνθεση μέσα στους κόλπους της πολιτικής και του τύπου. Το σκηνικό, λοιπόν, είναι καθαρά κοινωνικό- πολιτικό και στήνεται στη δεκαετία του 70 και σ΄αυτή που ζούμε. Η συγγραφέας δράττεται της ευκαιρίας να αναδείξει τη διαφθορά στον πολιτικό κόσμο και να θίξει μια σειρά από κοινωνικά θέματα, όπως φτώχεια, βία κατά των γυναικών, εκμετάλλευση, αλλά ακόμη και μια σειρά μικρών καθημερινών προβλημάτων. Η αναπαράσταση της Ελληνικής πραγματικότητας, γίνεται με σαφήνεια και αμεσότητα ταυτόχρονα με τη μυθοπλασία, χωρίς να κουράζει στιγμή τον αναγνώστη. Το κείμενο προχωρά άνετα, όντας σφιχτοδεμένο στην πλοκή του, χωρίς να αφήνει κενά και να αναλώνεται σε περιττές φλυαρίες.Οι διάλογοι είναι αληθοφανείς και αναγνωρίσιμοι μιας και η χρήση της γλώσσας και των ιδιωμάτων της, ακολουθεί τους ήρωες και όχι οι ήρωες αυτή.Η συγγραφέας έχοντας ως βάση το μεσογειακό αστυνομικό μυθιστόρημα, και συνεχίζοντας τη διαδρομή που χάραξε με το φόνο των 5 αστεριών, πιστεύω πως εγκαινιάζει έτσι ένα νέο είδος μυθιστοριογραφίας. Δεν φτιάχνει έναν ήρωα επιθεωρητή, αστυνομικό ή ιδιωτικό ντετέκτιβ για να λύσει το μυστήριο του φόνου, αλλά μια μαχητική δημοσιογράφο την Ελσινόρη. Η δημοσιογράφος προχωρά στη λύση του φόνου, και το κάνει όχι για τη δημοσιογραφική επιτυχία μόνο, αλλά γιατί θέλει να κινηθεί κυρίως στις ηθικές αρχές για το σωστό και το δίκαιο που είναι γερά θεμελιωμένα μέσα της. Παράλληλα – όπως ανέφερα και πιο πάνω – θίγονται τα κοινωνικώς και πολιτικώς κακώς κείμενα. ​Κι όλα αυτά διανθισμένα με το απαλό ή καυστικό – ανάλογα με τις περιπτώσεις - χιούμορ της Έλενας Ακρίτα.‘’ Αν ο Αντρέας της ήταν φτυστός ο μικρός αδελφός του Χίου Τζάκμαν, ο Ντίλαν ήταν φτυστός ο μεγάλος αδελφός του Βενσάν Κασέλ. Μάλλον η ‘’ μπλε πολυκατοικία ‘’ ήταν το νέο πρότζεκτ της Netflix. ‘’Στο φόνο των 5 αστεριών το τέλος κάπως με ξένισε. Αν ήταν βιαστικό ή απλά αν ήθελα κι άλλο να απολαύσω την ιστορία, δεν θα το αναλύσουμε τώρα. Όμως στο μυστικό της μπλε πολυκατοικίας η Έλενα Ακρίτα με αποζημίωσε και με παραπάνω. Το τέλος απρόσμενο, πλήρως ανατρεπτικό, με εξίταρε και με έκανε να περιμένω το επόμενο βιβλίο της.Θετικά στοιχεία :1.Εστίαση σε θέματα πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου.2. Σφιχτοδεμένη πλοκή, λόγος σωστός χωρίς περιττές φλυαρίες και διάλογοι αληθοφανείς.3. Ανατροπές και εκπλήξεις.4. Απρόσμενο και ανατρεπτικό τέλος.