Το βιβλίο εξετάζει την πορεία της Εθνικής Προοδευτικής Ένωσης Κέντρου (ΕΠΕΚ), ενός συνασπισμού που σχηματίστηκε μετά το τέλος του εμφυλίου, μετεξελίχθηκε σε κόμμα, και διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας την κρίσιμη περίοδο 1950-1952 - στο μεταίχμιο δηλαδή ενός επώδυνου παρελθόντος και ενός ασαφούς πολιτικά μέλλοντος. Η ΕΠΕΚ είναι απόλυτα συνυφασμένη με την έννοια του Κέντρου και αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα των "περιπετειών" του την περίοδο που εξετάζεται. Οι διαφωνίες γύρω από την πολιτική ταυτότητα και το πολιτικό πρόταγμα του Κέντρου αποτυπώνουν την πολυπλοκότητα του πολιτικού αυτού χώρου και την πολυκύμαντη πορεία του κατά την πρώιμη μετεμφυλιακή περίοδο.