Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
05-01-2018 19:26
Υπέρ Συναρπαστικό
Κατά
Η άποψη της Καλλιόπης Γιακουμή για το βιβλίο
"Φως μέσα στη Θύελλα"
Συγγραφέας Κωστας Κρομμύδας
Εκδόσεις Διόπτρα
Σε αυτό το βιβλίο του ο Κώστας Κρομμύδας, κατάφερε για μένα κάτι πραγματικά μοναδικό. Πέρασε στο χαρτί το υποκριτικό του ταλέντο με τρόπο τόσο ρεαλιστικό, άμεσο και τόσο κοντά στον "ρόλο", που το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.
Μας αφηγείται την ιστορία του μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας του, της Φωτεινής, για την ακρίβεια είναι..η Φωτεινή. Έχει καταφέρει να διεισδύσει τόσο καλά στην γυναικεία ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του, που περιγράφει σαν γυναίκα, μιλάει, αντιδράει, σκέφτεται και νιώθει.. σαν γυναικά. Και θεωρώ πως αυτό είναι το εύκολο κομμάτι.. γιατί τον βλέπουμε να βγάζει τον συναισθηματισμό μιας γυναίκας, τον δυναμισμό, την οξύτητα, την διαίσθηση και την ευαισθησία μιας γυναίκας τόσο εύστοχα, που σε κάνει να παραδέχεσαι το συγγραφικό του ταλέντο ξανά..και ξανά..
Η ιστορία του διαδραματίζεται στην 'Αθωρα..ένα νησί που γέννησε η
φαντασία του συγγραφέα και που μετά με την έξοχη πένα του, το ζωγράφισε με τόσο έντονα χρώματα μέσα στην φαντασία του αναγνώστη, με το γαλάζιο του ουρανού, το πολύμορφο μπλε της ελληνικής θάλασσας, το γκρίζο από τα βράχια της άγριας ομορφιάς των νησιών μας, το φωτεινό άσπρο των ξωκλησιών και των σπιτιών τους. Ένα νησί που το ψάχνεις στον χάρτη και θες να ναι αληθινό, κάπου εκεί κοντά στην Ικαρία. Κάπου να υπάρχει.. Και κάποτε να σου δοθεί η ευκαιρία να νιώσεις τον αέρα από την παναγιά Πυρόεσσα να σου χαϊδεύει το πρόσωπο, να ψάξεις με το βλέμμα σου το σπίτι της Σοφί στα απέναντι βράχια..να περάσεις την γέφυρα που ενώνει τα δυο μέρη του νησιού, ατενίζοντας τον ορίζοντα και να νιώσεις την δροσιά των καταγάλανων νερών του να σε δροσίζει...Και μπορεί να μοιάζει αρκετά σε κάποια από τα νησιά μας,αλλά είναι η γοητεία του μυστηριακού και του φανταστικού που του δίνει η περιγραφή του Κρομμύδα, που το κάνει τόσο θελκτικό και απλά σε παρηγορεί να το αποδέχεσαι σαν υπαρκτό και κάπου να σε περιμένει..
Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί στην κυριολεξία.. με πολλά αστυνομικά στοιχεία, με μυστήριο, ίντριγκες, αγωνιά, γεμάτο ανατροπές, πυροδοτεί την φαντασία του αναγνώστη, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη και την περιέργεια του στα ύψη.. Υποπτεύεσαι σχεδόν όλους τους ήρωες του βιβλίου, λες ¨δεν μπορεί να είναι κάποιος κεντρικός ήρωας ο δολοφόνος..θα θελήσει να με ξαφνιάσει.." και απομακρύνεσαι από αυτούς, στρέφοντας το βλέμμα στους δευτεραγωνιστές..για να συμβεί ξανά κάτι που θα στα ακυρώσει όλα και θα ξαναφτιάξεις σενάρια...από την αρχή. Μια ιστορία που σε κρατάει γερά μέσα στις σελίδες του βιβλίου ως το τέλος.
Η γραφή γρήγορη, χωρίς κενά, με ένταση, αγωνία, χωρίς περιττές αναφορές, περιγραφές και σχόλια, δεν κάνει κοιλιά και δεν σε κουράζει σε κανένα σημείο ακόμα και όταν σου περιγράφει πιο αναλυτικά κάποια στοιχεία που εξυπηρετούν στην εξέλιξη της ιστορίας. Με πλούσιους διάλογους που το κάνουν ζωντανό, σαν σενάριο ταινίας που ξετυλίγεται μπροστά σου, που δεν σας κρύβω πως εύχομαι κάποτε να το δω να συμβαίνει. Κινηματογραφικές περιγραφές, δεμένες με χαρακτήρες ολοκληρωμένους και οικείους σε σένα. Μορφές που αναγνωρίζεις και δέχεσαι εύκολα, σκιαγραφημένες και δουλεμένες τόσο καλά που δεν σε ξενίζουν πουθενά. Τους ακολουθείς σε κάθε βήμα τους, σε κάθε πράξη τους και κάθε τους αντίδραση, άλλες φορές σου ξυπνάει τον θυμό, την αγανάκτηση, την αγωνία, την απορία και άλλες την συμπάθεια, την στοργή, τον ενθουσιασμό, τον θαυμασμό και σίγουρα το ενδιαφέρον.
Και τώρα θα ήθελα να εστιάσω και σε κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση. Στα μηνύματα που σου περνά ο Κρομμύδας μέσα από αυτό το βιβλίο. Ο ρατσισμός, το μεταναστευτικό, η θρησκεία, ακόμα και θέματα υπαρξιακά. Τολμά και τα αγγίζει με τρόπο δεικτικό που μόνο σε σκέψεις σε βάζει..Το μέγα μήνυμα για μένα πως η δύναμη της φύσης είναι τεράστια. Σου δίνει απλόχερα..χαρίζει ομορφιά, χαρίζει ζωή, αλλά και εκδικείται..όταν την πληγώνεις, με τέτοιο τρόπο που μόνο να υποκλίνεσαι με δέος, μπροστά στην δύναμη της μπορείς. Μέσα από μια τρομακτική καταιγίδα, που τόσο παραστατικά ο συγγραφέας μας περιγράφει, σαν να την παρακολουθεις από την αρχή του φαινομένου ως και την εκτόνωση του από το παράθυρο σου...πολλά ερωτήματα σου γεννιούνται και σε όλα δίνεις τις απαντήσεις σου σελίδα, σελίδα ως το τέλος του βιβλίου.
Το βιβλίο αυτό πραγματικά το απόλαυσα και μου απέδειξε, πως ο Κώστας Κρομμύδας δεν κατάφερε να γράψει βιβλία που απλά του "βγήκαν " και κέρδισαν τους αναγνώστες.. αλλά το κέρδισε με το σπαθί του, για την ακρίβεια με την εξαιρετική πένα του και το μεγάλο του ταλέντο, που σε αυτό το βιβλίο δείχνει πως και τολμά να πειραματιστεί, πως αντέχει στην πρόκληση του κάθε φορά και ψηλότερα τον πήχη και τελικά τα καταφέρνει με πανηγυρικό τρόπο, μέσα σε αυτό το βιβλίο, στο "Φως μέσα στη θύελλα.."
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι