Αναλύοντας μια σειρά από μηχανισμούς και κοινούς τόπους της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, οι οποίοι έχουν ως χαρακτηριστικό το ότι αποκρύπτουν πως οι "οικονομικές" πραγματικότητες είναι κατ’ ουσία κοινωνικά διακυβεύματα, ο Pierre Bourdieu καταδεικνύει με ποιον τρόπο η κυριαρχία των σχημάτων της νεοφιλελεύθερης σκέψης, εξαγνισμένη στην κολυμβήθρα του "πολιτισμικού οικουμενισμού" και του «οικονομιστικού καπιταλισμού», κατέληξε να αναδιαμορφώσει τις κοινωνικές σχέσεις και τις πολιτισμικές πρακτικές των περισσότερων κοινωνιών στη βάση του υποδείγματος της απόσυρσης του Κράτους, της εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών και της γενίκευσης της κοινωνικής ανασφάλειας.

Η εξέταση της κυριαρχίας των σχημάτων της νεοφιλελεύθερης σκέψης συμπληρώνεται από μια πιο προταγματικού τύπου ανάλυσή του, η οποία οροθετείται με άξονα τα εξής ερωτήματα: Πώς είναι δυνατόν να αναχαιτιστεί η βίαιη επιβολή αυτής της πολιτικοοικονομικής κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης προοπτικής; Ποιες είναι οι νέες μορφές αντίστασης και ποιοι οι κοινωνικοί πρωταγωνιστές που θα μπορέσουν να συγκροτήσουν ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα ικανό να αντισταθεί στους μηχανισμούς μετατροπής της οικονομίας σε κοινωνική τεχνική κυριαρχίας;

Υπό την οπτική αυτή, ο Pierre Bourdieu προτείνει μια σειρά από δράσεις, επιστημονικά και πολιτικά θεμελιωμένες, των οποίων ο πρωτεύων στόχος είναι να τεθούν και να υλοποιηθούν οι όροι και τα μέτρα πραγμάτωσης μιας πραγματικά κοινωνικής Ευρώπης.

Ν. Π.