Η Ειρήνη Βαρδάκη είναι μία νέα συγγραφέας που εμφανίστηκε πριν 3 χρόνια στην Ελληνική Πεζογραφία (2017) με το πρώτο της μυθιστόρημα, την "Κρυσταλλία". Χρόνια τώρα διαβάζω διθυραμβικά σχόλια για τα βιβλία της, αλλά δεν είχε τύχει να πιάσω κάποιο στα χέρια μου. Έτσι όταν μου δόθηκε η δυνατότητα, αποφάσισα να ξεκινήσω από το πρώτο της έργο.

Η Κρυστάλλινη είναι η κεντρική ηρωίδα της υπόθεσης, κάτι που αμέσως με παραξένεψε καθώς είναι η πρώτη φορά που συναντώ αναντιστοιχία του τίτλου που φέρει το όνομα του κεντρικού προσώπου του βιβλίου με αυτό που τελικά χρησιμοποιείται στο κύριο μέρος του. Η Κρυστάλλινη λοιπόν είναι μία ορφανή από πατέρα, νέα κοπέλα που αποφασίζει να φύγει από το νησί της, όταν η μητέρα και ο αδελφός της αποφασίζουν να την παντρέψουν. Καταφεύγει στον Πειραιά και γίνεται γρήγορα barwoman, οπότε οι μέρες της μοιράζονται μεταξύ του μπαρ, εφήμερων σχέσεων και του σπιτιού της. Όλα αυτά, μέχρι που γνωρίζει τον Νικόλα, ο οποίος όμως ήδη βρίσκεται σε μία σχέση, οπότε το ειδύλλιο που πλέκεται μεταξύ τους είναι ιδιαίτερα προβληματικό. Από τη μέση του βιβλίου και μετά, η υπόθεση αλλάζει τροπή, καθώς ένας στυγερός δολοφόνος εμφανίζεται και πλέον η κοινή γνώμη ασχολείται με τη σύλληψη του, την ίδια στιγμή που η Κρυστάλλινη φαίνεται να μην την αγγίζει όλος αυτός ο ντόρος γύρω από τις δολοφονίες γυναικών.

Όταν έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου, πραγματικά είχα υψηλές προσδοκίες. Όλη αυτή η αγάπη των αναγνωστών προς το πρόσωπο της συγγραφέως, με είχε πείσει πως πρόκειται να γνωρίσω μία εξαιρετική πένα. Ενδεχομένως, ως πρωτόλειο σύγγραμμα της ίδιας, από την άλλη, θα έπρεπε να είμαι πιο εγκρατής και απλά να περιμένω να μου αποκαλυφθεί το ίδιο.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό πολλών από τους αναγνώστες αυτού του μυθιστορήματος. Προσωπικά διαπίστωσα πως είχε πάρα πολλά και σοβαρά θέματα, τα οποία ευχαρίστως θα τα συζητούσα με οποιονδήποτε καλοπροαίρετα θα ήθελε να εμπλακεί στη συζήτηση. Υπάρχει ένα εμφανές θέμα στο στήσιμο της υπόθεσης. Στην ουσία είναι ένας συνδυασμός ρομαντικού μυθιστορήματος που από την μέση και μετά θέλει να γίνει αστυνομικό. Εμφανίζονται πρόσωπα ατάκτως ερριμμένα, κυριολεκτικά από το πουθενά. Χωρίς να δίνονται ιδιαίτερα στοιχεία για αυτά, παρά μόνο το όνομα τους και η ιδιότητα τους. Δεν υπάρχει συνοχή μεταξύ της αφήγησης και των διαλόγων. Μπερδεύονται μεταξύ τους και φυσικά το κείμενο γίνεται δυσανάγνωστο. Οι προτάσεις είναι μεγάλες και δεν συνάδουν με γραπτό λόγο, αλλά με προφορικό. Τέλος σε πολλά σημεία είναι ενοχλητικά επαναλαμβανόμενο και αλλού πλατειάζει τόσο πολύ η αφήγηση που ο αναγνώστης δικαίως αναρωτιέται τον λόγο. Είναι βιαστικά γραμμένο. Οι σκηνές εναλλάσσονται εντός του κεφαλαίου τόσο απότομα, που προσωπικά χρειάστηκα πολλές φορές να ξαναδιαβάσω ολόκληρες παραγράφους για να βρω μία σύνδεση. Η εξέλιξη της υπόθεσης από την μέση και μετά "μπάζει" από παντού. Λυπάμαι που το λέω, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να το τελειώσω, αν και το έκανα.

Δεν θέλω να αδικώ κανέναν δημιουργό, ούτε άλλους συντελεστές μίας έκδοσης. Υπάρχουν σαφέστατα και κακές στιγμές στην πορεία ενός συγγραφέα. Και φυσικά ένα μυθιστόρημα δεν μπορεί να χαρακτηρίσει ολόκληρη την πορεία ενός δημιουργού. Έτσι λοιπόν, πραγματικά με πολλή χαρά και προσμονή, θα αναζητήσω και άλλο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη. Θέλω να πιστεύω πως το επόμενο της θα είναι κλάσεις ανώτερο από την "Κρυσταλλία" και φυσικά δεν θα μείνει ασχολίαστο από εμένα.

Αξίζει πολλά αυτό το βιβλίο... Ευκολοδιαβαστο αλλά πολυυυ ωραίο... Και για να πούμε κ κάτι αστείο ο δολοφόνος κάτι μου θύμησες από το σήριαλ "Το τατουάζ"(για όποιον το παρακολουθεί

Πολύ καλή πρώτη προσπάθεια!Είχε πολλά από τα "συστατικά" που θα μπορούσαν να το έχουν απογειώσει αλλά κάπου υστερούσε.Ενώ είχε ένταση,πάθος,αγωνία(ειδικά στις τελευταίες σελίδες) ενδιάμεσα καταντούσε κουραστικό σε κάποια σημεία και ορισμένοι χαρακτήρες δεν έδεναν όμορφα με την υπόλοιπη ιστορία.Είναι σαν να φτιάχνεις μια πίτσα,να βάζεις μέσα κασέρι,σάλτσα,ζαμπόν,μπέικον,πιπεριές και να πετάς και για πινελιά μια φέτα ανανά κάπου στη μέση.Κάπως έτσι...Σαν ψυχογράφημα πάντως το ευχαριστήθηκα.Όλοι οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί,άνθρωποι που βουλιάζουν στα πάθη τους,πληρώνουν τα λάθη τους και παίρνουν το μάθημά τους.Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το αστυνομικό κομμάτι.Θα προτιμούσα να έλειπε αν και το τέλος ήταν κάτι παραπάνω από καλό!!

«Η ζωή είναι παράξενη, απρόβλεπτη και έχει μεγαλύτερη φαντασία από εμάς…»

Η Κρυσταλλία είναι ένας άγγελος που έπεσε καταλάθος στη γη. Μια πανέμορφη γυναίκα με μια μαύρη λίμνη στα μάτια της που μαγεύει τα αρσενικά και εκείνα παγώνουν στη θέα της. Η φυγή της από το νησί που μεγάλωσε ήταν ένα είδος λύτρωσης για εκείνη. Μια ευκαιρία να ανασάνει ελεύθερα. Η μάνα της την έβλεπε αλλιώς. «Διαόλου θηλυκό» την έλεγε. Θεωρούσε ότι η σπάνια ομορφιά της ήταν δώρο του διαβόλου για να πλανεύει τον κόσμο και όχι δώρο θεού. Δεν ήταν κακιά η μάνα της, σκληρή ήταν. Δικό της άνθρωπο ολοκληρωτικά δεν ένιωσε κανέναν. Τα παιδιά της τα έβλεπε σαν μια βιολογική συνέχεια του εαυτού της, μια φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Ο πατέρας της την λάτρευε, την έβαζε απέναντι του, της εξηγούσε τη ζωή, της μάθαινε πόσο σημαντικό είναι να είσαι άνθρωπος, της δίδαξε αυτό που λέγεται μπέσα και της έλεγε ότι στη ζωή πρέπει να πορεύεται με την αλήθεια, να ζήσει με αξίες. Και να θυμάται πάντα ότι ήταν η δύναμη και η αδυναμία του. Ο χαμός του της στοίχισε πολύ αλλά τον κουβαλούσε πάντα στην καρδιά της.

Με τη δύναμη του πατέρα της μέσα της έκανε το μεγάλο βήμα εγκαταλείποντας τα πάντα πίσω της κάνοντας μια νέα αρχή σε μια αφιλόξενη πόλη ως σερβιτόρα σε ένα από τα φημισμένα της μπαρ. Οι πελάτες την ένιωθαν δική τους, ερχόντουσαν για να θαυμάσουν την ομορφιά της, για να δουν εκείνη. Εκεί γνωρίζει και τον Νικόλα, έναν άντρα που θα την παρασύρει σε έναν παθιασμένο έρωτα γεμάτο εμμονές και θα τους κάνει να αντικρύσουν τους πραγματικούς τους εαυτούς μέσα από την πάλη που θα ξεσπάσει ανάμεσα τους. Μια πάλη με τα συναισθήματα τους καθώς ο ένας προσπαθεί να διεκδικήσει τον άλλον. Ο Νικόλας κτητικός ως χαρακτήρας θα μαγευτεί από την ομορφιά της Κρυσταλλίας αλλά μαζί της ξέρει ότι δεν θα έχει ποτέ το πάνω χέρι παρ’ όλο που η ίδια, καθώς προχωράει η σχέση τους, νιώθει λατρεία για αυτόν και του έχει παραδοθεί χωρίς όρους. Είναι από τις γυναίκες που λειτουργούν με τα ένστικτα τους και έτσι γνωρίζει την αγάπη μαζί με τον Νικόλα. Μια αγάπη που θα αποδειχθεί αρρωστημένη και καταστροφική.

Το απάγκιο του Νικόλα, όμως, είναι η Γωγώ. Η κοπέλα που υπήρχε στη ζωή του πριν την ταράξει η Κρυσταλλία. Η ασφάλεια του, η ηρεμία του, εκείνη που τον έκανε να νιώθει όμορφα, ευχάριστα και που δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Όταν θα μπει στη ζωή τους η Κρυσταλλία, χωρίς να το γνωρίζει η Γωγώ, θα αλλάξουν όλα. Θα δημιουργηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο που θα τους κάνει να ακροβατούν πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, να γεμίζουν τις μέρες τους με ψέμματα και προδοσία. Που θα τους φέρει ένα βήμα πριν από τη βουτιά στο κενό. Ο Νικόλας ανάμεσα σε δύο γυναίκες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους που θα τον μπλέξουν σε ένα ερωτικό γαϊτανάκι που θα του προκαλέσει σύγχυση και θα τον φτάσει στα όρια της τρέλας. Ποια από τις δύο, όμως, θα καταφέρει να τον κρατήσει;

Και εκεί που μοιάζουν όλα να ξεκαθαρίζουν το τοπίο θολώνει ακόμα περισσότερο μετά την εμφάνιση ενός σκοτεινού δολοφόνου που σκορπά τον φόβο και τον πανικό στην πόλη. Τρεις πανέμορφες γυναίκες βρίσκονται νεκρές με ένα χαρακτηριστικό σημάδι στο λαιμό τους. Η αστυνομία αναλαμβάνει δράση αλλά ο δολοφόνος ξέρει να κρύβει καλά τα ίχνη του. Τι είναι αυτό που τον κάνει να σκοτώσει και τι σχέση μπορεί να έχει η αγγελική μορφή της Κρυσταλλίας;

Το βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι μια ερωτική ιστορία με ίχνη αστυνομικού μυστηρίου, ένα βιβλίο που χωρίζεται σε δύο μέρη. Ξεφεύγει αρκετά από όσα προτιμώ να διαβάζω και με δυσκόλεψε λίγο όταν το τέλειωσα και κάθισα να γράψω την άποψη μου. Η συγγραφέας διαθέτει τα κατάλληλα εφόδια ώστε να ψυχογραφεί πολύ καλά τους ήρωες της και καταφέρνει να δώσει στον αναγνώστη τα στοιχεία που χρειάζεται ώστε να γνωρίσει τις ιδιοσυγκρασίες τους και τους χαρακτήρες τους. Και αυτό είναι ένα θετικό κομμάτι που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον ενός βιβλιόφιλου. Θα ήθελα, όμως, να παραμείνει στο ερωτικό κομμάτι και να είναι η αποκλειστικότητα του βιβλίου. Γιατί αυτός είναι και ο λόγος που έγραψε το βιβλίο η συγγραφέας και το βλέπουμε να κυριαρχεί μέσα του. Όταν, στο δεύτερο μισό του, επέλεξε να το γυρίσει στο αστυνομικό κάπου ένιωσα ότι μπερδεύομαι. Και αυτό γιατί προστέθηκαν κι άλλοι χαρακτήρες και με αποπροσανατόλισαν από τη βασική ιστορία της Κρυσταλλίας, του Νικόλα και της Γωγώς. Ένιωσα ότι κάπου υπήρχαν κάποια κενά που μου δημιούργησαν ορισμένα ερωτήματα και έψαχνα να βρω τις απαντήσεις. Παρ’ όλα αυτά είναι ένα όμορφο ανάγνωσμα με ένα ιδιαίτερα συγκινητικό τέλος και με πολλές σκέψεις της ίδιας της συγγραφέως μέσα του που οι λάτρεις του είδους θα το αγαπήσουν.

booktalesgr.wordpress.com

Δείτε επίσης και στο Chill and readΗ Κρυσταλλία είναι μια κοπέλα με μυθική ομορφιά. Μια σειρήνα. Ψηλή, με ξανθά μαλλιά και μαύρα σαν το σκοτάδι μάτια, είναι ο ναός στον οποίο προσκυνάνε όλοι σχεδόν οι άντρες που συχνάζουν στο μπαρ που δουλεύει. Εκείνοι, που πηγαίνουν μόνο και μόνο για να τη δουν, μόνο και μόνο για να πιουν ένα ποτό μαζί της. Η Κρυσταλλία όμως δεν ήθελε αρχικά να δουλεύει σε μπαρ. Άλλα ήταν τα όνειρα της και άλλη η ζωή της η ήσυχη, μέχρι που αναγκάστηκε να τα παρατήσει όλα και να φύγει μακριά. Έτσι το μπαρ και οι θαμώνες του έγιναν η καθημερινότητά της.Μέχρι που γνώρισε το Νικόλα. Τον ήσυχο Νικόλα με την ήσυχη σχέση του με τη Γωγώ, που όμως δεν στάθηκε αρκετή να τον κρατήσει μακριά από τη φωτιά της Κρυσταλλίας. Οι τρεις τους θα πλεχτούν σε ένα γαϊτανάκι γεμάτο έρωτα, πόθο, πάθος και πόνο, μέχρι να χάσουν και να ξαναβρούν τον εαυτό τους.Η ιστορία ξεκινά με την ιστορία της Κρυσταλλίας και τους λόγους που οδήγησαν στη φυγή της. Συνεχίζει με το ερωτικό τρίγωνο που είναι ένας βασικός πυλώνας της και ολοκληρώνεται με το αστυνομικό κομμάτι. Η γραφή κυλάει αβίαστα στο πρώτο βιβλίο της κυρίας Βαρδάκη. Η γλώσσα απλή, καθημερινή στα περισσότερα σημεία, φιλοσοφική ή λυρική σε άλλα. Η έμπνευση και το ταλέντο της φαίνονται μέσα από πολλές φράσεις που θα βάλουν σε σκέψη τον αναγνώστη, αλλά και μέσα από την ποίηση που συναντάμε μέσα από τη ροή της ιστορίας.Το βιβλίο κυλάει σαν βιβλίο, χρησιμοποιώντας όλα εκείνα τα στοιχεία που έχει στη φαρέτρα του ένας συγγραφέας. Τους πρωτεύοντες και δευτερεύοντες χαρακτήρες που προσθέτουν στην ατμόσφαιρα αλλά και στην προσωπικότητα των πρωταγωνιστών. Σκέψεις και εικόνες που προβάλλουν τα συναισθήματα των ηρώων. Τη σύγχυση που μπορεί να προκαλέσει η εναλλαγή των προσώπων και είναι θεμιτή σε αστυνομικές ιστορίες και ιστορίες μυστηρίου.Πολύ καλά δομημένος είναι και ο χαρακτήρας του δολοφόνου όπως και οι πράξεις του. Δεν μαθαίνουμε πολλά γι’ αυτόν. Δεν διαβάζουμε τη σκέψη του. Μαθαίνουμε τις εξελίξεις μέσα από την αστυνομική έρευνα και καταλήγουμε στο επόμενο θύμα παρέα με τους αστυνομικούς. Η ταυτότητά του περνάει από το νου μας, εκεί κοντά στο τέλος του βιβλίου, αλλά το ίδιο το τέλος όμως ποτέ! Αυτή είναι και η μαγεία του.Το πρώτο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι γεμάτο υποσχέσεις για εξαιρετική συνέχεια στο έργο της!

Κρυσταλλία, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου της Ειρήνης Βαρδάκη, ένα άγγελος επί γης. Μια αιθέρια ύπαρξη, μια γυναίκα όμορφη, σαγηνευτική, έξυπνη, αποφασιστική. Ένα τέλειο δημιούργημα του Θεού στη γη, ο ορισμός της τελειότητας αλλά όχι μόνο εξωτερικά αλλά και στο χαρακτήρα. Η ιστορία πρωτότυπη, όσο και απρόβλεπτη ιδίως στο τέλος. Η ηρωίδα είναι μια γυναίκα δυνατή που με γνώμονα τις συμβουλές και τα σοφά λόγια του πατέρα της δραπετεύει από μια ζωή που αποφασίζουν οι άλλοι για αυτήν και πηγαίνει στην Αθήνα να φτιάξει μόνη της την ζωή της. Γνωρίζει και ερωτεύεται τον Νικόλα, και εξαιτίας της μεγάλης της αγάπης γι’ αυτόν, θυσιάζει την αξιοπρέπεια και τον εγωισμό της. Ο Νικόλας την ερωτεύεται με πάθος που όμως τον φοβίζει, είναι ήδη σε μια μακροχρόνια σχέση με την Γωγώ, μια γλυκιά κοπέλα, που δεν μπορεί όμως να του εμπνεύσει αυτά τα συναισθήματα που βιώνει στην σχέση του με την Κρυσταλλία. Η σχέση του με την Κρυσταλλία, θυελλώδης, αρχίζει να την συγκρίνει με την Γωγώ και αυτό την πικραίνει, την πονάει, την διαλύει ο χωρισμός τους που έρχεται γιατί δεν μπορεί ο Νικόλας να αντέξει την ένταση των συναισθημάτων του που βιώνει μαζί της, έτσι γυρίζει οριστικά στην Γωγώ και στην ήσυχη βολική του ρουτίνα. Την ίδια χρονική περίοδο, αναστατώνεται η πόλη από μια σειρά φόνων όμορφων γυναικών, αλλά η αστυνομία αδυνατεί να ανακαλύψει τα ίχνη του δολοφόνου. Ψάχνοντας για τον δράστη η αστυνομία οδηγούνται στα ίχνη της Κρυσταλλίας ; Τι κοινό μπορεί να έχει η ηρωίδα μας με τους φόνους; Οι αρχές θα ανακαλύψουν τελικά τον ένοχο; Τι θα συμβεί στις ζωές του Νικόλα της Γωγώς και της Κρυσταλλίας;

Ένα βιβλίο με εντυπωσιακή γραφή, έντονες περιγραφές, πολλούς χαρακτήρες που μέσα στην ροή της ιστορίας ο καθένας ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα του και ανακαλύπτουμε σιγά σιγά τα μυστικά του, από την στιγμή που εμφανίζεται ο παρανοϊκός δολοφόνος αρχίζει και μεγαλώνει η ένταση και η αγωνία του βιβλίου.

Εμφανίζονται περισσότεροι χαρακτήρες που με τον τρόπο που έχει υφάνει η συγγραφέας την ιστορία της, χάνεσαι μέσα στην αφήγηση και ανυπομονείς για την έκβαση της ιστορίας περιμένοντας για το καθηλωτικό τελείωμα και τα αποκαλυπτήρια του δολοφόνου. Το τέλος του βιβλίου για μένα ήταν έντονο, συγκλονιστικό και μου άφησε πολλά συναισθήματα στην ψυχή…..

Μπράβο στην συγγραφέα για το πρώτο της μυθιστόρημα!!