Σε γενικές γραμμές μια ρομαντική ιστορία γεμάτη από τοπία, εικόνες, ήθη και έθιμα και νοοτροπίες.
Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
12-07-2013 08:23
Υπέρ Ενδιαφέρον, Ευχάριστο, Διασκεδαστικό
Κατά Αδικαιολόγητα μεγάλο
Σε γενικές γραμμές μια ρομαντική ιστορία γεμάτη από τοπία, εικόνες, ήθη και έθιμα και νοοτροπίες. Με πολλές λεπτομέρειες για κάθε πόλη και χώρα που ζει η Σέλμα, για την κατάσταση που υπάρχει εκεί τότε, για τις αλλαγές που γίνονται, για την ιστορία που γράφεται, κάτι που δεν κουράζει, αντίθετα δίνεται ένα στέρεο υπόβαθρο στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία του βιβλίου. Αντικειμενικά όμως, παρ\' όλες τις αρετές της γραφής, η ίδια η πρωταγωνίστρια για μένα δεν έχει κάτι ουσιώδες ως άνθρωπος, ως χαρακτήρας. Έχουμε να κάνουμε με έναν κενό άνθρωπο, που ό,τι νιώθει και κάνει είναι προστατευμένο από χρυσό κουκούλι. Δεν κάνει ρηξικέλευθες κινήσεις κόντρα στο κατεστημένο της ελίτ και της ετικέτας, δεν κάνει μεγάλες επαναστάσεις κι ό,τι τυχόν κάνει είναι περισότερο αποτέλεσμα της ανάγκης της να γνωρίσει τις δυνάμεις της, της προσπάθειάς της ν\' ανήκει κάπου, παρά της επιθυμίας της να αλλάξει τον κόσμο. Δεξιώσεις, φορέματα, εσπερίδες, αστραφτεροί υποψήφιοι γαμπροί που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους πραγματικά, θα έλεγα ότι διάβασα ένα χαζό άρλεκιν. Όμως φτάνουμε στο Παρίσι και στην Κατοχή του από τους Γερμανούς κι εκεί επιτέλους η Σέλμα αρχίζει να βλέπει τη ζωή στις πραγματικές της διαστάσεις, ζει την εξαθλίωση, την πείνα, την ταπείνωση. Προς Θεού, δεν χαίρομαι με όσα τράβηξε, ούτε πρέπει κάποιος να περνάει του λιναριού τα πάθη για να πεις ότι έζησε, απλά η Σέλμα κατάλαβε ότι στην πραγματική ζωή σφυρηλατείσαι έξω από παλάτια και σαλόνια. Ναι εκεί ολοκληρώθηκε, εκεί σχηματίστηκε πραγματικά, όταν συναναστράφηκε με τους ανθρώπους, όταν κινδύνεψε να την καταδώσουν λόγω της αγγλικής της υπηκοότητας (σύζυγος Ινδού υπό βρετανική κυριαρχία γαρ). Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι λες και διαβάζεις τα άπαντα του Χρήστου Ζαμπούνη ή έστω ένα τεύχος του Life and Style στο τέλος ερχόμαστε στην πραγματικότητα και η πρωταγωνίστρια γίνεται πιο υπαρκτή, πιο ολοκληρωμένη. Είναι τόσες οι αλλαγές στη ζωή της, τέτοιες οι εξελίξεις και οι ανατροπές στα αισθήματα και στη νοοτροπία της που επιτέλους έχουμε ουσιαστική πλοκή. Αν σας αρέσουν τα γλυκανάλατα ρομάντσα αυτό το βιβλίο είναι κάτι περισσότερο, αν σας αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα, αυτό το βιβλίο είναι κάτι λιγότερο. Παραδέχομαι ότι το διάβαζα ξέροντας ότι υπάρχει και συνέχεια, το Ο κήπος του Μπανταλπούρ, και φυσικά δεν είχα καμία όρεξη να το διαβάσω, τελειώνοντας όμως το παρόν βιβλίο κάτι με τρώει και θέλω να δω τι έγινε με την κόρη της Σέλμα και πώς μεγάλωσε (η κόρη της Σέλμα είναι η συγγραφέας και των δύο βιβλίων).
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι