Δείτε επίσης και στο Chill and readΗ Ελίζ τελειώνει το δημοτικό και υποδέχεται αλλαγές στη ζωή της. Καινούριο σχολείο, νέοι φίλοι και καθηγητές. Η κολλητή της δεν είναι πια σίγουρη ότι είναι κολλητή της, το κορίτσι που θα την προστατεύει από όλους και από τις λέξεις που την πονάνε. Και ένα αγόρι που δεν θέλει πια να είναι το αγόρι της, γιατί η Ελίζ δεν είναι πια κουλ. Ναι, η Ελίζ έχει μια ιδιαιτερότητα. Έχει ΛΕΦ ή Λεξιφάνεια, όπως την ξέρει κανείς. Που δεν την ξέρουν και πολύ!Η ΛΕΦ, από την οποία πάσχει η Ελίζ είναι μια σπάνια ασθένεια. Αυτό που προκαλεί στον ασθενή είναι φαγούρα ή γαργαλητό, όταν οι λέξεις με τις οποίες αποκαλεί κάποιος τον πάσχοντα εμφανίζονται ξαφνικά πάνω του. Όλα αυτά τα άσχημα επίθετα με τα οποία αποκαλούν τα παιδιά το ένα το άλλο, στην περίπτωση της Ελίζ διαγράφονται στο σώμα της με μαύρο χρώμα. Η Ελίζ αποφασίζει να κρύψει την ασθένειά της από τους νέους της συμμαθητές γιατί δεν θέλει να ξεχωρίζει και γιατί ξέρει πόσο κακά μπορούν να γίνουν τα παιδιά.Όταν όμως βρίσκει ένα σημείωμα όπου κάποιος της λέει ότι ξέρει τι περνά και πως μπορεί να τη βοηθήσει να γίνει πιο δημοφιλής, αποφασίζει να ακολουθήσει τις οδηγίες του άγνωστου αποστολέα και να πάρει ρίσκα.Δυστυχώς το γυμνάσιο μπορεί να γίνει μια πολύ τραυματική περίοδος στη ζωή των παιδιών. Είναι η εποχή που όλα αλλάζουν μέσα και έξω μας. Δεν είναι όλα πια αθώα και ήσυχα, όλοι φίλοι κι αγαπημένοι όπως ήταν στο δημοτικό. Ο μικρόκοσμος του σχολείου μεγαλώνει. Οι συμμαθητές είναι πολύ περισσότεροι από πριν και πολύ διαφορετικοί, έτσι όπως όλοι προσπαθούν να ταιριάξουν στο νέο περιβάλλον. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό να βγει και ο χειρότερος εαυτός κάποιων αυτή την εποχή.Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά. Δεν χρειάζονται πάντα πολλές πράξεις για να πληγώσουν και να πληγωθούν. Οι λέξεις πολλές φορές είναι αρκετές. Ειδικά στην περίοδο της εφηβείας που ψάχνουν να βρουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Η περίπτωση της ηρωίδας δείχνει έμπρακτα πόσο πονάει μια τέτοια συμπεριφορά. Πόσο πονάει όταν ψυχορραγεί μια φιλία, όταν χάνεται μια σταθερά στη ζωή ενός εφήβου.Με τον ίδιο τρόπο πονάει και τα ίδια αποτελέσματα έχει όταν κανείς αφήνετε να πιστέψει τα χειρότερα για τον εαυτό του. Όταν υιοθετεί τα κακά σχόλια και θεωρεί ότι έχουν δίκιο εκείνοι που δεν πιστεύουν σε αυτόν. Όταν αφήνεται να δει τη ζωή μέσα από τα μάτια των άλλων. Και τότε χάνεται κάθε ελπίδα, κάθε φως και θέληση για το οτιδήποτε.Αν όμως κανείς πιστέψει στον εαυτό του, αν πιστέψει ότι μπορεί να καταφέρει όσα βάλει με το νου του, τότε θα βρει τη δύναμη να παλέψει και να δείξει τον πραγματικό του εαυτό σε όλους. Τότε τα πράγματα θα αλλάξουν, όπως και οι γνώμες όσων τον κακολογούσαν και τον κορόιδευαν μέχρι τώρα.Οι “Λέξεις που πονάνε” είναι ένα βιβλίο για παιδιά από 10 ετών και πάνω που μπορεί να διαβαστεί με άνεση και από μεγάλους και να είναι εξίσου διδακτικό. Όσα νιώθαμε σαν παιδιά, σαν έφηβοι, πολλές φορές δεν αλλάζουν στην ενήλικη ζωή μας. Είναι καλό λοιπόν να θυμηθούμε ότι πρέπει να έχουμε τη δική μας γνώμη και όχι αυτή που σχηματίζουν οι άλλοι για εμάς. Να θυμηθούμε πως πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και να μην πληγώνουμε τους άλλους αλόγιστα. Πρέπει να θυμηθούμε να είμαστε άνθρωποι. Τα παιδιά, πρέπει απλώς να τα μάθουν όλα αυτά!