Ένα βιβλίο κοινωνικό, ευαίσθητο και συνάμα τρυφερό που με την πένα της η συγγραφέας μας γνωρίζει έξι φίλους που αντάμωσαν μετά από πολλά χρόνια, με αφορμή την τελευταία επιθυμία του φίλου τους, Σταμάτη, που πέθανε από καρκίνο να παίξουν εις μνήμη του ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Είχαν γνωριστεί όλοι τους στα εφηβικά τους χρόνια, έχοντας κοινό στοιχείο την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο και είχαν φτιάξει όλοι μαζί μια ποδοσφαιρική ομάδα, τα Ρεμάλια. Όμως στην πορεία της ζωής τους, χάθηκαν μεταξύ τους, αφού ο καθένας τράβηξε το δρόμο του και οι υποχρεώσεις της ζωής τους άλλαξαν.

Η συγγραφέας σε κάθε ένα κεφάλαιο του βιβλίου, μας παρουσιάζει τον κάθε ένα χωριστά και την πορεία του στη ζωή. Έφτιαξαν οικογένειες, όμως τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής μπήκαν και αυτά στη ζωή τους, όπως η κρίση, η ανεργία αλλά και η ρουτίνα και η μιζέρια και πολλά άλλα που θα καταλάβετε διαβάζοντας το βιβλίο.

Ο φίλος τους ο Σταμάτης με τον τρόπο του τους ξαναένωσε, και με πρόφαση τον ποδοσφαιρικό αγώνα, πέρα από την αμηχανία που ξαναβρέθηκαν μετά από τόσα χρόνια, θυμήθηκαν τα παλιά, και βρέθηκαν αντιμέτωποι μπροστά σε αλήθειες και λάθη που έκαναν τόσο οι ίδιοι όσο και οι σύντροφοι τους.

Μια αέναη μάχη των δύο φύλων για την επικράτηση του ενός ή του άλλου;

Ποιος θα είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος;

Στο παιχνίδι της ζωής τα δύο φύλα πρέπει να είναι μαζί, σύντροφοι, συνοδοιπόροι, ισότιμοι, μια γροθιά ενωμένη για να είναι το σκορ ισόπαλο. Γιατί η αγάπη πρέπει πάντα να κερδίζει, ότι γεννιέται μέσα από την αγάπη, αξίζει να ανθίσει και να ζήσει……

Το βιβλίο της Πένυς Παπαδάκη είναι διαφορετικό απ' όσα έχουμε συνηθίσει. Κοινωνικό, ευαίσθητο και ΚΥΡΙΩΣ, διδακτικό.

Η συγγραφέας αυτή τη φορά μιλάει για τον άνδρα και όχι τη γυναίκα. Θέτει προβληματισμούς στον αναγνώστη και ίσως, ερωτήματα. Έχουμε δει ποτέ τους άνδρες ως θύματα; Έχουμε σκεφτεί το δίκιο τους σε μερικά πράγματα; Έχουμε δει τα πράγματα από τη δική τους σκοπιά;

Γιατί πρέπει τα δύο φύλλα να βρίσκονται το ένα απέναντι στο άλλο και όχι δίπλα; Γιατί ξεκινώντας βαδίζουμε ο ένας δίπλα στον άλλο, καταλήγοντας στο τέλος ο ένας μπροστά και ο άλλος πίσω; Μήπως φταίμε και εμείς οι γυναίκες που έχουν χάσει οι άντρες τον πραγματικό τους ρόλο; Μπορεί να μας λείπει η σωματική δύναμη αλλά μπορούμε να κακοποιήσουμε εξίσου έναν άντρα, λεκτικά, ψυχολογικά,....

Ποιο να ήταν όμως το κίνητρο της Πένυς Παπαδάκη να αφιερώσει ένα βιβλίο στους άντρες; Ορμόμενη από προσωπικές της εμπειρίες και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, προκαλεί εντέχνως μέσα από τη δουλειά της προβληματισμούς γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, βρίσκοντας πάλι το στόχο!

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, η συγγραφέας μάς παρουσιάζει σε ξεχωριστά κεφάλαια έναν έναν τους έξι φίλους-συναθλητές και την πορεία της ζωής τους απ' όταν διαλύθηκε η ομάδα τους. Έχουν φτιάξει οικογένειες αλλά η ρουτίνα, η κρίση, η ανεργία και άλλα τα οποία θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το βιβλίο, τους έχουν εγκλωβίσει στη μιζέρια με έναν κόμπο συνεχώς στο λαιμό τους.

Ο θάνατος ενός από την παρέα των αντρών γίνεται αιτία να επανενωθεί η ποδοσφαιρική ομάδα, "Τα Ρεμάλια", που είχαν ως έφηβοι και διαλύθηκε νωρίς. Η τελευταία επιθυμία του αποθανόντος ήταν να μαζευτούν ξανά ως ομάδα και να παίξουν στη μνήμη του έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Έτσι σαν ένα "αντίο". Οι έξι από αυτούς που κατάφεραν να βρεθούν και για τους οποίους μας μιλάει η Πένυ Παπαδάκη, από τη μια χάρηκαν που βρέθηκαν πάλι όλοι μαζί, από την άλλη πόνεσαν για την αφορμή αυτής της συνάντησης.

Με διάχυτη την αμηχανία μετά από τόσα χρόνια, θυμήθηκαν τα παλιά, ήρθαν αντιμέτωποι με λάθη και αλήθειες, προβληματίστηκαν όχι μόνο αυτοί αλλά και οι σύντροφοί τους. Διαπίστωσαν πόσο άλλαξαν, αντικρίζοντας ο ένας τον άλλον. Άραγε θα δεχτούν την πρόκληση που τους έβαλε ο χαμένος φίλος τους; Ο αγώνας αυτός θα τους χωρίσει ξανά; Πως θα αντιδράσουν οι γυναίκες τους; Τα παιδιά τους;

"...Οι οργισμένοι και ατίθασοι νέοι τού χθες είχαν αλλάξει. Έγιναν οι εφησυχασμένοι και βολεμένοι μεσήλικες του σήμερα. Καθένας με τη δική του βολή και στο δικό του μετερίζι..."

Την ιστορία τη σημαδεύει η φιλία. Η φιλία μεταξύ των έξι αντρών θα φουντώσει, πιο ώριμη πλέον και πιο αληθινή. Ο φίλος είναι και για τα δύσκολα και για τα εύκολα και οι πραγματικοί φίλοι αποδέχονται ο ένας τον άλλο όπως είναι, με τα ελαττώματά του και τα λάθη του.

Αγαπημένος μου ήρωας ο "φυλαρούχας" Άγγελος. "Όποιος θέλει, βρίσκει τρόπο", συνηθίζει να λέει.

Τη ζωή δεν πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη. Ας φιλοσοφήσουμε λίγο τα πράγματα για να καταλάβουμε τι πραγματικά έχει σημασία και ας κάνουμε μία νέα αρχή χωρίς αντιπαλότητες. Μόνο με την αγάπη, την κατανόηση, τον αμοιβαίο σεβασμό, την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη και τη συντροφικότητα πρέπει να πορευόμαστε στη ζωή. Ο επίλογος μοναδικός. Οι ανατροπές ανθρώπινες και βγαλμένες μέσα από τη ζωή. Τα συναισθήματα ανάμεικτα και υπέρ των αντρών!

Μία ιστορία για τη σοφία της ζωής, από τη σοφή Πένυ Παπαδάκη.

Σας παραθέτω δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

"Άντρες. Μέχρι κάποια ηλικία μεγαλώνουν. Ύστερα απλώς ψηλώνουν. Αντίθετα με τις γυναίκες που μέχρι μια ηλικία ψηλώνουν και μετά μόνο μεγαλώνουν δίχως να γερνούν"

"...Να φοβάσαι την ημέρα που θα σταματήσω να σου γκρινιάζω, να σου φωνάζω και να σε μαλώνω. Γιατί αυτό θα σημαίνει ότι δεν αισθάνομαι τίποτα πια για σένα. Ότι δε με ενδιαφέρεις πια..."

Ένα απολαυστικό, διαφορετικό και πάνω απ όλα ρεαλιστικό μυθιστόρημα γραμμένο απο την κ. Πένυ Παπαδάκη, με δεξιοτεχνία, εξυπνάδα και ευαισθησία.

Έξι αγόρια που τους ένωσε η αλάνα, χάνονται στη δίνη της καθημερινότητας, γίνονται άντρες σε έξι διαφορετικές ιστορίες ζωής και ξανασμίγουν μετά από χρόνια εκεί γύρω στα μεσοκοπήματά τους με συνδετικό κρίκο το θάνατο του ενός από αυτούς.

Ένα παιχνίδι, ένας αγώνας ποδοσφαίρου, μια μπάλα και οι αντίπαλοι. Οι άντρες προσπαθούν να βάλουν γκολ.....οι γυναίκες αμύνονται ή μήπως όχι? Μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο?

Ποιος είναι ο θύτης και ποιός το θύμα?

Σ’ αυτή την ιστορία, φαίνεται πως το θύμα είναι τα αρσενικά, «το ισχυρό φύλλο», ο άντρας, που ζεί και αναπνέει, ανάμεσα σε γυναίκες «αντράκια», στρίγγλες, δεσποτικές, μέγαιρες και αυτό από μόνο του σαν θέμα, είναι διαφορετικό.

Ποιός υποτάσσεται άνευ όρων, ποιός συμβιβάζεται στη θέληση μιας δεσποτικής μάνας,μιας δυναμικής συζύγου, μιας λαχταριστής ερωμένης, μιας τρυφερής κόρης, ενός αξεπέραστου έρωτα για την επιστήμη (και αυτή γένους θηλυκού)?

Αντίπαλοι είναι?

Προορισμένοι να «τρώγονται» για τα μικρά, για τα μεγάλα, για όλα?

Γιατί να έχει σημασία ποιός θα σκοράρει πρώτος?

Γιατί φορτώθηκε ο ένας τα λάθη του άλλου?

Γιατί σταμάτησε η επικοινωνία, η επαφή, η εκτίμηση?

Γιατί κρύφτηκαν τα συναισθήματα πίσω από τον εγωισμό?

Σύμμαχοι, συμπολεμιστές, συναγωνιστές, συνεταίροι, ισότιμοι, γροθιά ενωμένη θα έπρεπε να είναι με το σκορ ισόπαλο.Γιατί ότι χτίζεται με αγάπη αξίζει να ζήσει....

Αντρες – Γυναίκες 1-1

Υπέροχη γραφή, ζωντανή, ρέουσα, καθημερινή, χωρίς μισογυνισμό.

Ήρωες με αδυναμίες, ατυχίες, ευαισθησίες. Που κάνουν λάθη, που θυμώνουνπου υποχωρούν, που αγωνίζονται, που μετανιώνουν.

Έκλεισα το βιβλίο και ένα γλυκό αίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας με είχε κατακλύσει

Ευχαριστώ πολύ για το ταξίδι κ.Παπαδάκη

Έφηβα ατίθασα παιδιά τότε, που παίζανε σε μια ποδοσφαιρική ομάδα και όταν σφύριξε η σφυρίχτρα της ζωής διαλύθηκαν σαν το όνειρο σε λαμπερό ξημέρωμα. Έξι φίλοι από την ενδεκάδα θα ξαναβρεθούν χρόνια αργότερα, με αφορμή την τελευταία επιθυμία του φίλου τους, Σταμάτη, που πέθανε από καρκίνο, να παίξουν εις μνήμην του έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Πώς θα είναι οι ζωές τους τόσον καιρό μετά το ξύπνημα της ενήλικης ζωής τους; Τι δυσκολίες ζουν στην καθημερινότητά τους με τις γυναίκες που επέλεξαν και με τα παιδιά που μεγάλωσαν; Πόσο σημαντικός θα είναι αυτός ο αγώνας για την προσωπικότητά τους, τις φιλοδοξίες τους, τη ζωή τους;

Ας μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις. Όχι γύρω από ένα τραπέζι αλλά γύρω από ένα γκαζόν. Ας κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και ας παραδεχτούμε τα λάθη μας. Να μην επισημάνουμε τα λάθη του άλλου αλλά να εντοπίσουμε τα δικά μας, αυτά που αποφεύγουμε να χαϊδέψουμε κι ας είναι μες στα πόδια μας. Γιατί φταίνε και οι δύο; Σε ποιον βαθμό πήρε ο ένας το λάθος του άλλου και το γιγάντωσε; Κατά πόσο αξίζει ένα βαρύ κατηγορώ στην ίδια τη ζωή και στη ρουτίνα, που σαν αυτοκόλλητες φίλες κάνουν τα δικά τους σχέδια στις πλάτες των ανυποψίαστων ανθρώπων; Η αγαπημένη συγγραφέας κυρία Πένυ Παπαδάκη είναι εδώ να καταθέσει τη δική της, διαφορετική και έμπειρη ματιά πάνω στο αιώνιο πρόβλημα των ανθρώπινων σχέσεων. Μετουσιώνει τις δικές της εμπειρίες ζωής σε μια αληθινή, ουσιαστική αφήγηση, γεμάτη ευαισθησία και οξυδέρκεια.

Ο Μιχάλης, που ζει έναν τελματωμένο γάμο με τη Νίτσα, ο Δημήτρης, που η ζωή του είναι το χατήρι της μάνας του ενώ η γυναίκα του, Άρτεμη, αγωνίζεται να ξεχωρίσει τις επιθυμίες της από τα πρέπει του νεογέννητου μωρού τους, ο άνεργος Κώστας με τη μανικιουρίστα Βάσω που έχει στρωμένο πελατολόγιο και φέρνει λεφτά στο σπίτι, κάτι που δε χάνει ευκαιρία να το χτυπάει στον άντρα της που τον κατάντησε κι αυτή κι οι κόρες της δουλικό, ο Θέμης που παντρεύτηκε την Αλίκη μόνο και μόνο για να τον βρει χρόνια μετά λίγο για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της και ο Φαίδωνας που διάλεξε να γίνει πατέρας με την ελαφρόμυαλη Ρέα, μια γυναίκα που τους διέλυσε λόγω των προσωπικών της επιθυμιών αλλά τα βρήκε σκούρα με την επόμενη επιλογή της ενώ χρόνια αργότερα η κόρη τους, Φωτεινή, θα ζήσει ένα σκληρό μάθημα από τον ίδιο της τον πατέρα είναι τα παιδιά που διάλεξε η συγγραφέας να φωτίσει.

Πέντε άντρες λοιπόν, πέντε άνθρωποι που ζουν με τη γυναίκα πλάι πλάι: ερωμένη, σύζυγος, πεθερά, μητέρα. Πιστοί και υπάκουοι, υπερβολικά ήρεμοι και πειθήνιοι, σκύβουν το κεφάλι και δίνουν τόπο στην οργή. Όχι για πολύ όμως. Σύντομα κάτι θα ανάψει το φιτίλι στις ζωές τους και θα φέρει τα πάνω κάτω. Για καλό; Για κακό; Ποιος ξέρει! Η κυρία Παπαδάκη έχει διαλέξει πολύ καλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες και γύρω τους ξεδιπλώνει με τη γλαφυρή και ρεαλιστική γραφή της πάμπολλες πτυχές της σύγχρονης κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου μας. Ρεαλιστικοί διάλογοι, πειστικές καταστάσεις, τρισδιάστατοι πρωταγωνιστές και ένα έξυπνο εύρημα που θα τους φέρει αντιμέτωπους με τη ζωή τους.

Ο σκοπός της συγγραφέως δεν είναι να νουθετήσει αλλά να καταγράψει, γι’ αυτό και δεν παίρνει ξεκάθαρα θέση για όσα συμβαίνουν στην παρέα των αντρών και στους γύρω τους. Έχει αγκαλιάσει με την ίδια στοργή όλα της τα δημιουργήματα και τα κατευθύνει προς ένα καλύτερο αύριο, αρκεί από μόνοι τους να βρουν το κλειδί της ευτυχίας και να πάρουν οι ίδιοι τις ζωές στα χέρια τους, χωρίς να τους κατευθύνει η πένα της. Υμνείται η φιλία, τονίζεται η σημασία της αγάπης και όλα αυτά με αφορμή ένα παιχνίδι, γιατί ως γνωστόν οι άντρες από ένα σημείο και μετά δε μεγαλώνουν, απλώς ψηλώνουν, όπως αναφέρει και η κυρία Παπαδάκη.

Πριν τελειώσω το βιβλίο, βιάστηκα να σκεφτώ ότι οι γυναίκες που επελέγησαν είναι ίδιες και μονοδιάστατες. Κακές, στριφνές, βαρετές, μίζερες, επομένως αναρωτιόμουν γιατί να έχουν όλοι οι άντρες το ίδιο ριζικό και να μην υπάρχει κάποιος που, αν όχι ευτύχησε, τουλάχιστον δεν απέτυχε! Το φινάλε του βιβλίου όμως με αποζημίωσε και μου έδειξε πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα μισογυνικό κείμενο αλλά με ένα τρυφερό, φίλανδρο μυθιστόρημα που περιστρέφεται ες αεί γύρω από τους ίδιους άξονες: τη γυναίκα και την μπάλα. Χάρηκα που κάποιοι από την παρέα βρήκαν τον δρόμο τους, πραγματοποίησαν το όνειρό τους και είδαν τη ζωή να χαμογελάει. Αυτό έδωσε πληρότητα στο κείμενο και με βοήθησε να αγαπήσω κι άλλο τη συγγραφέα, η οποία μάλιστα πέταξε στην τελευταία σελίδα έναν τρομερό άσο, αφήνοντάς με άφωνο!

Από την άλλη, πιστεύω πως αν οι ζωές των αντρών του μυθιστορήματος πλέκονταν η μία με την άλλη και με πρωθύστερη αφήγηση, σταματώντας σε κρίσιμα σημεία για να πρχωρήσουμε με τον επόμενο χαρακτήρα, ίσως δινόταν μια καλύτερη οπτική και το κείμενο φαινόταν πιο εμπλουτισμένο και πολυδιάστατο. Με την παράλληλη εξιστόρηση των ζωών των ανδρών, ήταν σα να διάβαζα κάτι σαν διηγήματα και περίμενα να εμφανιστεί ο συνδετικός κρίκος για να αλλάξει η ρότα της αφήγησης. Υπέροχη, στρωτή γραφή, όπως προείπα, απλώς ίσως μια αλληλεπικάλυψη έδινε νέα διάσταση στην πλοκή.

Τελικά υπάρχουν αντίπαλοι στην αγάπη; Υπάρχουν νικητές και νικημένοι σε αυτό το αέναο παιχνίδι; Και η γυναίκα είναι ο διαιτητής, ο προπονητής ή ο απλός θεατής; Η κυρία Πένυ Παπαδάκη καταθέτει τη δική της ματιά σε ένα διαφορετικό, απολαυστικό μυθιστόρημα.