Στο "καταφύγιο", κοντά στο τριζοβόλημα της φωτιάς, στον ήχο της βροχής και στης άνοιξης τις αύρες, ανδρώθηκε η φιλία του Μητροπολίτη Νικόλαου με τον άθεο μηχανικό Κορνήλιο Βερόνη, μια καθαρή συναναστροφή, απαλλαγμένη από μικρότητες και φθηνές παραστάσεις αποκριάτικου βίου. Σε πλούσιο αφηγηματικό χρόνο, με εικονοπλασία επενδεδυμένη με βάθος πνευματικό, μια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήματος, εμπλέκοντας στον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει -κατά την ανατρεπτική τους συμπόρευση- στις άγνωστες συμπαντικές στιγμές του Ιησού και της Μαγδαληνής που αναδύονται μέσα από τα μυστικά Τετράδια του γερο-Πιτσιρίκου.

Τετράδιο τέταρτο, σελίδα τριάντα μία: Είχαν απομακρυνθεί... "Γιατί, Κύριέ μου, αφήνεις να Σε σταυρώσουν;" ψιθύρισε με απόγνωση. "Τυπώνω Μαρία στο σώμα μου αυτά που δεν λέγονται". "Και τι θα κερδίσεις, Βασιλιά μου;" "Πολλές φορές Μαρία, δεν έχει σημασία πόσα κέρδισες, αλλά πόσα δεν έχασες. Κι εγώ ετοιμάστηκα για να τα δώσω όλα. Στύβω τις πέτρες και ματώνω"...

Η Άσπεργκερ αδελφή του Μητροπολίτη, αμείλικτα προκλητική, δηλώνει παρούσα και πλέκει στον κόσμο της το όνειρο με την πραγματικότητα, με απεγνωσμένη γενναιότητα και με πολεμική διάθεση ενάντια στην ανθρώπινη αλλοτρίωση. Και ο συγγραφικός προβολέας ανάβει, για να φωτίσει την Ψυχανάλυση παράλληλα και τη ζωή των άλλων ολοζώντανων χαρακτήρων, που υπόσχονται να μιλήσουν σε συλλεκτικές στιγμές, να ανατρέψουν βεβαιότητες, να υποτάξουν τις εκατονταρχίες του ψεύδους και να αφήσουν τη βροχή να συνοδεύει το παράπονό τους.