Στη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων με τον γενικό τίτλο "Ιστορίες Ημερολογίου", ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αναλαμβάνει τη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης μέσα από εύληπτες, παραβολικές ιστορίες απέριττης λογοτεχνικής φόρμας. Αυτή ακριβώς η αμεσότητα του εγχειρήματος είναι που καθιστά το έργο μαγευτικό, καθώς προβάλλει αξίες αυτονόητες, ικανές όμως να αναμορφώσουν εκ βάθρων την κοινωνία που θα τις υιοθετούσε. Η πρώτη έκδοσή του, το 1949, απευθυνόταν στο γερμανικό λαό της νεοσύστατης, τότε, Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με τον προφανή σκοπό της διαπαιδαγώγησης τού, άπειρου ακόμα στα μαρξιστικά ιδεώδη, ανατολικογερμανικού λαού, και περιλάμβανε ανέκδοτες έως τότε ιστορίες του Μπρεχτ.

Μολονότι το έργο έγινε αρχικά δεκτό με χλιαρότητα και συγκέντρωσε αντιφατικές κριτικές, καθώς συνέπεσε με τον κυκεώνα των διαφωνιών περί φορμαλισμού και ρεαλισμού στη σοσιαλιστική τέχνη, η αγοραστική επιτυχία που γνώρισαν όλες οι επανεκδόσεις του, αλλά και οι μεταφράσεις του σε πλήθος άλλες γλώσσες έκτοτε, συνηγορούν πειστικά για την αξία και τη διαχρονικότητά του.