Το βιβλίο του Γ. Στουρνάρα είναι ένα ταξίδι στη Φύση, στη Γνώση και στη Σοφία, που επιβεβαιώνει έναν ορφικό ύμνο για την Παμμήτειρα Θεά, την Παμμήτειρα Γαία, ύμνο που παρατίθεταιως τελευταία μαρτυρία για τα διαλαμβανόμενα στο βιβλίο, αλλά και για την αρχαιοελληνική σκέψη, γνώση και φιλοσοφία.


"Ω Φύσι, παμμήτειρα θεά, πολυμήχανε μήτερ, ουρανία, πρέσβειρα, πολύκτιστε δαίμον, άνασσα, πανδαμάτωρ, αδάμαστε, κυβερνήτειρα, παναυγής, παντοκράτειρα... Πάντων μεν συ πατήρ, μήτηρ, τροφός ηδέ τιθηνός, ωκυλόχεια, μάκαιρα, πολύσπορος... Πάντα σοι εισί τα πάντα. Συ γαρ μόνη τάδε τεύχεις. Αλλά, θεά, λίτομαί σε συν ευόλβοισιν ενώραις ειρήνην υγίειαν άγειν, αύξησιν απάντων..."