Το έχω ξαναγράψει, αλλά από τις πιο υποτιμημένες συγγραφείς

Η Αλίς Γκοτιέ, μία ηλικιωμένη γυναίκα, βρίσκεται νεκρή στο μπάνιο της. Δίπλα της χαραγμένο ένα σύμβολο που μοιάζει με λαιμητόμο. Οι αστυνομικοί κάνουν λόγο για αυτοκτονία αλλά αυτό το παράξενο σύμβολο τους διχάζει. Μετά από μερικές μέρες, ο Ανρί Μασφορέ, βρίσκεται επίσης νεκρός στο γραφείο του. Οι αστυνομικοί ανακαλύπτουν πάλι το παράξενο σύμβολο χαραγμένο δίπλα στο πτώμα. Αρχίζουν να υποψιάζονται ότι δεν πρόκειται πλέον για αυτοκτονίες αλλά για δολοφονίες αφού οι δύο νεκροί συνδέονται μεταξύ τους μέσα από ένα ταξίδι στην Ισλανδία με μια φριχτή τραγωδία που συνέβη εκεί και έναν σύλλογο που μελετά τη Γαλλική Επανάσταση. Όταν βρίσκονται νεκρά και άλλα μέλη του συλλόγου και πάντα κοντά τους χαραγμένο το σύμβολο της λαιμητόμου αρχίζει να πλέκεται ένα τεράστιο «κουβάρι από φύκια» που μοιάζει να μην έχει τελειωμό. Ποιο ρόλο εξυπηρετεί ο σύλλογος και ο πρόεδρος του, Φρανσουά Σατό-ένας σύγχρονος σωσίας του Ροβεσπιέρου, και τι τους ενώνει με την Ισλανδία;

Μία ιδιαίτερη και αλλόκοτη ομάδα αστυνομικών παρουσιάζεται μέσα από τη γραφή της Βαργκάς. Ο καθένας τους είναι τόσο διαφορετικός από τον άλλον αλλά αλληλοσυμπληρωνόνται τόσο καλά μεταξύ τους. Ο πολυμήχανος Άνταμσμπεργκ, αρχηγός της ομάδας, ο πολυμνήμων Νταγκλάρ με τις απίστευτες γνώσεις του, ο παράξενος Βεράνκ με το περίεργο μαλλί του, η Ρετανκούρ με την πληθωρική και επιβλητική κορμοστασιά της, ο ναρκοληπτικός Μερκαντέ, ο εξυπηρετικός Εσταλέρ, ο Μορντάν και άλλοι απαρτίζουν αυτήν την αλλοπρόσαλη κάπως ομάδα αστυνομικών. Μέχρι και ο γάτος του τμήματος είναι ιδιαίτερος. Και όμως, μέσα από αυτό το συνοθύλευμα διαφορετικών προσώπων και χαρακτήρων, η ομάδα τους λειτουργεί καλά μέσα από την αφοσίωση που δείχνουν ο ένας στον άλλον καταφέρνοντας να λύσουν ακόμα και την πιο δύσκολη υπόθεση.

Η Βαργκάς έχει μια ξεχωριστή γραφή με αρκετό χιούμορ και δημιουργεί μια όμορφη ατμόσφαιρα γύρω από την ιστορία της, η οποία, σε κάνει να κολλήσεις σε αυτό που διαβάζεις κρατώντας σε δέσμιο της πλοκής του βιβλίου της. Οι δύο υποθέσεις που παρουσιάζει στο συγκεκριμένο βιβλίο φαντάζουν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους αλλά τις συνδέει με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο. Παράλληλα μαθαίνουμε και λίγο από την ιστορία των Γάλλων. Συγκεκριμένα για την Γαλλική Επανάσταση και τον Ροβεσπιέρο. Ιστορικά κομμάτια που δεν κουράζουν καθώς η συγγραφέας τα έχει ενσωματώσει τόσο καλά μέσα στην εξέλιξη του βιβλίου της ανάμεσα στους διαλόγους των ηρώων της. Επίσης είναι από τους συγγραφείς που δεν αποκαλύπτουν τον δολοφόνο και δεν μπορείς να μαντέψεις ποιος είναι παρόλο που σε ορισμένα σημεία κάπου πάει το μυαλό σου. Αλλά όλα τελικά είναι εικασίες των ηρώων της απλά και μόνο για να σε αποπροσανατολίσουν. Το «κουβάρι με τα φύκια» δεν ξεμπλέκεται πουθενά παρά μόνο και κυριολεκτικά στις τελευταίες σελίδες.

Πολλές ανατροπές, μπόλικο χιούμορ, αρκετή ίντριγκα, ιδιαίτερες προσωπικότητες, πανέμορφα γαλλικά και ισλανδικά τοπία, τοπικά εδέσματα και ηδύποτα, ιστορικές αναφορές, μύθοι και θρύλοι των ντόπιων, μυστικοί σύλλογοι και κρυφές συναντήσεις στήνουν ένα εξαίρετο παζλ μυστηρίου. Όσοι διαβάζετε πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως εγώ, θα το λατρέψετε.