ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Λίτσα Κοντογιάννη

Ένα δυνατό ψυχογράφημα, μια ξέχειλα συναισθηματική γραφή από τη μοναδική πένα της κυρίας Χαράς Ανδρεϊδου που σίγουρα προβληματίζει.

Εδώ η συγγραφέας εστιάζει περισσότερο στον εσωτερικό κόσμο της ηρωίδας, την πάλη που βιώνει να γεμίσει τα άδεια κουτιά της ζωής της και να μη δέχεται την πραγματικότητα και εν τέλει την ήττα της από την ίδια την πραγματικότητα που η ίδια απέρριπτε, ζώντας στη δική της εκδοχή της ζωής.

Τη Δάφνη, το κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος, αν και κατά βάση είναι ένα τραγικό πρόσωπο, είναι πολύ εύκολο κανείς να την καταδικάσει και η ζωή της να σοκάρει πολλούς από τους αναγνώστες. Κι αυτό γιατί μέχρι κάποιο σημείο της ζωής της έπαιζε με τους ανθρώπους και με τα δικά τους άδεια κουτιά. Έδειχνε να αγνοεί τον βασικό κανόνα της ζωής, πως έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές. Κι αυτό της το παιχνίδι το πλήρωσε με τον χειρότερο τρόπο, την απόρριψη. Δοκιμάζονται οι αντοχές της, και ουσιαστικά τα συναισθηματικά κουτιά της παραμένουν άδεια, και εκείνη προσπαθεί χαμένη να ξαναβρεί τον εαυτό της και να επαναπροσδιοριστεί και να βάλει εκ νέου όρια. Πορεία αρκετά ψυχοφθόρα.

Ένα καλογραμμένο βιβλίο που αφορά τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις, που σε ορισμένα σημεία μπορεί να κουράσει κατά πρώτον λόγω της έκτασής του αλλά πολύ περισσότερο λόγω της έκθεσης των υπεραναλυτικών σκέψεων και των συναισθημάτων της πρωταγωνίστριας.

Πρέπει ο αναγνώστης να έχει γεμάτα τα κουτιά του της αντοχής, της υπομονής αλλά και της κατανόησης για να μπορεί να φτάσει αυτό το ψυχογράφημα μέχρι το τέλος. Ένα μάθημα ζωής το ίδιο το βιβλίο.

Μιά γυναίκα στα σαράντα δύο της χρόνια ψάχνει να γεμίσει τα άδεια κουτιά της ύπαρξης της! Πήρε λάθος διαδρομή μεγαλώνοντας σε μιά οικογένεια γυναικών με τον πατέρα θεοποιημενο και πέρασε τη νιότη της παίζοντας με τους άνδρες! Και ξάφνου βρίσκεται να αγαπά τρείς άνδρες που όμως είναι απόντες από την ζωή της, δεν μπορούν να της δώσουν όσα έχει ανάγκη για να γεμίσει την ψυχή της. Παλεύει να νικήσει τον ίδιο της τον εαυτό, τις αδυναμίες της, τις ψευδαισθήσεις της, να ξεφύγει από τον κόσμο των ονείρων και των προσδοκιών της. Ωραίο ψυχογραφημα της σύγχρονης γυναίκας αλλά κατ 'εμέ είναι λίγο "φλύαρο "κάπου με κούρασε η μακροσκελής παράθεση των σκέψεων της Δάφνης, αν ήταν λίγο πιό συμπυκνωμένο θα το θεωρούσα εξαιρετικό!

Τα άδεια κουτιά είναι ένα βιβλίο για τις ανάγκες μας, αυτές που ομολογούμε αλλά και εκείνες τις κρυφές, τις ανομολόγητες, και για όσα πράγματα κάνουμε προσπαθώντας να τις ικανοποιήσουμε.

Η ηρωίδα του βιβλίου, η Δάφνη, στα σαράντα δύο της, συνειδητοποιεί, την μοναξιά της, νιώθοντας ότι ζει στο περιθώριο της ίδιας της της ζωής, αφού βλέπει τα όνειρα της να μην πραγματοποιούνται όπως εκείνη τα έχει φανταστεί. Συνειδητοποιεί, ότι είναι ένας απλός συλλέκτης στιγμών και συναισθημάτων, ένας απλός παρατηρητής της ζωής, των ονείρων και των θέλω της. Νιώθει ασήμαντη, μικρή, από την στιγμή που άγεται και φέρεται από τους άλλους, προδομένη ακόμη και από τον εαυτό της, και αισθάνεται την ανάγκη να πάρει την ζωή της στα χέρια της, να βγει από το τέλμα που έχει πέσει, να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της, να ξεκινήσει ένα ταξίδι αυτογνωσίας που θα την οδηγήσει στο φως. Έτσι ξεκινάει μια μάχη με τον ίδιο της τον εαυτό, την μάνα των μαχών, πολεμάει τον φανταστικό κόσμο που είχε χτίσει μέσα της, την ουτοπία, να γκρεμίσει μόνη της όλες τις ψευδαισθήσεις, ταξιδεύει στον εσωτερικό της κόσμο και τον αναλύει, περνάει από τις θάλασσες και τις στεριές της, και για πρώτη φορά της δίνει την αίσθηση ότι μπορεί πια να ορίζει τον εαυτό της και να επιλέγει εκείνη τους δρόμους της. Ώσπου…….

Ένα βιβλίο με πολλά νοήματα και σκέψεις για τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, αυτά που μας δίνουν, αυτά που θα θέλαμε, και αυτά που μπορούμε να δώσουμε εμείς, έτσι ώστε να γεμίσουμε την ψυχή μας, την ύπαρξη μας… Τον αγώνα που κάνουμε για να γεμίσουμε όλα τα άδεια κουτιά μέσα μας, όλους αυτούς τους χώρους, που δεν συγκοινωνούν μεταξύ τους, έτσι ώστε ο ένας να γεμίζει τον άλλο, αλλά εφάπτονται και ο ένας μπορεί να ξεχειλίζει ενώ ο άλλος να είναι απελπιστικά κενός….