"Με τη συγγραφή της ανά χείρας ιστορίας επεδίωξα η περιγραφή μου να μην είναι τόσο λεπτομερειακή για να μην κουράζει, αλλά ούτε και περιληπτική, οπότε θα οδηγούσε ενδεχομένως εύκολα σε παρανοήσεις και λαθεμένες ερμηνείες. Αρκετά βιβλία ιστορίας χαρακτηρίζονται από έντονη προκατάληψη προς τη μία ή την άλλη πλευρά, ιδίως όταν πρόκειται για χρονικές περιόδους διχασμών και εμφυλίων πολέμων. Προσπάθησα με νηφαλιότητα να μείνω όσο αντικειμενικός ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Η χρονολογική και αντικειμενική αναφορά στα γεγονότα πιστεύω ότι θα επιτρέψει στον αναγνώστη να βγάλει ο ίδιος τα συμπεράσματά του. Αναπόφευκτα στον αναγνώστη της ελληνικής ιστορίας δημιουργούνται σοβαρά ερωτήματα: Γιατί υπήρχε αυτός ο έντονος κομματικός φανατισμός; Γιατί καλλιεργήθηκε αυτό το μεγάλο κομματικό και ταξικό μίσος; Γιατί έγινε το τρομακτικό αιματοκύλισμα στο οποίο Έλληνες πολεμούσαν Έλληνες και αδελφός πολεμούσε αδελφό; Ποιος έφταιξε πρώτος ή έστω ποιος περισσότερο; Γιατί η μοίρα με τη νομοτέλεια αρχαίας τραγωδίας έστησε στους ανθρώπους της Ελλάδας τη φριχτή παγίδα του διχασμού; Γιατί οι Έλληνες πέφτουν στα ίδια λάθη και αλληλοσπαράζονται; Διχάστηκαν πολλές φορές, αλλά στον 20ό αιώνα ο Εθνικός Διχασμός των ετών 1915-1935 με βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς και τα χρόνια των τριών γύρων της αναμέτρησης 1941-1949 -των μη αριστερών με τους Κομμουνιστές- είναι πολύ μεγάλοι διχασμοί, οι οποίοι άφησαν ανεξίτηλα ίχνη αίματος και θρήνο σχεδόν σε κάθε ελληνική οικογένεια".