Αν και δεν είναι το στυλ των βιβλίων που προτιμώ και διαβάζω ομολογώ ότι είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο. Δυνατή ιστορία, εξαιρετικό ψυχογράφημα των ηρώων με εις βάθος αναλύσεις συναισθημάτων και σκέψεων για πράγματα και καταστάσεις που όλοι έχουμε νιώσει και σκεφτεί. Ο καθένας θα βρει μια σκέψη του, έναν προβληματισμό του ή ένα συναίσθημα του σ' αυτό το βιβλίο που περιγράφει, πολλές φορές ωμά, κομμάτια της ελληνικής πραγματικότητας του σήμερα, της ψυχοσύνθεσης των Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης, όχι μόνο της οικονομικής αλλά και της οικογενειακής και της συναισθηματικής.

Ένα πολυ διαφορετικό και ιδιαίτερο βιβλίο σε σχέση μ' αυτά που γράφονται και κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά που σίγουρα αξίζει να διαβαστεί και που σίγουρα προβληματίζει.

Όταν έκλεισα το βιβλίο αυτό ένιωσα τέτοια πληρότητα, που πραγματικά λίγα βιβλία με έχουν κάνει να αισθανθώ. Απο την αρχή εως το τέλος μια κατάθεση ψυχής απο τον συγγραφέα και τον απεγνωσμένο αγώνα των ηρώων να φανερώσουν τον ψυχισμό τους.Τον εγκλωβισμένο, τον καταπιεσμένο και τον φαινομενικά ευτυχισμένο ψυχισμό που κομμάτι του όλοι μας έχουμε κάπου κρυμμένο μέσα μας. Με λόγο διεισδυτικό ως το μεδούλι προκαλεί τα προσποιητά συναισθήματα και ξεμπροστιάζει την εικονική πραγματικότητα που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις. Παρομοιώσεις που αποκαλύπτουν διάφανα το κάθε ψήγμα της ψυχολογίας των ηρώων. Ανόθευτες εικόνες. Λέξεις που εθίζουν και ερεθίζουν τον νού και την καρδιά τραβώντας τον αναγνώστη στο κέντρο και στην ουσία της ιστορίας που σκοπό έχει να αφυπνίσει, να διδάξει και να σπάσει τις αλυσίδες μιας συμβατικής και προδιαγεγραμμένης ζωής. Ένας καρμικός και αταίριαστος έρωτας, αυτός της Ανθής και του Στέφανου έρχεται να αλλάξει ριζικά τις ζωές όλων και να αναδείξει μέσα απο την παράφορη εξέλιξη του όλον τον κρυφό κόσμο που είχαν εντός τους οι ήρωες. Εκείνη κοντά στα 50 και παντρεμένη με δυο παιδιά. Εκείνος έχει σχεδόν τα μισά της χρόνια και είναι πλήρως εξαρτημένος οικονομικά απο τον πατέρα του. Μοιάζει ένα εντελώς ασυμβίβαστο σκηνικό. Και όμως μέσα απο την δυνατή απελπισμένη και παθιασμένη σχέση τους όλα μεταμορφώνονται και μετουσιώνονται αλλιώς. Το πάθος, το πρωτόγνωρο και ασύλληπτο συναίσθημα ξεθάβει σιγά σιγά όλα τα στρώματα μιας δήθεν καλοστημένης ζωής. Η απόγνωση, το ασυμβίβαστο της κοινωνικής θέσης, της ηλικίας. Καταρρέουν όλα τα Χάρτινα και έρχονται στο φως όλα τα αληθινά. Ξεφτισμένες και τελειωμένες απο καιρό σχέσεις θα φανερωθούν. Αλλά και καταστάσεις που έρχονται σιγά σιγά στο φως. Άλλες φορές Ανεπαίσθητα και άλλες με εμφατικό τρόπο παρουσιάζονται μπροστά μας φαινόμενα της εποχής μας. Στην εποχή της οικονομικής κρίσης που η επίπλαστη μέχρι εχθές ευμάρεια της Ελληνικής οικογένειας δοκιμάζετε ανηλεώς. Η Έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας στα ζευγάρια που ξεφτίζει και διαβρώνει σιγά σιγά τις σχέσεις. Η ενδοοικογενειακή βία και ο ψυχολογικός πόλεμος. Κατάλοιπα του παρελθόντος που ορίζουν και κατευθύνουν λανθασμένα την Ψυχή. Ένα αληθινό και απόλυτα ρεαλιστικό κείμενο που τολμάει να αγγίξει με τρόπο μοναδικό πράγματα στις ανθρώπινες σχέσεις και να βγάλει απο μέσα τους την αληθινή τους όψη. Το δεύτερο βιβλίο του Χάρη Μαύρου που διαβάζω και έχω μείνει έκπληκτη με τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει καταφέρει να εστιάσει στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στον τρόπο που αγγίζει και προσεγγίζει τον έρωτα αποθεώνοντας το μεγαλείο του. Στον τρόπο που έχει επιλέξει να βγάζει στο φως τις θαμμένες μας σκέψεις. Και δεν θεωρώ πλέον πως είναι τυχαία η ενασχόληση του με την συγγραφή. Έχει καταφέρει μέσα απο τις λέξεις του να απελευθερώσει όλο εκείνο το συναίσθημα που χρειαζόμαστε για να δούμε με άλλο μάτι τον αληθινό καθρέπτη της Ψυχής μας. Πολλά μπράβο για ένα βιβλίο που έπιασα τον εαυτό μου να υπογραμμίζει πολλές απο τις σκέψεις που εξωτερίκευσαν με ιδανικό τρόπο οι ήρωες που ζωντάνεψαν μέσα απο τις σελίδες του!!!

https://vivlionerga.blogspot.gr/2017/08/blog-post.html

Ένα βιβλίο που δεν αφορά μόνο την αγάπη αλλά θίγει σύγχρονους κοινωνικούς προβληματισμούς και σε τοποθέτει άμεσα στην ψυχολογία του ήρωα με τρόπο μαγικό. Βιβλίο στο οποίο θα δοθεί η ευκαιρία στον καθένα να κάνει την προσωπική του ενδοσκόπηση και να πιστέψει ξανά στην ελπίδα στην Ελλάδα της κρίσης. Γραφή γρήγορη με εξαιρετικό χειρισμό της ελληνικής και περιγράφει τόσο ρεαλιστικές που μεταφέρουν πιστά χωρίς λογοτεχνικές υπερβολές τα γεγονότα. Το προτείνω σε όλους όσοι αγαπούν το καλό βιβλίο, θέλουν να περάσουν ευχάριστα αλά παράλληλα να προβληματιστούν και να μάθουν μέσα από την ενσυναίσθηση.

Μερικές φορές ο χειμώνας φαίνεται τόσο μικρός... Και θα μου πείς, δηλαδή πότε; Μερικές φορές, ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα και άλλες φορές διαβάζεις ένα βιβλίο και τελειώνει πρΙν το καταλάβεις! Όλα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: ένα καλό βιβλίο – όπως συμβαίνει με το ‘‘Οι αγάπες δεν κηδεύονται τις Τρίτες’’.

Αν και όσο διάβαζα το βιβλίο, σκεφτόμουν ότι κάποιες στιγμές για τους πρωταγωνιστές θα φαίνονταν αιώνας, παράλληλα ένιωθα ότι θα τελειώσει τόσο γρήγορα. Ένα βιβλίο, που αν και ακούγεται τόσο ρομαντικό (ξεκινώντας με τη λέξη ‘‘αγάπες’’), είδα ότι είναι κάτι πολύ περισσότερα απο αυτό. Δεν ξέρω αν φταίει η περίοδος και τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, αγωνία, κρίση και τόσα άλλα, όμως διαβάζοντάς το νιώθεις τελικά πιο δυνατός. Αισθάνεσαι ότι η αγάπη όντως όλα τα νικάει, περνάς κάθε δυσκολία, αποκτάς ελπίδα και παρά τα όσα άσχημα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής, τελικά καταφέρνεις να νικήσεις.

Όταν δε, κάποια στιγμή αναφέρεται ο συγγραφέας στην Κάρπαθο και την Όλυμπο, το ίδιο μου το νησί, το χωριό μου, μία απ' τις μεγάλες μου αγάπες, νιώθω ότι με ξεπερνάει και ότι γράφτηκε λίγο περισσότερο για μένα... Ήδη ανυπομονώ για το επόμενο!

'Ένα ύμνος στην παράφορη καρμική αγάπη,στην αγάπη που αγγίζει το όριο της παράνοιας,στην αγάπη που φτάνει ένα βήμα πριν τον θάνατο''διαβάσα στο τέλος της περίληψης του οπισθόφυλλου του βιβλίου και ήμουν έτοιμη να διαβάσω για μια μεγάλη αγάπη!!!Και ναι αυτό είναι το κεντρικό θέμα του βιβλίου του κ.Χάρη Μαύρου.Η παράφορη αγάπη που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Ανθή μια παντρεμένη, με δύο παιδιά, γυναίκα κοντά στα πενήντα και τον Στέφανο τον εικοσιπεντάχρονο ανιψιό του άντρα της.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.....Είναι ένα υπέροχο ψυχογράφημα πολλών ηρώων διαφορετικού φύλου και ηλικίας!!!Ένα ψυχογράφημα στην Ελλάδα του σήμερα,της ανέχειας,της κρίσης οικονομικής αλλά και συναισθημάτων.Και παρακολουθώντας τη ζωή,τις σκέψεις,τα συναισθήματα,τις πράξεις των ηρώων του κ.Μαύρου μου έρχονται στο μυαλό σκέψεις δικές μου,καταστάσεις ή προβλήματα που κλήθηκα να αντιμετωπίσω εγώ ή κοντινά μου πρόσωπα.Και ταυτόχρονα πολλοί προβληματισμοί για τις σχέσεις ή τις πράξεις των ηρώων σύμφωνα με τα βιώματα,την ηλικία που σιγά-σιγά καθώς αποκαλύπτονται,αναλύονται ξεκαθαρίζουν,καταλαβαίνω τις πράξεις τους χωρίς να σημαίνει ότι τις δικαιολογώ...Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω έβαζα σελιδοδείκτες στις σελίδες με αποσπάσματα/σκέψεις που με εντυπωσίαζαν αλλά σύντομα το σταμάτησα...κάθε σελίδα και μια αποκάλυψη,μια υπέροχη ανάλυση,μια υπέροχη σκέψη...Για την ειλικρίνεια:"Αποφασίζω να είμαι ειλικρινής.Με τον εαυτό μου,μ'εκείνη.Η ειλικρίνεια πάντα σε βάζει σε λιγότερους μπελάδες.Συντομεύει,ακόμα κι αν ο σύντομος δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο."Για την ''εικόνα'' μας σήμερα:" Έχω τον φορητό υπολογιστή στην αγκαλιά μου και πότε χαζεύω αγγελίες,πότε χάνομαι μέσα στα κοινωνικά δίκτυα παρατηρώντας τις ζωές των άλλων.Άραγε είναι τόσο ευτυχισμένοι,τόσο όμορφοι,τόσο ευλογημένοι όσο προφασίζονται πως είναι;Είναι τα ρούχα,τα κινητά και οι τσάντες τους τόσο ακριβά όσο διατυμπανίζουν πως είναι;Τα ντοκουμέντα της χαρούμενης ζωής τους είναι αρκετά για να με πείσουν πως υπάρχει ένα παράλληλο,ηλεκτρονικό σύμπαν,όπου όλοι οι άνθρωποι διασκεδάζουν,φιλοσοφούν,δεν μαλώνουν,αγαπιούνται,λάμπουν βερνικωμένοι με φωτογραφικά φίλτρα που έχουν ονομασίες εποχών.Φίλτρο ''χειμώνας'' και αυτομάτως η εικόνα σου γίνεται πιο μπλε,πιο ψυχρή,πιο καθηλωτική. Γιατί η άνοιξη που είναι έξω από το παράθυρο μου δε φιλτράρει το σκοτάδι στα πρόσωπα μας;Γιατί δεν είμαστε πραγματικά χαρούμενοι;"Κι ένα από τα πιο αγαπημένα μου για τη μητέρα:"Αυτό μου έμεινε από τη μαμά,η σοφία που είχε χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη μόρφωση.Εκείνη η σοφία που δεν κατοικεί σε πτυχία και χαρτιά,αλλά συνεχίζει να υπάρχει και μετά τον θάνατο του ανθρώπου που την έχει.Κάθε της φράση κάτι σήμαινε.Κάθε χάδι της είχε αξία.ήταν υπέροχη μαμά.Όχι μόνο γιατί μας προστάτευε από την οργή του πατέρα,αλλά γιατί είχε υπομονή.Δε νομίζω πως υπάρχει μεγαλύτερο προσόν για ένα γονιό από αυτό.Είχε υπομονή.Να μας δείξει τη θετική πλευρά του κόσμου,να δεχτεί τις αταξίες μας και να συζητήσει ώρες ολόκληρες για το πώς θα μπορούσαμε να τις διορθώσουμε.Ποτέ δε μας τιμώρησε,ποτέ δε μας στέρησε κάτι που μπορούσε να μας προσφέρει.Και ξέρεις;Ως παιδί που ήμουν θα μπορούσα να το θεωρήσω αυτό αδυναμία και να την εκμεταλλευτώ.Έτσι δε γίνεται συνήθως;Τα παιδιά να γίνονται μικροί βάρβαροι,όταν μυριστούν την καλοσύνη που δίνεται απλόχερα;Δεν το έκανα όμως.Είχε τη μαγική ιδιότητα να προκαλεί τον σεβασμό χωρίς να τον επιβάλλει."Αλλά και για τόσα άλλα όπως η φιλία..η αγάπη(ερωτική,φιλική,αδερφική...)...η παραμονή σ'ένα γάμο από αγάπη ή συμφέρον....ο/η σωστός/η ή λάθος σύζυγος,πατέρας,μητέρα,φίλος,η αίσθηση της παντοδυναμίας που καταρέει πολύ εύκολα και...και...και....Θα ήθελε πολύ χρόνο και πολλά αποσπάσματα ώστε να σας παραθέσω αυτά που με εντυπωσίασαν οπότε προτιμώ να σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τα ανακαλύψετε μόνοι σας...

Το πρώτο βιβλίο του Χάρη Μαύρου το διάβασα ευχάριστα. Ήταν καλογραμμένο, με φιλόδοξο θέμα, αλλά δεν με έπεισε τελείως για την αλήθεια των ηρώων του.

Στο δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα οι ήρωες έχουν πάλι την αμεσότητα της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, με γλαφυρό λόγο, τόσο που νιώθεις ότι τους βλέπεις, τους ακούς και τους μυρίζεις. Ξεσκεπάζουν τις ψυχές τους με χειρουργική ακρίβεια, παρουσιάζοντας αποτελεσματικά και εντυπωσιακά την κατάθλιψη των μεσήλικων, την απελπισία των νέων εν καιρώ κρίσης, τα γκρεμισμένα όνειρα, και πάνω από όλα τη δύναμη και την επιρροή που ασκούν στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά μας οι οικογενειακές καταβολές. Πόσο η αλήθεια του ενός μπορεί να στηρίζεται στο ψέμα του άλλου, πόση απελπισία δημιουργεί το να υποκρίνεσαι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά νιώθεις, πόσο καταδικασμένες είναι οι αγνές ψυχές στη χυδαία εποχή μας.

Το βιβλίο είναι ωμά ρεαλιστικό, αλλά και αθεράπευτα ρομαντικό. Είναι σκοτεινό, αλλά πλημμυρίζει και από φως. Είναι καταθλιπτικό, αλλά και αισιόδοξο. Κλείνει μέσα του όλες τις αντιθέσεις, και αυτό το καθιστά ολοκληρωμένο και άρτιο λογοτεχνικά. Ωθεί τον αναγνώστη, όπως οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας, να κάνει αναδρομή στη ζωή και στην ψυχή του, να πετάξει τα άχρηστα, να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να ακολουθήσει την καρδιά του, γιατί μόνο αυτή μπορεί να υποστηρίξει την αλήθεια του.

Συγχαρητήρια θερμά για αυτή την εντυπωσιακή δεύτερη παρουσία στα λογοτεχνικά δρώμενα και είμαι σίγουρη ότι θα δούμε από το συγγραφέα ακόμα καλύτερα πονήματα στο μέλλον.