Το βιβλίο πραγματεύεται την εκπαιδευτική δράση του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ κατά τη χρονική περίοδο της πρώτης του πατριαρχίας, (4 Οκτωβρίου 1878 - 30 Μαρτίου 1884). Ο Ιωακείμ υπήρξε μια δυναμική και εμβληματική εκκλησιαστική φυσιογνωμία. Στη σημαντική προσφορά του στην Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό οφείλει εξάλλου και το προσωνύμιο "Μεγαλοπρεπής". Ένας από τους τομείς για τους οποίους επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθόλη τη διάρκεια της πατριαρχικής του θητείας ήταν η ανάπτυξη της ελληνορθόδοξης εκπαίδευσης στην οθωμανική αυτοκρατορία, την οποία θεωρούσε καθοριστικής σημασίας για να διατηρηθεί ο πατριαρχικός έλεγχος εντός της ορθόδοξης κοινότητας και για να ενισχυθεί το ελληνικό στοιχείο. Το εκπαιδευτικό του έργο ως μια από τις βασικές συνιστώσες της δραστηριότητάς του εξετάζεται στο πλαίσιο των γενικότερων πολιτικών και εκκλησιαστικών εξελίξεων της εποχής, όπως το βουλγαρικό και το προνομιακό ζήτημα καθώς και οι σχέσεις Αθήνας-Κωνσταντινούπολης, με τις οποίες αυτό βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση και αλληλεπίδραση.